ratoskodó. Syn. twrdosigní. Witržník, a, m. homo petulans (protervus, pervicax), Frevler, tsintalan (szemtelen, meg-átalkodott, nyakas) em ber. Witržnost, i, f. petulantia, pervicacia, ae, f. protervitas, atis, f. Frevel, tsintalanság, szemtelenség, kemény nyakuság, meg-átalkodás. Syn. Witržek, Witržka, boh. Wey. tržek Weytržka, Weytržnost. 2) vis privata, violentia, v. g. verberatio, pulsatio Frevel, Handanlegung: erőszak. Syn. Moc, Násilnost, Zbiti. witúlaní, á, é, p. c. vagando obtentus, a, um : durch Streichen erlangt (bekommen), kikóborlott, tsavargással megnyertt (el-értt). Witúláňí, á, n. consecutio per oberrationem, Erlangung durch das Herumschweifen, ki-kóborlás, tsavargással-való megnyerés (el-érés). 2) finis vagandi, Ende des Herumschweifens, tsavargásnak (kóborlásnak) vége. witúlať, ́ al, ám, V. P. imp. ag: oberrando consequi, durch Streichen erlangen, kikóborlani, tsavargással megnyerni (el-érai). II. rec. witúlat fa: desinere vagari (circum vagari, divagari), aufhören zu streichen (zu streifen, herum zu schweifen), meg-szünni kóborlani, (széllyel járni, tsavarogni). 2) satis (ad satietatem) palari, oberrare, divagari genug (zur Genüge) herumstreifen se. eleget tsavavarogni, kedvére ki - járni magát. Witupa, i, f. v. Witupeňí. witupeni, á, é, p. c. hebetatus, hebes redditus, a, um: stumpf gemacht: meg- tompíttatott, meg életleníttetett, meg-tompúltt. Syn. ftupení, boh. witazení. Witupeňi, á, n. hebetatio, nis, f. Stumpfmachung, meg-tompítás, megéletlenítés, megtompulás. Syn. Stupeňí, boh. Witazení. witupet, pel, pim, V. P. imp. witup: hebetari, stumpf wer den, meg-tompúlni. Syn. wi tupnúť, witupiť sa. witupit, il, ím, V. P. imp. witup: hebetare, hebetem reddere: stumpfmachen, z. B. das Messer, die Art, die Säge, meg-tompítani, meg-életleníteni, a' kést, fejszét, fűrészt. boh. witaziti. II. rec. witu pit fa, v. witupet. wítupňe adv. v. hanliwe, potupne. wítupni, á, é, adj. v. hanli. wi, potupní. Witupňít, á, m. v. Sanliwec, potupňít. Witupnost', i, f. v. 5anliwost, potupnost. witupnúť, pnul (pel), pňem, V. P. imp. pni: v, witupet. wítupnutí, á, é, p. c. v. wi tupení. Witupnutí, á, n. v. Witupeni. Witupowání, á, n. Nom. Verb. ex seq. witupował, powal, pugem, freq. ex witupit. II. rec. wis tupowat fa: freq. ex witu piť sa. Witus, gen. Wita, et Witusa, m. v. Wit. witufení, á, é, p. c. ex tufení. Wituseňí, á, n. v. Tuseňí. witufit, il, im, V. P. imp. witus: v. tusit. 2) desinere praesagire, aufhören zu ahnden, meg-szünni jövendölni. 3) desinere existimare, aufhören ju glauben (dafür zu halten): meg szü szünni vélekedni (hinni, itélni). witusow, a, e, adj. poss. ex Wituf, v: witow. Witusowáňí, á, n. Nom. Verb. ex seq. witusowat, sowal, fugem, freq. ex witufit. witužení, á, é, p. c. v. tuBeni. Witužeňí, á, n. v. Tužeňí. witúžení, á, é, p. c. v. wižádaní. Witúžení, á, n. v. Wizádáňí. wituzit, il, im, V. P. imp. wituž: v. tužit. witúžiť, il, ím, V. P. imp. witúž; ňečo: v. wižádať. 2) po ňečem: cessare desiderio rei teneri, adpetere (anhelare) rem; aufhören sich zu seh nen nach etwas, etwas zu ver langen: meg- szüuni valamit igen óhajtani. 3) na ňečo, na nekobo: desinere queri, conqueri, querulari de re, de aliquo; aufhören zu klagen über Jemand, oder etwas : megszünni valamit neheztelni, va lamin, vagy valaki ellen panaszolkodni. Witwárač, a, m. effictor, fictor, expressor, repraesentator, imitator, actor. is, m. comicus, i, m. Abbilder, Abfchilderer, Borfteller, Acteur : ki-ábrázoló, ki-formáló, komédiát játszó. Syn. Wiobrazować, Romediant. 2) exclusor, Aussperer, ki-rekesztö ki-záró. Syn. Witworič. witwáraččin, a, e, adj. poss. ex seg. Witwáračka, i, f. fictrix, effictrix, repraesentatrix, imitatrix, actrix, cis, f. comica, ae, f. Abbilderinn, Abschilderinn, Komediantinn : kiábrázolóné, ki-formálóné, komédiát játszóné. Syn. RomeTom. V. T 11 diantra. 2) quae excludit, excludens fem. Ausspererinn: kirekesztőné, ki-záróné. Syn. Witworicka. witwáračow, a, e, adj. poss. ex Witwarac. witwáraní, á, é, p. c. v. wit. wárení. 2) v. wiwádzaní. 3) v. witworení. Witwárání, á, n. v, Witware. ni. 2 . Wiwani. 3 . Witworení. witwárat, al, ám, V. P. imp. ag: v. witwáriť. 2) v. wiwászat. 3) v. witworit. witwárení, á, é, p. c. fictus, elfictus, formatus, expressus, depictus, descriptus, a, um: abgebildet, abgeschildert: le -(ki) ábrázoltatott, ki-formáltatott. Syn. wiobrazení, wicwáraní. 2) repraesentatus, expressus : vorgestellt, elő - állatott, kimajmozott. Syn. predlození, presstawení. 3) indicatus, significatus, expressus: angezeigt, vorgestellt: jelentetett, anulatott, tett, magyaraztatott. Syn. 3namenani. Witwáreňí, á, n, formatio, fictio, effictio, expressio, descriptio, depictio, nis, f. pictura, ae, f Abbildung, Üb schilderung das Abbildern, Abschildern: le-(ki) ábrázolás, ki-formálás. Syn. Wiobrage= ni, ňí, Witwárání. 2) imago, effigies: das Bild, Bildniß, Abbildung: kép, ábrázat. Syn. Obraz, Podoba. 3) repraesentatio, expressio : Borftellung, elő-állátás, ki-majmozás, követés, képzés. Syn. Predložení, Predstaweňí. 4) indicatio, significatio: Bore stellung, Anzeigung, Bedeutung: jelentés, mutatás, magyarázas, tévés. Syn. Znamenáňí. witwárit, il, ím, V. P. imp. witwar: fingere, effingere, for formare, exprimere, pinge- ex seq. ex seq. witwarował, rowal, rugem, freq. ex witwárít. witworeni, á, é, f. c. exclusus, a, um: ausgesperrt, herausgesperrt, ausgeschlossen: kirekesztett, ki-zártt. Syn. wis preti, wiwreti, wikoltani, witwáraní. Witworení, &, n. exolusio; nis, f. Ausschließung, ・ Aussperung, Heraussperung: ki-rekesztés, ki-zárás. Syn. Wiprečí, Wiwreti, Witoltání, Witwárání, Witworić, a, m. v. Witwárać 2. Nro. Witworička,i, f. v. Witwáraćta 2. Nro. witworik, il, ím, V. P. imp witwor, cum acc. pers. ne fobo: excludere, aussperren, heraussperren, ausschießen: kirekeszteni, ki-zárni. Syn. wis pret, wiwret, wíkolkał, witwárat. Usus. Witworilma, gato pfa: tanquam canem aedibus me exclusit. Witworowání, á, u. Nom.Verb. ex seq. witworował, rowal, rugem, freg. ex witwarat, ́et witwo rit. witwršení, á, é, p. c. v. twr. Seni. Witwrseňí, á, n. v. Twršení. witwrsit, il, im, V. P. imp. witwrs: v. twrsit. witwrdlí, á, é, adj. v. ftwrdlí. Witwrdlost', i, f. v. Stwrd. lost', Stwrdnutí, Twrdlost'. witwrdnúť, dnul (del), dňem, V. P. imp. dni: v. stwrdnúť. witwrdňuti, á, é, p. c. v. ftwr. dnutí. Witwrdnutí, á, n. v. Stur dnutí. Witwrdzowáňi, á, n. Nom. Verb. ex seq. witwrdzował, zowal, zugem, freq. ex witwrsit. Wiučenec, nca, m. absolutus tyro, ein ausgelernter Junge, ki-tanúltt inas. wiučení, á, é, p. c. doctus. -institutus, eruditus, a, um: unterrichtet, unterwiesen: kitaníttatott, ki-tanulit. Syn. wiutowani. 2) plane (satis, probe) doctus, institutus: aus. Ausgelehrt, jól ki - (meg) taníttatott, oktattatott. 3) absolutus quoad studia, vel tyrocinium: ausgestudirt, ausgelchret: ki-tanúltt. iučení učeň, Žák: v. Wiučenec. 4) probe cognitus, ausgelehret, gut be= fannt: jól ki-tanúltt. Wiučení, á, n. imbuitio, instructio, doctio, institutio, eruditio, informatio, nis, f. das Unterweisen, Unterrichten, Unterrichtung, Unterweisung: ki-tanítás. Syn. Wiučowani, Winaučowání. 2) finis docendi, das Auslehren, ki-taní tás. 3) finis discendi, Auslernung, Ende des Lernens: kitanulás, vége a' tanulásnak. 4) cognitio plena (accurata), Auslernung einer Sache oder Person, Ausstudirung, Erlan gung einer genauen Kenntniß: jó ki-tanúlús. wiučit, il, ím, V. P. imp. wiuč: cum acc.'pers. et cum vel sine dut. rei netoho, ne temu: docere aliquem aliquid, instituere, erudire: unterrichten, unterweisen, z. B. Jemand in etwas: valamire tanítani (meg-tanítani) valakit. 2) cam, vel sine dat. rei. plane (satis, probe) docere, auslehren, jól ki-tani tani. II. rec. wiučiť sa: desinere discere, auslernen, auf hören zu lernen: meg-szünni tanulni. 2) absolvere litterarum studia, vel tyrocinium, absolvere tempus (curricu= lum) discendo_destinatum: ausstudiren sein Studiren endis · gen, auslernen, aufhören zu lernen als ein Schüler oder Lehrjunge (Lehrbursch); ki-lạnúlni, el- végezni a tanúlását, vagy inassagát. 3) satis (probe) discere, perdiscere; auslernen, recht lernen, Wiuseňí, á, n. v. useňi. wiusit, it, im, V. P. imp. wi u8: v. usit. 2) desinere fumo durare, aufhören zu rau» chern (zu felchen): meg - szünni füstön tartani, füstölni. Füstre tenni (vetni.) II. passive, wiusit fa: v. ušiť sa. Windzowani, á, n. Nom. Verb. ex seq. wiudzował, zowal, zuġem, freq. ex miusit. II. passive. wiudzował sa: freq. ex wi usit sa. wiumiwani, d, é, p. c. v. umís wani. Wiumiwani, à, n. v. Umíwáki. wiumiwat, at, am, V. P. imp. ag: v. umiwat. 2) desincre lavare (eluere, abluere): gufa hören zu waschen, auszuspülen 3. megszünni ki- mosni, ki - öblíteni. wiunowaní, ¿, è, p. c. v, unoi wani. Wiunowáňí, á, n. v. Uhowání. wiunowak, nowal, nugem, V. P. imp. nug: v. unówał. 2) desinere aliquem fatigare (mo÷ le 9 divexare lestare, vexare 9 molestum esse alcui): auf. hören Jemanden zu strapaziren (zu belästigen, ihm zur Last fallen): megszünni - valakinek terhére (alkalmatlanságára) lenni, megszünni valakit fárasztani. Syn. prestať uno. wat. Wiupomínání, a, n. exactio, exceptio, nis, f. Einforderung, Eintreibung, Einmahnung: reáemlékeztetés, kérés, szedés, bé-(ki) szedés. Syn. Wibes ráňí Dluhow. wiupomínať, al, ám, V. P. imp. nag: exigere, (de pluribus): einfordern, einmahnen, eintreiben, z. B. die Schulden: reá - emlékeztetni, kérni, szedni, be - (ki) szedni, az adóssagot. Syn. wiberat Dluhi sc. wiuftowani, à, é, p. c. v. tiofintowaní. Wiustowání, é, n. v. Wiò, flintowání. cogere wiuftowat, towal, kugem, V. usum, tritus, a, um abgenügt, elviseltetett, el-koptatott. Syn. znosení. 2) v. wipotrebowani. Wiužíwáňí, á, n. detritio per Abnügung, el – viselés, el-koptatás. Syn. 3noseňí. wiužiwak, al, ám, V. P. imp. ag: usu deterere, abnügen, elviselni, viseléssel el - koptatni. 2) v. wipotrebował. wiwábení, á, é, p. c. excitus, allectus, evocatus, a, um: ausgelockt, herausgelockt, herausgerufen: kitsaltt, ki - hitt, ki-hivattatott, ki-tsábíttatott, reá-szedett. Syn. wilú Seni, wiwolaní. á, n. evocatio, n. Nom. Wiwábení Wiwaseni, á, n. Nom. Verb. † wiwáseti, 8el, 8ím, v. wis V. wiwasit sa, il fa, im_sa, rixa |