primus et novissimus ego sum. . Clamémus, p. 161. T tu Israël serve meus, EJacob quem elégi, se men Abraham amíci mei, in quo apprehendi te ab extrémis terræ, et à longinquis ejus vocávit te, et dixi tibi: Servus meus est tu, elégi te, et non abjéci te. Ne timeas, quia ego tecum sum: ne declines, quia ego Deus tuus: confortávi te, et auxiliatus sum tibi, et suscepit te déxtera justi mei. Ecce confundentur et erubescent omnes qui pugnant adversùm te: erunt quasi non sint, et períbunt viri qui contradicunt tibi. Quæres eos, et non invénies, viros re belles tuos erunt quasi non sint; et veluti consúmptio hómines bellantes adversùm te. R. Accedamus, p. 161. EG Go Dóminus Deus tuus apprehendens manum tuam, dicensque tibi: Ne timeas, ego adjúvi te. Noli timére, vermis Jacob, qui mórtui estis ex Israël ego auxiliatus sum tibi, dicit Dóminus, et re demptor tuus sanctus Is raël. Ego posui te quasi plaustrum tritúrans novum, habens rostra serrántia: triturábis montes, et comminues; et colles quasi púlverem pones. Ventilábis eos, et ventus tollet, et turbo disperget eos; et tu exultabis in Dómino, in sancto Israël lætáberis. E R. Habentes, p. 161. FERIA TERTIA. De Isaía Prophéta. Lectio j. Cap. 42. Cce servus meus, suscípiam eum : electus meus, complacuit sibi in illo ánima mea dedi spíritum meum super eum, judícium géntibus próferet. Non clamabit, neque accipiet persónam, nec audiétur vox ejus forìs. Calamum quassátum non cónteret, et linum fumigans non extinguet; in veritáte edúcet judicium. Non erit tristis neque turbulentus, donec ponat in terrà judicium; et legem ejus insulæ expectábunt. Hæc dicit Dóminus Deus, creans cœlos, et extendens eos! firmans terram, et quæ gérminant ex ea : dans flatuin pópulo, qui est super eam, et spiritum calcántibus eam. dabo, et laudem meam sculptilibus. Quæ prima fuérunt, ecce venerunt: nova quoque ego annúntio antequàm oriantur, audita vobis fáciam. Cantáte Dómino cánticum novum, laus ejus ab extrémis terræ: qui descenditis in mare, et plenitúdo cjus; insulæ, et habitatóres eá rum. D : . Prophétam, p. 161. Lectio iij. Ucam cæcos in viam quam nesciunt, et in sémitis quas ignoravérunt, ambuláre eos fáciam: ponam tenebras coram eis in lucem, et prava in recta : hæc verba feci eis, et non derelíqui eos. Conversi sunt retrorsùm confundantur confusióne qui confidunt in sculptili, qui dicunt conflátili : Vos dii nostri. Surdi, audite; et cæci, intuémini ad videndum. Quis cæcus, nisi servus meus? et surdus, nisi ad quem nuntios meos misi? quis cæcus nisi qui venúmdatus est? et quis cæ cus, nisi servus Domini? B. Omnis vallis, p. 161. FERIA QUARTA QUATUOR TEMPORUM.. De Isaia Prophéta. Lectio j. Cap. 43. Tnunc hæc dicit Dóminus creans te, Ja E cob; et formans te, Israël: Noli timére, quia redémi te, et vocávi te nómine tuo; meus es tu. Cùm transieris per aquas, tecum ero, et flúmina non opérient te; cùm ambulaveris in igne, non comburéris, et flamma non ardébit in te. Quia ego Dóminus Deus tuus Sanctus Israël salvátor tuus, dedi propitiatiónem tuam Ægyptum, Æthiopiam, et Saba pro te. Ex quo honorábilis factus es in óculis meis, et gloriósus, ego dilexi te, dabo hómines pro te, et pópulos pro ánimâ tuâ. . Laudáte, cæli, p. 161. Lectio ij. Noli timére, quia ego tecum sum: ab Oriente addúcam semen tuum, et ab Occidente congregábo te. Dicam Aquilóni : Da ; et Austro: Noli prohibére; affer filios meos de longin. quo, et fílias meas ab extrémis terræ. Et omnem qui invocat nomen meum, in glóriam meam creavi eum, formávi eum, et feci eum. Educ foras pópulum cæcum, et óculos habentem; surdum, et aures ei Homilia venerabilis Bedæ mia largiátur. Per Dómi Presbyteri. In Cap. 1. Luc. in Festo Annunt. Xórdium nostræ re Edemptionis, fratres ca num. Hæc Oratio dicitur ad Laudes et Horas tantùm. FERIA QUINTA. De Isaia Prophéta. Lectio j. rissimi, hodierna nobis Angelum de E *You inuittet, p. 102. A. Spettus seretus supervolutia te, et virtus Al awwara ti. Wape et goed wavtur ex Note, whiur Cap. 44. T nunc audi, Jacob serve meus, et Israël, quem elégi: Hæc dicit Dóminus faciens et formans te, ab útero auxiliator tuus: Noli timére, serve meus Jacob, et rectissime quem elégi. Effundam enim aquas super sitientem, et fluenta super aridam : effundam spiritum meum super semen tuum, et benèdictiónem meam super stirpem tuamì. El germinabunt inter herbas quasi salices juxta prætertientes aquas. Iste dicet: Domini ego sum: et ille vocabit in nomine Jacob; et hic scribet manu sua: Domino; et in nómine Israel assimilabitur. ș. Clamėmus, p. 161. . Lectio ij. me dicit Dominus re Hde matar us, et of malor tuus ex utero: Ego sum Dominus, faciens ommia, extendeus cœlos solus, stabiliens terram, et mulas mecum, icrita laciens signa divinorum, et artoles in furorem verteas. Converteus sapientes P poo, w murersùm, et scientiam vym stuliam faciens ; A stausverbum servi sui, Song Avokat, et constilum nuutiorum via @Zafer compleus; qui di : et A co Jerúsalem: Habitábe- ut supra, p. 165. E justitiam FERIA SEXTA QUATUOR TEMPORUM. De Isaía Prophéta. Lectioj. Cap. 49. Udíte, insula, et at téndite, pópuli, de longè : Dominus ab útero vocávit me, de veu tre matris meæ recordatus est nóminis mei. Et pósuit es meum quasi gládium acútum in umbra manûs suæ protexit me, et pósuit me sicut sagittam electam; in pharetra sua abscondit me. Et dixit mihi: Servus meus es tu, Israël, quia in te gloriábor. R. Consolamini, p. 161. Lectio ij. T dicit Dóminus, Ægypti, et negotiatio E- Eformans une ex utero thiopia, et Sabaïm viri sublímes ad te transíbunt, et tui erunt post te ambulábunt, vincti mauicis pergent; et te adorábunt; teque deprecabuntur : Tantùm in te est Deus, et non est absque te Deus. Verè tu es Deus abscónditus, Deus Israël salvator. Confúsi sunt, et erubuerunt omnes: simul abiérunt in confusiónem fabricatóres errórum. Israël salvátus est in, Dómino salúte æterna: non confundémini, et non erubescétis usque in sæculum sæculi. B. Habentes, p. 161. Si sit XXI. Decembris, dicetur ad Benedictus Antiph. Hos quinque, p. 167. Ad Magníficat, Ant. O. servum sibi, ut redúcamı Prophétam, p. 161. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam. *Lectio iij. Cap. 1. Xurgens María in dié pietáte confidunt, ab ómni cítiùs adversitáte liberentur. Qui vivis et reg nas. Hæc Oratio dicitur ad Ebus illis abiit in mon- Laudes el Horas tantùm. tána cum festinatióne, in civitátem Juda: et intrávit in domum Zachariæ, et salutávit Elizabeth. Et réliqua. Homília sancti Ambrósii Epíscopi. In Luc. Lib. 2. Orále est ómnibus, ut Mqui fidem exigunt, H dem ástruant. Et ideò Angelus cùm abscóndita nunliaret, ut fides astruerétur exemplo, senioris fœminæ sterilisque conceptum vírgini María nuntiávit; ut possibile Deo omne quod ei placuerit, asséreret. Ubi audivit hoc María non quasi incrédula de oráculo, nec quasi incerta de núntio, nec quasi dúbitans de exemplo; sed quasi læta pro voto, religiósa pro officio, festina pro gáudio, in montana perrexit. Quo enim jam Deo plena, nisi ad superióra cui festinatióne conténderet? Nescit tarda molimina sancti Spíritûs grátiâ. Ad Magnificat, Ant. O. ut supra, p. 165. SABBATO QUATUOR TEMPORUM, Cap. 49. et servávi te, et dedi te in fœdus pópuli, ut sus citáres terram, et possidé res hæreditates dissipatas : ut diceres his qui vincti sunt: Exite; et his qui in tenebris: Revelámini. Super vias pascentur, et in ómnibus planis páscua eórum. Non esúrient, neque sítient, et non percutiet eos æstus et sol, quia miserátor eórum reget eos et ad foutes aquárum potábit eos. Et ponam omnes montes meos in viam, et sémitæ meæ exaltabuntur. 3. Omnis vallis imple- H bítur, p. 161. Si sit XXI. Decembris, diceturad Benedictus, nt. Hos quinque dies, p. 167. Oratio. Ec dicit Dóminus Deus: Ecce levábo ad gentes manum meam, et ad pópulos exaltábo siggnum meum. Et afferent fílios tuos in ulnis, et filias tuas super húmeros portábunt. Et erunt reges Emine, potentiam tuam, nutritii tui, et reginæ nu et veni: ut hi qui in tuà tríces tua: vultu in terram |