mea, exultantes in glória meå. Vox multitúdinis in móntibus, quasi populorum frequéntium: vox sónitus regum, géntium congregatarum: Dóminus exercituum præcépit militiæ belli, veniéntibus de terrâ procul, à summitáte cæli: Dóminus et vasa furóris ejus, ut disperdat om

nem terram.

. Laudáte, p. 161.

Lectio ij.

Luláte, quia propè est dies Dómini: quasi vás titas à Dómino véniet. Propter hoc omnes manus dissolventur, et omne cor hóminis contabescet et conterétur. Torsiónes et dolóres tenebunt, quasi partúriens dolébunt: unusquisque ad próximum suum stupébit, fácies combustæ vultus eórum. Ecce dies Dómini véniet, crudélis et indignatiónis plenus, et iræ, furorisque ad ponendam terram in solitudinem, et peccatóres ejus conterendos de ea. Quóniam stellæ cœli, et splendor eárum non expandent Lumen suum; obtenebrátus est sol in ortu suo et luna non splendébit in lúmine suo.

. Egrediétur, p. 161.

Lectio iij.

AT visitábo super orbis E mala, et contra impios, iniquitátem éorum et quiescere fáciam supér

biam infidélium, et arrogántiam fórtium humiliábo. Pretiosior erit vir auro, et homo mundo obrízo. Super hoc cœlum turbábo et movébitur terra de loco suo propter indignatiónem Dómini exercítuum, et propter diem iræ furóris ejus. Et erit quasi dámula fúgiens, et quasi ovis, et non erit qui cóngreget unusquisque ad pópulum suum convertétur, et singuli ad terram suam fugient. Omnis qui inventus fuerit, occidétur; et omnis qui supervenerit, cadet in gládio.

:

B. Non immittet ultrà furorem, p. 162.

ADVESPERAS. Antiphona et Psalmi, ut in Psalterio.

Capitulum. Is. 42. Efœdus pópuli, in lu

Go Dóminus dedi te in

cem géntium, ut aperires óculos cæcorum, et edúceres de conclusióne vinctum, de domo cárceris sedentes in tenebris.

Hymnus, Benigne mundi. et v. Roráte. ut supra, P. 164.

Ad Magnificat, Ant. 5. B. Aperientur óculi cæcórum, et áures surdórum patébunt: tunc sáliet sicut cervus claudus, et aperta erit lingua mutórúm.Ïs.35.

Oratio, ut infra ad Lau

des.

DOMINICA II.

Adventûs.

AD OFFICIUM NOCT. Omnia ut in Dominica prima Adventús, p. 154, exceptis quæ sequuntur.

P

IN I. NOCTURNO. De Isaía Prophéta. Lectio j. Cap. 14. Ropè est ut véniat tempus ejus, et dies ejus non elongabuntur. Miserébitur enim Dóminus Jacob, et éliget adhuc de Israël, et requiéscere eos fáciet super humum suam: adjungétur ádvena ad eos, et adhærébit dómui Jacob. Et tenebunt eos pópuli, et addúcent eos in locum suum; et possidébit eos domus Israël, super terram Dómini in servos et ancillas: et erunt ca pientes eos, qui se céperant, et subjicient exactó

dentem pópulos in indignatióne, plagâ insanábili, subjicientem in furore gentes, persequentem crudelinis terra, gavísa est et exul ter. Conquiévit et síluit ontávit abietes quoque læ-, tátæ sunt super te, et cedri Líbani: ex quo dormisti, non ascendet qui succídat nos.

R. Tu, Bethleem, párvulus, p. 155.

Lectio iij.

Nfernus subter conturbá tus est in occursum adventus tui, suscitabit tibi gigantes. Omnes príncipes

terræ surrexérunt de sóliis suis, omnes príncipes natiónum. Universi respondébunt, et dicent tibi: Et tu vulnerátus es sicut et nos, nostri similis effectus es. Detracta est ad inferos supérbia tua; cóncidit cadáver tuum: subter te sternétur tínea, et operimen

tum tuum erunt vermes.

Quomodò cecidisti de cœlo, lucifer, qui manè oriebáris? corruisti in terram ? qui vulnerábas gentes? qui dicébas in corde tuo: In cœlum conscendam, super astra Dei exaltábo sólium meum, sedébo in monte testamenti, in lateribus Aquilónis. Ascendam super altitúdinem núbium, símilis ero Altíssimo. Verúmtamen ad infernum detrahéris in profundum laci.

. Præparábitur in misericórdia sólium, p. 156.

IN II. NOCTURNO. Sermo sancti Fulgentii Epíscopi.

D

Serm. 2. de dupl. Nat. Ch. Lectio iv. Ilectissimi fratres, atténdite magnitudinem grátiæ, et aguósrite quid Deus hómini dignatus est prærogare. Christus enim Dei Filius, de vero Deo Deus verus, et unus cum Patre naturáliter Deus semper ex se ipso sanctos Angelos pascit; sed tamen angélicam natúram Dei Filius non accépit. Ut autem suam caritátem Deus commendáret in nobis, Filius ejus natúram nostram suscépit ex nobis: et Deus unigenitus, qui panis est Angelórum, ut etiam hóminum seipsum fáceret panem, simul hóminis et ánimam suscépit et car

nem.

`. Stabit, p. 156.

Lectio v. 1 Ccépit utramque ve

tam, utramque mundam: accépit ánimam nostram sine iniquitáte, accépit carnem nostram cum mortalitáte, accépit ánimam justam, per quam nostris animábus justítiam redderet; carnem verò proptereà diggnátus est habére mortaIem, ut secundùm ipsam móriens, mortem vinceret, secundùm ipsam étiam resúrgeret, per quam nostra quoque corpora suscitáret. Maguum mystérium,

dilectissimi fratres, magnum divinæ dilectiónis indícium. Homo Deum contemuens, à Deo dicessit; Deus hóminem diligens ad hómines venit. Dilexit ímpium, ut faceret justum; dilexit infirmum, ut faceret sanum; dilexit per-. versum, ut faceret rectum; dilexit mórtuum, ut fáceret vivum.

. Properábunt, p 157. Lectio vj. Atúra quæ in primo hómine mundum peccáto pólluit, ipsa in secundo hómine mundum á peccáto mundávit. Primus homo de terrà terrénus, secundus homo de cœlo cœlestis. Primum hóminem múlier, corruptâ mente, decepit; secundùm hóminemVirgo, incorruptà virginitáte,concépit. In primi hóminis cónjuge, nequitia diáboli seductam depravávit mentem; in secundi autem hóminis matre, grátia Dei. et mentem íntegram servávit et carnem, menti cóntulit firmissimam fidem, carni ábstulit omníno libídinem. Quóniam ígitur miserabiliter pro peccato damnátus est homo, ideò sine peccáto mirabiliter natus est Deus homo.

R. Erit sémita, p. 157. ÍN HI. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Matthæum. Lectio vij. Cap. 11. N illo témpore; Joannes cùm audisset in vínculis

ópera Christi, mittens duos de discipulis suis, ait illi: Tu es qui ventúrus es

an

álium expectamus? Et reli

V

:

Рарӕ.

Homil. 6. in Evang. Isis tot signis tantisque virtútibus, non scandalizári quisquam pótuit, sed admirári. Sed infidélium mens grave in illo scándalum pértulit, cùm eum post tot mirácula morientem vidit.Unde etPaulus dicit: Nos autem prædicamus Christum crucifixum, Judæis quidem scándalum, Géntibus autem stultitiam. Stultum quippe hominibus visum est, ut pro hominibus auctor vitæ morerétur et indè contra eum homo scándalum sumpsit, undè ei ámpliùs débitor fieri débuit. Nam tantò Deus ab hominibus dígniùs honorandus est quantò pro hominibus et indigna suscepit. R. Ecce ego, p. 158. Lectio viij. Uid est ergo dicere: Beátus qui non fúerit scandalizátus in me, nisi apertà voce abjectiónem mortis suæ humilitatemque signáre? Ac si patenter dicat. Mira quidem fácio, sed abjecta perpeti non dedignor. Quia ergo moriendo te subsequor, cavendum valde est hominibus, ne in mortem despíciant, qui signa venerantur.

Q

,

. Annuntiáte, p. 158. Lectio ix.

Ed dimissis Joannis discipulis, quid de eodem Joanne turbis dicat audiamus : Quid existis in desertum vidére? arúndinem vento agitatam? Quod vidélicet non asserendo, sed negando íntulit. Arúndinem quippe mox ut aura contigerit, in partem álteram inflectit. Et quid per arundinem, nisi carnális ánimus, designátur ? qui mox ut favóre vel detractióne tángitur, statim in partem quamlibet inclinátur. Arundo ergo vento agitáta Joannes non erat quem à statûs sui rectitudine, nulla rerum varietas inflectébat. Sed quid existis in desertum vidére? prophétam ? Etiam dico vobis, et plusquam prophétam. Prophétæ quippe ministérium est, ventúra prædícere, non étiam demonstráre. Joannes ergo plusquam propheta est,quia eumquem præcurrendo prophetaverat, etiam ostendendo monstrábat.

B. Fílii Israël, et fílii Juda, p. 158.

AD LAUDES. Ant. TN monte Sion, et 3.4. in Jerusalem erit salvátio, sicut dixit Dóminus. Joël. 2.

Ant. 2. B. Erit Jerúsalem sancta et aliéni non transíbunt per eam ámpliùs. Joël. 3.

Ant. 8. A. In die illâ,