Obrázky na stránke
PDF
ePub

gúzsnak való veszsző. Syn. wrbowé prúti. boh. giwi, mla8istwé Wrbí. Wrbička, i, f. dem. parva salix, eine kleine Weide, füz fátska.

Wrbina, i, f. salictum (pro salcetum) Cic. Virg. salictetum Pandect. i, n. Wei= denbusch, Weidengebüsch, Gehölz von Weidenbäumen, Weidenstau de: füzes. Syn. Wrbisčo, k8e mnoho Wrb rost'e, Wrbowina boh. etiam Wrbiste. 2) Zelina: Wrbina čerwena Lythrum salicaria, Linn. Weiderich, Weidrich. Wrbina žĺta Lysimachia vulgaris Linn. Lysimachin, Füzény. 3) istí plani Winič, kteri we Wr binách rost'e: salicastrum, i, n. Plin. H. N. Art wilden Weins, die in Weidengebüschen wächst: füzesben termö vad szölö. 4) v. metlisto. Wrbinár, a, m. salictarius, i,

m. Cato. der die Weidenbäume besorgt, und Pfähle, und andre Dinge draus macht: füzes. Wrbinečka, i, f. dem. ex seq. Wrbinka, i, dem. ex Wrbina. 2) Zelina: v. Sporíček. webinkani, á, é, adj. v. ĺporičkowi.

wrbinowi, á, é, adj. salictarius, a, um: Weidenbüsche betreffend, dahin gehörig: füzesi, füzest illető, oda való. Wrbinowi Chmel : salictarius lupus Plin, H. N. Weidenhopfen: füzesben termö komló. Wrbisio, a, n. v. Wrbina 1. Nro.

+ Wrbiste, n. idem. Wrbka, i, f. dem. ex Wrba.

2) Zelina: v. Bisňít. Wrbowa, weg, f. v. seq. Wrbowé, ého, n. Verbó, oppidum Provinciae Nittrien

sis: Verbó mező Város Nyi tra - Vármegyében. wrbowi, á, é, adj. saligneus Colum, contr. salignus Virg.

a, um: weiden, aus Weiden, aus Weidenholz: füzes, füzfából való, füz fás. Usus. Wr bowi Rig, wrbowá Palica: fustis salignus Horat. Weiden stock, füz-fa páltza, bot. Wr bowi Prut: virga saligna, Weidengert, füz-fa veszszö. Wi bowi List: folium salignum, Weidenblatt, füz - fa levél. c wrbowi List usité. Nohavice: ad formam folii saligni calgae scissae, sutae: auf die Art des Weidenblattes, angeschnitte ne Hosen, füz fa levél modgyára ki- szabot, készített nadrág. Prov. Okruhlé gako wrbowi List: circulus quadratus, adsertio manifeste absurda.

Wrbowina, i, f. v. Wrbína. Wrčání, á, n. stridor, is, m. das Zischen, Knarren: tsattogás, száj félen vonszás; vigyorítás, orr fintorgatás. wrianliwe adv. strepere,

stri

dose: zischend, knarrend: tsattogva. 2) v. hnewliwe. wrčanliwí, á, é, adj. stridosus, strepens: zischend, knar rend: tsattogó, vigyorító. 2) v. hnewliwi.

wrčat, čal, čím, V. I. imp.

wre: gako Pes: ringi, ringere, ut canis rumpfen wie ein Hund, die Zähne blecken: száját félen vonszani, vigyoritani, orrát fintorgatni (számot félen vonszom, vigyo rítom, orromat fintorgatom.) boh. wrčeti. 2) wrčať (sie, tat) gak Lista: gannire, belfern, bellen nyikogni, mint a' róka, Cleweč, ne obstrepas, noli obstrepere.

[blocks in formation]

† wrčanliwi, á, é, adj..v. wrčanliwi.

+ wrćeti, čel, čím, v. wrčať. Wrch, u, m. mons, tis, m. der Berg, hegy. Syn. 5ota. Usus, Wifote (welké) Wrchi: praealti magni montes. 2) culmen, cacumen, inis, n. vertex, cis, n. fastigium, i, n. summitas, tis, f. der Gipfel, die Spike, der oberste Theil 3. B. eines Berges, Baumes, Daches, Hauses: tető, teteje valaminek, p. o: héjázat teteje. Syn. wichňá Wec. boh. Spic. Usus. Wrch Domu, Stawáňá, i. e. Makowica: culmen (fastigium) aedificii; der Gipfel (Spig) eines Hauses, Gebäudes: háznak (épületnek) teteje. Wrch glawi, i. e. Temeno: vertex, der Wirbel des Hauptes, die Scheitel: fö teteje. Wrch gori: vertex (culmen, cacumen, iugum) montis: der Gipfel eines Berges, hegy teteje. Wrch Steni, pinna, ae, f. das Ober ste der Mauern, kö fal párkánnya. Wrch Stromu: cacumen arboris, der Gipfel eines Baumes, die Dolde: fa hegye, teteje. 3) superior pars, die obere Seite, felső rész. Na Wrch: supra, oben darauf, auf die obere Seite: reá, reája, hegyibe, felső részére. ria Wrchu: superius, supra, in parte superiore: oben das rauf, auf der obere Seite: fentt, rajta, felette, felső részén, oda fel. Po Wrchu: per partem superiorem, durch die obere Seite, felső részén. 3 Wrchu: Tom. V.

ex parte superiori, von oben, von der oberen Seite: felsö, részről. 4) superficies, die Fläs che, valaminek külső szine, vagy része. Syn. Powrchnost, Powrset, Twårnost. Usus. po Wrchu (len abibolo, tak tak) učení: leviter eruditus, er fann etwas, doch sehr wenig, nur obenhin oberflächentlich, su perficiell) gelehrt: nem igen tanúltt (okos), keveset tud. 5) cumulus, i, m. ein Haufen, über dem ordentlichen Maße: rakás. Usus. meča Reži z Wr. chem.

Wrcheň, chňa, m. operculum (instrumenti lignei), cooperculum tegalium, i, n. der Dee ckel in hölzernen Geräthschaften : fedele a' fa edénynek. Syn. Wrchňák.

Wrchének, nka, m. dem. ex praec.

Wrchňák, a, m. v. Wrcheň. 2) v. 5orňát.

wrchňe adv. superne, von oben, von oberen Seite: onnan fellyül. Syn. Wrchu. 2) obiter, leviter, summarie, superficialiter, superficie tenus: obenhin, oberflächentlich; tsak múlólag. Syn. powrchńe, po. wrsne, lecigar.

Wrchňí, ňého, m. superior, is,

m. Obere, der Größe (der Macht, dem Ansehen Vorzügen) nach: Elöl-járó, felső. Syn. Wiffi. Prov. Naposledi w Posmech zawadi, kdo sa 3 Wrchňimt (3 Wissimi) nefnasi: longae regum manus. Desinit in insaniam, qui cum superiore contendit: a' ki urával perel, Isten annak orvossa. 2) v. Polesní.

† wroni adj. omn. gen. v. seq. wráňí, á, é, adj. comp. wrch ňegfi, superl. nagwichnegsi : superus, supremus, summus,

A 12

a,

a, um; superior; obere, oberste
(der, die, das), der Lage (der
Größe, der Macht, dem Anse-
hen) nach felső, fellyebb
való.

Wrchňíček, čka, m. dem. ex seq.
Wrchňík, a et u, m. dem. ex
Wrden. Usus. Wrchňík Ra-
lamáru, tegulum (coopercu-
lum) attramentarii: der Deckel
eines Dientenfaßes, kalamáris-
nak fedele.
Wrchnost, i, f. superioritas,
tis, f. superioratus, magistra
tus, us, superiores: die Obrig
feit: elöl-jároság, elöl - já-
rok, felsőség, tiszt, tisztbéli
személyek, tanáts. Dáwá fa
Wrchnosti prislusná čest:
constat magistratibus reveren-
tia Plin. man giebt der Obrig
keit die gebührende Ehre, meg-
vagyon (meg adatik) tisz-
telete a' tanátsnak. 2) domi-
nium, dominus domini:
Herrschaft, ein Herr, Herr und
Frau: felsöség, urasság. Syn.
Pánstwo.
twrchnostensti, á, é, adj. v.
wrchnostki.

[ocr errors]

wrchnostní, á, é, adj. v. seq.
wrchnoststi, á, é, adj. magis-
tratualis, e, ad superiorita-
tem magistratum) perti-
nens: obrigkeitlich, tisztbéli,
tiszti, elöl-jároi, elől - járo-
kat illető. Syn. wrchnostní,
wrchnoststní, boh. wrchnosten.
fti.
wrchnoststní, á, é, adj. idem.
Wrcholit, u, m. umbella, ae,
f. in plantis: die Dolde an den
Pflanze, öreg fünek az árnyé-
kos teteje, mint a' kapornak,
köménynek. Syn. Hládežní
Wrch Zelini, gato na Ropri.
v. Rorunka, Roruhwicka.
wrchawani, á, é, p. c. v. wt
sení. 2) v. wrchowatí.

Wrchowáňí, á, n. v. Wesení 2) v. Wrchowatost. wrchowat, chowal, chugem, V. I. imp. dng: v. wrsit. wrchowate, adv. cumulate, confertim, cumulatius, cumulatissime, confertissime, abundanter, copiose: überhäuft, überflüßig, häufig tetézve, töltve, tellyessen, boven, bovségesen, rakással. Syn. wichowite, wrchowne, plne, hog. ňe.

wrchowati, á, é, adj. cumu

latus, confertus, immodicus, a, um; abundans, tis; cumulatior, confertior, confer tissimus gehäuft, tetézett, töltött. Syn. wrchowiti, wts chowni, plní, hogni, prehog, ní, naplnení. Wrchowati mira: cumulatior mensura, gehäufte Maß, teli mérték. Wrchowatost, i, f. cumulatio, nis, f. cumulatior mensura, Ueberhäufung, tetézés, teli, tetézett mérték, bövség. Syn. Wrchowitost. wrchowi, á, é, adj. montosus, jugosus, a, um: bergig, hegyes, halmos, meredekes, bértzes. Syn. wrchowati, wr chowni, hornati, 2) v. sedlowi, osedlani. Usus. a wr cowém Roni ist: equo (eques) ire, equitare: reiten, lỏ háton menni, lovagolni. Wrchowisto, a, n. fons, tis, m. scaturigo, inis, f. scatebra, ae, f.die Quelle, der Springbrun: forrás, kút- fő. Syn. Studnica, Prameň. bol. Wrchowiste. 2) desectae frondes arborum, das Prügelholz, Asthols: ág - fa. wrchowiste, n. idem. wrchowite, adv. v. wrchowate. wrchowiti, á, é, adj. v. WIa chowati. 2) v. wrchowi.

[ocr errors]
[ocr errors][merged small]

Wrchowitost', i, f. v. Wrcho-
watost.
wrchowne, adv. v. wrcowate.

2) montose, bergicht, hegye-
sen, halmosan.
wrchowni, á, é, adj. v. wecho-
wati. 2) v. wrchowi.

wrci, wrhl, wrhu, wrzes:
v. wrct.
wrek, wrhel, wržem V. I. imp.
wrz: y. wrhnúť. boh. wrci.
Wrece, a, m. saccus, i, m.
der Sack, zsák. Syn. Mech.
vulg. Wreco. Usus. Roženne
Wrece: uter, follis: der leder-
ne Sack, bör zsák.
Wrecisko, a, n. contemt. et
exagger. ex Wrece: informis
(magnus) saccus, ein garsti-
ger (großer) Sack, tsúnya
(nagy, otromba) zsák. Syn.
Mesisto.
Wrecko, a, n. dem. sacculus,
i. m. ein kleiner Sack, das
Säckchen, Säcklein: zsatskó,
zsalskótska, kis zsák. Syn.
mesek, Wrecúsko. Usus.
Sirowe Wrecko: sacculus ca-
searius, Käsesäckchen, túró zsats-
kótska.

* Wreco a n. v. Prece.
wrecowi, á, é, adj. saccos ad-
Linens, saccarius, a, um: die
Säcke betreffend, zsákhoz való.
Syn. mechowi. Wrecowi mo
túz: funiculus sacci, Sack-
band, Sackschnürchen: zsák-
madzag. Wrecowa Pradza:
v. seq.
Wrecowina, i, f. netura (fila-
tura) pro saccis, Sackgarn,
Gespünst für die Säcke: zsák-
nak való fonal. Syn. wtecowá
Pradza. 2) tela pro saccis,
Sackleinwand, zsáknak - való.
vászon. Syn. Mechowina. 3)
v. Rusel 1 Nro.

die Drüse, das Geschwür: fe-
kély. Syn. Težit. boh, zebra-
ná Sliza. Usus. Zreli Weed,
v. Pağag. Zebrani (3 hnoges
ní) Wred: vomica, ae, f.
ulcus saniosum: citriges Ge-
schwür, Eiterstock: kelés, tá
lyog, túr, eves (genyetséges)
fekély. 2) v. Božec.

† wřed, u, m. idem.
Wredek, 8tu, m. dem. ulcus
ulcusculum, excussio aliqua
parva: ein kleines Geschwür,
fakadék, pöffedék. Syn, Wres
Sit. boh. Wřídek.
Wresíček, čku, m. dem. ex
seq. idem.

Wresit, u, m. dem. v. Wres

det.

Wredisko, a, n. contemt. et
exaggerat. ex Wred: grande
ulcus, ein großes Geschwür,
igen nagy fekély. 2) v. Bos
Zec.
wrednate, adv. v. wredowite.
wrednati, á, é, adj. v. wredo-
wití.

Wrednatost', i, f. v. Wredo.
witost'.

[ocr errors]

wredowate, adv. v. wredowite.
wredowati, á, é, adj. v. wre-
dowití.

Wredowatost', i, f. v. Wredo.
witost'.
wredowite, adv. ulcerose, voll
Geschwür, fekélyessen, kelé→
sessen. Syn. wrednate, wre=
dowate.

wredowiti, á, é, adj. ulcero-
sus, a, um: voll Geschwüre,
fekélyes, keléses. Syn. wred
nati, wredowati. 2) phre-
nelicus, caduco morbo labo
rans fraaßig nyavalya törö,
hagymáz beteg.
wředowiti, á, é, adj. idem.
Wredowitost, i, f. ulcerositas,

[ocr errors]

Wrecústo, a, D. dem. ex ulcerosa conditio: Geschwüren

Wrecko.

Wred, u, m. ulcus, eris, n.

volle Beschaffenheit, fekélyes

(ke

[blocks in formation]

viz.

† wřeli, á, é, adj. idem. Wreloft, i, f. fervor, ferviditas rei: die heiße (fiedende) Befchaffenheit, forróság, forró állapot. Syn. 5orúčost, Wreňí. Wrení, á, n. aestus, us, fervor, is, m. die Wallung: forrás, forróság. Syn. Wreloft. + Wřeňí, n. idem.

Wreptáňí, á, n. immurmuratio, nis, f. das Hineinmurmeln, bé morgás, bé - dörögés, morgolódással (zugolódással) való bé - helyheztetés. Syn. Wistamrání.

wreptat, ptal, pcem et ptám, V. P. imp. wreptag et wrepci: immurmurare, murmurare,

imponere (illocare); hinein murmeln, bé- morogni, bédörögni, zúgolódással (morgolódással) bé - helyheztetni, bé- tenni. Syn. wskamrat. Wres, u, m. Zelina: erice, et sisara, ae, f. Plin. H. N. erica vulgaris, ae, f. Heidekraut, eine Pflanze: hanga - fú.

es,

+ Wčes, u, m. idem.
Wresčák, a, m. vociferator,
stentor, oblatrator, clamator.
coaxator, is, m. der Quäcker,
Schreier, Marktschreier: nagyon
kiáltó. Syn. Streklák.
Wresčáňí, á, n. v. Wrest, boh.
Wřesteni, Bresteňí.
wresčať, čal, čím, V. I. imp.
wrefči: vociferari, clamorem
tollere, oblatrare, vagire:

quaden, schreten, von Stegen, Hafen, und Kindern, meckern vom Biegenbocke: dunnogni, rivni, nyivni, kajalni, bajalni Syn. prestat, wreskotať, wre

nút. boh. wresteti, breste ti. Usus. Clewresči us tolko: noli iam diu vociferari. Esi wrefcif? et iam mutis? Plaut. muckst du noch? még suttogsz? 2) coaxare, quäcken, békáúl szólni, kiáltani. Wresčíwáňí. á, n. Nom.Verb.

ex seq.

wresčiwat, al, ám, freq. ex wrescat. boh. brestíwati. Wrest, u, m. vagitus, us, m. das Schreien, Quäcken der Hafen, Biegen, Bocke, und Kinder: rivás, nyivás, kajalás, bajalás. Syn. Wretot, Wrest ňí, Wreskáňí, Wresknuti. boh. Brest, Brestení. 2) coaxatio, das Quäcken der Fro fche, béka szó, béka - kiáltás. + Wrest, u, m. idem. Wrest̃áňí, á, n. v. Wrest. wreskať, al, ám, V. I. imp. ag: v. wrestat. Wrestáwáňí, á, n Nom.Verb.

ex seq.

[ocr errors]

wreskáwať, al, ám, freg. es wreskat.

wrestnut, knul (kel), kňem, V. P. imp. tni, de uno actu, v. wrefcat. Usus. Uni wres stnúť nesmím: nihil mutire audeo Terent. ich darf nicht mucken (mucksen, munkeln): motszanni sem merek. Uni newrestni; o tom ani wres stnút nesloboda: neque opus est mutito Ter. es darf davon auch nicht gemuckt (i. e. leise oder auch ein Wörtchen geredet) werden): ne motszann. Wresknutí, á, n. v. Wrest. Wrestot, u, m. idem. wrestotat, tal, cem et tám,

V.

« PredošláPokračovať »