wiznačení, á, é, p. c. delineatas, deformatus, adumbratus, lineis descriptus, a, um: abgezeichnet, ki ̊ (le) rajzoltatott. boh. wiznamenaní. Wiznačeňí, á, n. delineatio, deformatio, adumbratio, nis, f. Abzeichnung, der Abriß: ki (le) rajzolás, rajzolat. boh. Wiznamenání. wiznačiť, il, ím, V. P. imp. wiznać: delineare, deformare, adumbrare, lincis describere (designare), abzeichnen, aufzeichnen, Abriß machen: ki (le) rajzolni, rajzolatót tenni. Syn. poznačiť, powizna= cował. boh. wiznamenati. Wiznačowáňí, á, n. Nom. Verb. ex seq. wiznačowať, čowal, čugem, freq. ex wiznačit. wiznali, á, é, adj. confessus, a, um eingestanden, der etwas gestanden hat: meg-vallott. Syn. Eteri wiznal (uznal.) Usus. Wiznalé Weci: confessa, bekannte Sache, tagadhatatlan dolgok. wiznamenaní, á, é, p. c. denotatus, significatus, designatus, a, um: bedeutet, angedeutet: jelentett, jegyzett, jegyeztetett. 2) boh. v. wis značeni. Wiznamenáňí, ά, n. denotatio, designatio, nis, f. Bedeutung: jegyzés, jelentés. 2) vis, potestas, significatio verbis: die Bedutung, der Sinn. oder Begriff, der im Worte liegt: valamelly szónak értelme. To Slowíčko od swého wlastného Wiznamenáñá na ini Zmisel tak to sa bere, a prenáfa: hoc verbum a propria significatione in aliam taphorische umgesetzt ennek a' szónak tulajdon értelme így fordíttatik valamelly hasonlatosságot jelentő értelemre. 3) boh. v. Wiznačeňí. wiznamenanliwe adv. emphatice, energice: nachdrücklich: szívrehatóké hathatóképen, pen. wiznamenanliwi, á, é, adj. emphaticus, energicus, a, um: nachdrücklich hatható, szívreható. Syn. mocní, sil ní, účinliwí. Wiznamenanliwost, í, f. emphasis, is, f, energia, ae, f. der Nachdruck: hatható (szívre-ható) erő, vagy beszéd, nyomos mondás. Syn. Wi znamenáwáňí pozorné, mocs né. wiznamenat, al, ám, V. Í imp. ag significare, bedeus ten, andeuten: jelenteni, jegyzeni, tenni. 2) v. wiznačit. Wiznamenáwáňí, ά, n. Nom. Verb. ex seq. 2) Pozorné Wiznamenáwáňí : v. Wizna. menanliwost. wiznamenáwať, al, ám, V. I. imp. ag freq. ex wizname nat. Usus. Čo te Slowa wis znamenáwágú ? čo znamenat magú? quid sibi verba ista voluut? was bedeuten diese Wor ten? míre való ez a' beszéd? mít jelentenek (tésznek) ezek a' szok? mire tzéloznak? wiznaní, á, é, p. c. confes sus, agnitus, recognitus, &, um: bekannt, gestanden: megvallott, megismértt, megismértetett. Syn. wiznalt uznání. 2) professus, publicc agnitus (recognitus): be kannt, öffentlich herausgesagt: nyilván meg-vallott. sic transfertur: dieses Wörtlein Wiznání, à, n. fassio, confes wird so von seiner eigentlichen Bedeutung auf eine andere me sio, nis, f. das Bekenntniß, das Bekennen, freiwillig oder nicht; nicht: vallás. Syn. uznání. Usus. uprimné Wiznání, Priznáni: confessio sincera, aufrichtige Bekenntniß, igaz vallás (valástétel.) Usus. Upris mné Wiznání a Záleňí, gest polowićne Napraweňí: contessio et poenitentia vera, est emendatio dimidia: aufrichtig bekennt, und bereut, ist schon halb verbessert: az igaz vallástétel és bánat, már fél jobbulás. 3) professio, verba (formula) publicae confessinis: das Bekenntniß, die Worte des Bekenntnißes: vallásnak formája. 3) Wiznání Wiri: symbolum (professio, confessio) fidei, vel sacrorum: Glaubensbekenntniß, a' hitnek meg - vallása. wiznat, ál, ém, V. P. imp. wiznag: fateri, confiteri, recogno-cere bekennen, geste hen, es geschehe freiwillig, oder ungern: meg-vallani. Syn. powiznáwať, uznať. Usus. Na nekoho wiznat: iudicare, aliquem, contra aliquem fateri: auf Jemanden bekennen, valakire vallani. 2bi fem fám o sebe prawdu wiznal (uznal, mluwil): atque, ut de me confitear: von mir selbst die Wahrheit zu bekennen: és hogy magam felöl igazat mondgyak, vallást tegyek. 2) profiteri, publice confiteri (fateri): bekennen, öffentlich heraussagen: nyilván meg-vallani. II. rec. wiznat fa: fateri, confiteri, recognoscere: gestehen, sich befennen megvallani, megismérni. Syn. priznat fa. Usus. Wiznat sa z 5richow ɔc. * wiznati, á, é, é, p. c. v. wiznaní. : * Wiznati, á, n. v. Wizná ní. Wizradéňí, a, n. proditio, nis, wizrásit, il, ím V. P. imp. Wizradzowatel, a, m. v. 3rg ⚫dec. wizragi ex wizráti. t wizrali, á, é, adj. v. wis zreli. † Wizralost, i, f. v. WizreLost. stigkeit: megkövéredés, elhizás. wižrať, wižral, wižerem V. P. wizer: exedere; edendo absumere, vescendo evacuare ; auffressen, ausfressen, durch Frejs sen alle machen (verzehren, oder ausleeren): meg- enni, el-élni. Syn. wichlastat. Usus. Pes wseco wizral: canis omnia totum) absumsit, exedit: der Hund hat alles ausgefressen, mindent meg - evett a' kutya (eb). 2) exedere, rodendo cavare, corrodere, erodere: ausfressen, durch_Fressen, hohl machen (öffnen), aufbeißen: ki-enni, ki-rágni. II. rec. wizrat fa: crassescere, pinquescere, incrassari, impinquari, obesum fieri: sich auss fressen, fett werden: meg-kövéredni, el- hizi. Syn. stuč ňet. v. wi † wizráti, wizral, wizragi (u), twizrání, n. v. Wizrelost. . Wižráňí, á, n. exesio, devoratio, edendo absumtio (evacuatio): Ausfressung, Auffresfung: meg-evés, el- élés. 2) exesio, erosio, corrosio, rodendo facta cavatio: Auffreffung Ausfressung: ki-evés, ki - rágás. 3) obesitas, incrassatio, impinquatio, pinquefactio: das Ausfressen, die Fette, Fei * Wižratí, á, n. v. Wižráňí. wis wizteni, á, é, p. c. idem. wizubadlení, á, é, p. c. freno wižultnúť, tnul (tel), tňem, V. P. imp. thi: v. wižltnut. wizut, wizul, wizugem, V. P. imp. wizug, Boti, Čiž. mi, Crewice, Stible: excalceare (excalciare) Suet. discalceare, exuere (detraheTom. V. ! re) calceos, cothurnos etc. entschuhen, die Schuhe auszie hen: lehúzni, le-vonni (le-vonszom), p. o. a' tsizmát, sarut. Syn. 30but, wi zúwat. II. rec. wizut fa: excalceare pedes Suet. excalceari, excalceare se, deponere (detrahere sibi) calceamenta, v. g. calceos, cothurnos. ocreas: fich die Schuhe (Stiefeln sc) (Stiefeln sc) ausziehen, sich entschuhen, die Schuhe ausziehen laffen: le- vetni (le- húzni magáról) p. o. a' tsizmát, sarut etc. Syn. 30búť sa. wižuł, wižul, wižugem V. P. imp. wižug: totum mandere, mandendo absumere: ausfau en, durch Kauen alle machen: mindent meg- enni, megrágni. Syn. wizwachat. 2) desinere mandere (ruminare), aufhören zu kauen, meg-szünni enni, rágni. wizutí. á, é, p. c. excalceatus Suet. discalceatus, calceis exutus, a, um: ohne Schuhe ausgezogen, entschuhet: le-vetkeztetett tsizmából, mezét lábbal való. Syn. zobuti, wizúwani, bosi. Wizutí, ά, n. excalceatio, discalceatio, depositio (exuitio) calceamentorum: Ausziehung -der Schuhe, Stiefeln sc, Ent schuhung: le húzása, le- té-vése a' tzépelőnek, sarúnak, tsizmának. Syn. Zobuti, Wi λύωάκι. wižutí, á, é, p. c. mandendo absumtus, a, um, ausgekaut, meg-rágott, meg- ett. Wižuří, à, n. mansio, man dendo) absumtio: Auskäuung, -megrágás, evés. Wizuwák, a, m. excalceatorium (scil. instrumentum): Stiefelknecht, ein hölzernes Werkzeug, fich vermittelst des darinn anges X 11 angebrachten Ausschnittes die Stiefel auszuziehen : tsizma (sarú) le- húzó (le - vonó) fa. Syn. 3obuwa. boh. Zúwáť. wizuwani, á, é, p. c. v. wis zutí. Wizuwání, á, n. v. Wizútí. wižúwaní, á, é, p. c. v: wis wižúwáňí, á, n. v. Wižučí. wizúwat, al, ám, V. 1. imp. ag, v. wizut. Syn. zobúwał. boh. 3úwati. II. rec. wizuwat sa, v. wizut fa. Syn. zobúmať sa. wižúwat, al, ám, freq. ex wizut. al, ám, freq. wizwani, á, é, p. c. ex wize wizwat, wizwal, wizowem, V. P. imp. wizow, wizwi, v. wiwolat: 2) desinere vocare, aufhören ju rufen, megszünni híni, * wizwachani, á, é, p. c. v. wis wizwatí, á, é, p. c. v. wiz. wani. Wizwáti, á, n. v. Wizwáňí. Wizwedać, ay m. v. Wipito. wać 2 Nro. 2) v. Spehát. † Wizw'edat, e, m. idem. wizwedačćin, a, e, adj. poss. ex seq. Wizwedačka, i, f. v. Wipitowacka 2. Nro. 2) v. Špihát. ta. wizwedałow, a, e, adj. poss. ex Wizwedač. wizwedaní, á, é, p. c. v. wis pitowani. Wizwedání, á, n. v. Wipitos wání. |