Capitulhum. 1. Paral. 16. Âmiliæ populorum, afFferte Domino gloriam et impérium; date Dómino glóriam nómini ejus; leváte sacrificium, et veníte in conspectu ejus, et adorate Dóminum in decore sancto. R.br. Tóllite hostias, et introite in atria ejus, * Alleluia, allel. Tóllite. . Adoráte Dóminum in átrio sancto ejus, * Allelúia. Glória. Tóllite. . Benedicite, Gentes, Deum nostrum, allelúia; R. Et auditam fácite vocem laudis ejus, allel, Ps, 65. AD NONA M. Ant. 7. E. Prædestinávit. Capitulum. Rom. 10. Mnis qui credit in Dóminum Jesum, non confundétur ; non enim est distinctio Judæi, Græci; nam idem Dóminus ómnium, dives in omnes qui invocant illum. et B. br. Benedícite, Gentes, Deum nostrum, * Alleluia, allel. Benedícite. . Et audítam fácite vocem laudis ejus, Allelúia. Glória. Benedícite. * . Omnes Gentes, plaudite mánibus, allel. R. Jubilate Deo in voce exultatiónis, allel. Ps. 46. AD II. VESPERAS. Psalmi de Dominica; Ant. et Capitulum, de Laudibus. g. Dignos, quod est ix. in Off. Nocturne. Hymnus, Ccetus, p. 270. #. Notum fecit Domiallelúia; R. In conspectu Géntium revelávit justitiam suam, allelúia. Ps. 97. Ad Magnificat, Ant. 8. A. Triplicatur. nus salutare suum, Manifestè magnum est pietatis sacramentum, quod manifestatum est in carne prædicátum est Géntibus; créditum est in mundo allel. 1. Tim. 3. Oratio, ut supra ad , Laudes. Si Epiphania inciderit in Sabbatum, nulla fit de eo Commemoratio. [ DE DOMINICA , intrà Octavam, quá die occurrerit, fit Officium ut infra, p. 286. ] DIEBUS INTRA OCTAVAM EPIPHANIE. Omnia, ut in die Festi, exceptis et additis quæ sequuntur. Psalmi de Feriain omni Officio. N Pérsicis ex finibus, ín Quem sic tremunt cœléstia, Cui lux et æthra sérviunt. EXIN sequuntur pérciti; Fixis in altum vúltibus, Quà stella sulcum traxerat, Claramque moustrat sémi Novem Psalmi dicuntur sub tribus Antiphonis quæ cum . et BBR. SUmuntur ex Nocturno diei secundùm Feriam. Lectiones j. et ij. ante Dominicam sumuntur de Epistola ad Romanos; in Dominica et post ipsam, de Epi tola I. ad Corinthios. Lect. iij. in qualibet die. Ant. ad Benedictus, et Maguificat quæ semel tantùm dicuntur, propriæ sunt unicuique diei, et ad Vesperas omittitur Res ponsorium. cepistis Spiritum adoptionis filiórum, in quo clamámus: Abba, Pater. Ipse enim Spíritus testimónium reddit spirítui nostro quòd sumus filii Dei. Si autem filii, et hærédes : hærédes quidem Dei, cohærédes autem Christi: si tamen compátimur, ut et conglorificémur. Lectio ij. Existimo enim quod non sunt condigne passiones hujus témporis ad futúram glóriam, quæ revelábitur in nobis. Nam expectatio creatúræ revelatiónem filiórum Dei expectat. Vanitáti enim creatúra subjecta est non volens, sed propter eum qui subjécit eam in spe; quia et ipsa creatúra liberábitur à servitúte corruptiónis, in libertátem glóriæ filiórum Dei. Sermo S. Leónis Papæ. Cique intemerata virgíni tas humáni géneris édidit Salvatórem, Epiphaniæ, dilectissimi veneranda festivitas dat perseverantiam gaudiórum, ut inter cognatárum solemnitatum vicína sacramenta exultatiónis, vigor et fervor fidei non tepescat. Ad ómnium enim hóminum spectat salutem quòd iufántia mediatóris Dei et hómi→ num jam universo declarabátur mundo, cùm exi : : Quos autem prædestinávit, hos et vocávit et quos vocávit, hos et justificávit : quos autem justificavit, illos et glorificavit. Quid ergo dicémus ad hæc? Si Deus pro nobis, quis contra nos? Qui étiam próprio Filio suo non pepercit, sed pro nobis ómnibus tradidit illum : quómodo non étiam cum illo ómnia nobis donavit? Lectio ij. guo detineretur oppidulo. sui, ut sit ipse primogéniQuamvis enim Israëliticam tus in multis frátribus. gentem, et ipsius gentis unam famíliani delegisset, de qua natúram universæ humanitátis assumeret, nóluit tamen intrà maternæ habitatiónis angústias ortûs sui latére primórdia sed mox ab ómnibus vóJuit agnosci, qui dignátus est ómnibus nasci. Tribus igitur Magis in regióne Orientis stella novæ claritátis apparuit, quæ illústrior cæteris pulchriorque sidéribus, fácilè in se intuéntium óculos, animosque convérteret: ut confestim adverterétur nou esse otiósum, quod tam insólitum videbatur. Ad Benedictus, Ant.6. A. Hæc dicit Dóminus: Dedi te in fœdus pópuli, ut díceres his qui vincti sunt : Exite; et his qui in ténebris: Revelámini. Is. 49. Ad Magnificat, Ant. 8. A. Misit me Dóminus prædicare captívis remissiónem, et cæcis visum. Luc. 4. DIE VIII. JANUARII. DE OCTAVA. De Epístola beáti Pauli Apóstoli ad Romanos. Lectio j. Cap. 8. Cimus quoniam diligéntibus Deum ómnia cooperantur in bo-num, iis qui secundùm propósitum vocati sunt S sancti. Nam quos præsci vit, et prædestinávit conformes fieri imáginis Filii QU Uis ergo nos separábit a caritate Christi? tribulatio? an angústia ? an fames? an núditas? an perículum? an persecutio ? an gládius? sicut scriptum est Quia propter te mortificámur totâ die: æstimáti sumus sicut oves occisiónis. Sed in his ómni bus superamus propter e- Sermo sancti Augustíni Mguum sacramentum riente ducébat. Abscondebátur in stábulo, et agnoscebátur in cœlo; ut agnitus in cœlo manifestarétur in stabulo, et appellarétur Epiphania dies iste, quod latinè Manifestatio dici potest simul ejus celsitúdinem humilitatemque commendans; ut qui in aperto cœlo signis sidéreis monstrabátur, in angusto diversorio quæsitus invenirétur; inválidus infantilibus membris, involutus infantilibus pannis, adorarétur à Magis, timerétur à malis. Tímuit enim eum rex Heródes, eisdem sibi Magis nuntiantibus, cùm adhuc quærerent párvulum, quem coguóveraut cœlo teste jam natum. nes filii; sed, In Isaac vocabitur tibi semen : id est, non qui filii carnis, hi filii Dei; sed qui filii sunt promissiónis, æstimantur in sémine. Promissiónis enim verbum hoc est : Secundùm hoc tempus véniam, et erit Saræ filius. Non solùm autem illa, sed et Rebecca ex uno concúbitu habens, Isaac patris nostri. Cùm enim nondum nati fuissent, aut áliquid boni egissent, aut mali, (ut secundùm electiónem propó. situm Dei manéret) non ex opéribus, sed ex vocante dictum est ei: Quia major sérviet minori, sicut scriptum est: Jacob dilexi, Esau autem ódio habui. Lectio ij. Quid erit tribunal judicau. Quid tis, quando superbos reges cunæ terrébant infantis? Ad Benedictus, Ant. 5. A. Dóminus dixit ad me: Fílius meus es tu; dabo tibi Gentes hæreditatem tuam, et possessiónem tuam términos terræ. Ps. 2. Ad Magnificat, Ant. 1. C. Pósui te in lucem Géntium, ut sis in salútem usque ad extrémum terræ. Act. 13. DIE IX. JANUARII. DE OCTAVA. De Epístola beáti Pauli Apóstoli ad Romános. Lectio j. Cap. 9. On omnes qui ex Israël sunt, ii sunt Israëlitæ neque qui semen sunt Abrahæ, om N ergo dicémus ? Numquid iniquitas apud Deum? Absit. Móysi enim dicit : Miserébor cujus miséreor, et misericórdiam præstábo cujus miserébor. Igitur non volentis, neque currentis, sed miserentis est Dei. Dicit enim Scriptúra Pharaóni : Quia in hoc ipsum excitávi te, ut ostendam in te virtútem meam, et ut annuntiétur nomen meum in universa terra. Ergo cujus vult miserétur, et quem vult indúrat. Dicis ítaque mihi : Quid adhuc quæritur? voluntáti enim ejus quis resistit? O homo, tu quis es qui respóndeas Deo? Numquid dicit figmentum ei, qui se finxit : Quid me fecisti sic? An non habet potestatem fígulus luti ex eadem massa fácere aliud quidem vas in honórem, áliud verò in contumeliam? Sermo sancti Augustíni Serm. 200. in Epiph. Dom. Hc Magórum illumi nátio magnum testimónium cæcitátis éxtitit Judæorum. In terra eórum isti requirébant quem illi in sua non agnoscebant. Apud eos isti infantem invenerunt, quem illi apud se docentem negavérunt. In his terris de longinquo isti peregríni púerum Christum nondum verba promentem adoravérunt, ubi cives illi juvenem mirácula facientem crucifixérunt. Isti in membris parvis Deum agnovérunt, illi in factis magnis, nec tanquam hómini pepercérunt: quasi plus fuerit vidére novam stellam in ejus nativitate fulgentem, quàm - solem ejus in morte lugen tem. Ad Benedictus, Ant. 3. C. Erit in loco ubi dicétur eis: Non pópulus meus vos ; dicétur eis Filii Dei viventis. Osée 1. Ad Magnificat, Ant. 4. C. Gentibus pœnitentiam dedit Deus ad vitam. Act. 11. Fit Commemoratio S. Guillelmi, Bituricensis Episcopi, Ant. Ipsum elé git. . Elégit. Oratio Exaudi, ut in Communi Pontificum, p.xvij. et xix. DIE X. JANUARII. DE OCTAVA. De Epístola beáti Pauli Apóstoli ad Romános. Lectio j. Cap. 9. Q Uòd si Deus volens osténdere iram, et notam facere poténtiam suam, sustinuit in multa patiéntia vasa iræ, apta in interitum, ut ostenderet divitias glória suæ in vasa misericórdia, quæ præparávit in glóriam. quos et vocávit nos non solùm ex Judæis, sed etiam ex Géntibus, sicut in Osée dicit: Vocabo non plebem meam pleben meam; et nou dilectam, dilectam; et, non misericórdiam consecutam, misericórdiam consecútam. Et erit: In loco ubi dictum est eis: Non plebs mea vos; ibi vocabuntur fílii Dei vivi. Isaías autem clamat pro Israël : Si fúerit númerus filiórum Israël tanquam aréna maris, reliquiæ salvæ fient. Verbum enim consummans et abbrévians in æquitate; quia verbum breviátum fáciet Dóminus super terram. Et sicut prædixit Isaías: Nisi Dóminus Sábaoth reliquisset nobis semen, sicut Sódoma facti essémus, et sicut Gomorrha símiles fuisséinus. |