cimam invénit álios stantes, et dicit illis. Quid hîc, statis totâ die otiósi? Ibid. Ant. 4. C. Dicunt patrifamilias, quia nemo nos conduxit, dicit illis: Ite et vos in vineam meam. Ibid. Capitulum. 1. Cor. 9. Escitis quòd ii qui in N stádio currunt, omnes quidem currunt, sed unus accipit brávium? Sic cúrrite, ut comprehendátis. AD SEXTA'M. Ant. 5. B. Egressus. Capitulum. 1. Cor. 9. Mais qui in agóne contendit, ab omnibose ábstinet, et illi quidem ut corruptibilem corónam accipiant : nos autem incorruptam. AD NONA M. Ant. 4. C. Dicunt. Hymnus ety. ut in Do-Go sic curro, non quasi minica, p. 13. Oratio. Preces pópuli tui, quæ sumus, Dómine, clementer exaudi; ut qui justè pro peccátis nostris affligimur, pro tui nominis glória misericórditer liberemur. Per Dóminum. AD HORAS, Antiphonce de Laudibus, quarid prætermissa, RRR. ut in Dominica. br. AD PRIMA M. 'Ant. 3. C. Simile est, AD TERTIAM. Ant. 1. A. Conventióne factâ. Capitulum, Nescitis. ut in Laudibus. : gno, non quasi áërem vérberans; sed castigo corpus meum, et in servitútem rédigo. AD VESPERAS. Antiphona et Capitulum, ut supra ad Laudes; Hymnus et Versus ut in Dominica, p. 3ọ. Ad Magnificat, Ant. 1. A. Erunt novissimi primi, et primi novíssimi; multi enim sunt vocáti, pauci verò electi. Matth. 20. Oratio ut supra ad Laudes. dominámini píscibus maris, et volatilibus cœli, et universis animantibus quæ moventur super terram. Dixitque Deus: Ecce dedi vobis omnem herbam afferentem semen super terram, et universaligna quæ habent in semetipsis sementem generis sui, ut sint vobis in escam, et cunctis animántibus terræ, omníque vólucri cœli, et universis quæ moventur in terra, et in quibus est anima vivens, ut habeant ad vescendum. Et factum est ita. Viditque Deus cuncta quæ fécerat; et erant valde bona. Et factum est véspere et mane, dies sextus. IG R. Delectasti, p. 345. Lectio ij. Cap. 2. Gitur perfecti sunt cœli et terra, et omnis ornátus eórum. Complevitque Deus die séptimo opus suum quod fécerat ; et requiévit die séptimo ab universo ópere quod patrárat. Et benedixit diéi séptimo, et sanctificavit illum; quia in ipso cessáverat ab omni opere suo quod creavit Deus ut fáceret. Istæ sunt generatiónes cœli et terræ, quandò creáta sunt in die quo fecit Dóminus Deus cœlum et terram; et omne vir gultum agri ántequàm ori rétur in terra, omnemque herbam regiónis prius quam germináret: non enim pluerat Dóminus De us super terram, et homo non erat qui operarétur terram; sed fons ascendébat è terra, irrigans universam superficiem terræ. R. Primus homo, p. 346. Lectio iij. Ormávit igitur Dóminus Deus hóminem de limo terræ, et inspirávit in fáciem ejus spiraculum vitæ, et factus est homo in ánimam viventem. Plantaverat autem Dóminus Deus paradísum voluptátis à princípio, in quo pósuit hóminem quem formáverat. Produxitque Dóminus Deus de humo omue lignum pulchrum visu, et ad vescendum suáve ; lignum étiam vitæ in médio paradisi, lignumque sciéntiæ boni et mali. Et flúvius egrediebátur de loco voluptatis ad irrigandum paradísum, qui inde dividitur in quatuor cápita. T R. Laudáte, p. 346. FERIA TERTIA. De libro Génesis. Lectio j. Cap. 2. Ulit Dóminus Deus hóminem, et posuit eum in paradiso voluptátis, ut operarétur et custodiret illum; præcepitque ei, dicens: Ex omni ligno paradísi cómede; de ligno autem scientia boni et mali ne cómedas: in quocumque enim die cómederis ex eo, morte morieris. Dixit quoque Dóminus Deus : Non est bonum esse hóminem solum faciámus ei adjutórium símile sibi. :: B. Videns Deus, p. 347. Formális igitur Dómi nus Deus de humo cunctis animantibus terræ, etuniversis volatilibus cœli, adduxit ea ad Adam, ut vidéret quid vocáret ea; omne enim quod vocávit Adam ánimæ viventis, ipsum est nomen ejus. AppellavitqueAdam nomínibus suis cuncta animantia, et universa volatilia coli, et omnes béstias terræ. R. Sicut aves, p. 347. Lectio iij. A Dæ verò non inveniebátur adjútor símilis ejus. Immisit ergò Dóminus Deus sopórem in Adam: cùmque obdormisset, tulit upam de costis ejus, et replévit carnem pro ea. Et ædificavit Dóminus Deus costam, quam túlerat de Adam, in mulíerem; et adduxit eam ad Adam. Dixitque Adam: Hoc nunc os ex ossibus meis, et caro de carne mea: hæc vocábitur Virágo, quóniam de viro sumpta est. Quamobrem relinquet homo patrem suTim, et more su rébit uxóri suæ et erunt duo in carne una. Erat autem uterque nudus, Adam scilicet, et uxor ejus; et non erubescébant. R. In erroris, p. 348. FERIA QUARTA. De libro Génesis. Lectio j. Cap. 3. Ed et serpens erat callídior cunctis animántibus terræ, quæ fécerat Dóminus Deus. Qui dixit ad mulierem : Cur præcépit vobis Deus, ut non comederétis de omni ligno paradísi ? Cui respondit múlier: De fructu lignorum quæ sunt in paradíso, véscimur ; de fructu verò ligni, quod est in médio paradisi, præcepit nobis Deus, ne comederémus, et ne tangerémus illud ne fortè moriamur. Dixit autem serpens ad mulierem: Nequaquàm morte moriémini; scit enim Deus quòd in quocumque die comedéritis ex eo, aperientur óculi vestri, et éritis sicut dii,scientes bonum et malum. Vidit ígitur múlier quòd bonum esset lignum ad vescendum, et pulchrum óculis, aspectúque delectabile: et tulit de fructu illius, et comédit, deditque viro suo, qui comédit. Et aperti sunt óculi ambórum. . Ne dissipes, p. 348. fólia ficûs, et fecerunt sibi perizómata. Et cùm audissent vocem Dómini Dei deambulantis in paradíso, ad auram post meridiem, abscondit se Adam et uxor ejus à facie Dómini Dei in médio ligui paradísi. Vocavitque Dóminus Deus Adam et dixit ei: Ubi es? Qui ait: Vocem tuam audivi in paradíšo ; et tímui eò quod nudus essem et abscondi me. Cui dixit: Quis enim indicávit tibi quòd nudus esses, nisi quòd ex ligno, de quo præceperam tibi ne coméderes, comédisti? Dixitque Adam: Múlier quam dedistimihi sóciam, dedit mihi de ligno, et comedi. Et dixit Dóminus Deus ad mulierem: Quare hoc fecisti? Quæ respon dit: Serpens decépit me et comédi. R. Numquid, p. 349. Lectio iij. T ait Dóminus Deus E ad serpentem: Quia fecisti hoc, maledictus es inter ómnia animantia, : et béstias terræ: super pectus tuum gradiéris, et terram cómedes cunctis diébus vitæ tuæ. Inimici tias ponam inter te et mulierem et semen tuum et semen illíus ipsa cónteret caput tuum, et tu insidiáberis calcaneo ejus. Mulieri quoque dixit: Multiplicábo ærumnas tuas, et conceptus tuos in dolóre páries filios, et sub viri potestate eris; et ipse dominabitur tui. Adæ verò dixit: Quia audisti vocem uxoris tuæ, et comedisti de ligno,ex quo præ céperam tibi ne coméderes maledicta terra in ópere tuo in labóribus cómedes ex ea cunctis diébus vitæ tuæ. Spinas et tríbulos germinabit tibi, et cómedes herbam terræ. In sudóre vultûs tui vescéris pane, ,donec revertá→ ris in terram de qua sumptus es ; quia pulvis es, et in pulverem revertéris. Et vocavit Adam nomen uxóris suæ Eva ; eò quòd mater esset cunctórum vivén tium. radísó voluptatis, ut ope rarétur terram, de qua sumptus est. Ejecitque Adam, et collocavit ante paradísum voluptátis Chérubim, et flammeum gládium atque versátilem ad custodiendam viam ligui vitæ. . Delectasti me, Dómine, p. 345. Lectio ij. Cap. 4. Dam verò cognovit A uxorem suam Évam; que concépit et péperit Čaïn, dicens: Possédi hóminem per Deum. Rursumque peperit fratrem ejus Abel. Fuit autem bel pastor óvium, et Caïn agrícola. Factum est autem post multos dies ut offerret Caïn de fructibus terræ múnera Dómino. Abel quoque óbtulit de primogénitis grégis sui, et de adípibus eórum: et respexit Dóminus ad Abel, et ad múnera ejus; ad Caïn verò, et ad munera illíus non respexit: iratusque est Caïn vehementer, et cóncidit vultus ejus. Dixitque Dóminus ad eum: Quare irátus es? et cur cóucidit fácies tua? nonne si benè égeris, recipies; sin autem man, statim in fóribus peccátum áderit? Sed sub te erit appetítus ejus, et tu domináberis illius. .Primus homò,p. 346. Dixitque Cain ad Abel fratrem suum: Egrediámur foras. Cùmque essent in agro, consurrexit Cain adversùs fratrem suum Abel, et interfécit eum. Et ait Dóminus ad Caïn: Ubi est Abel frater tuus? Qui respondit: Néscio; num custos fratris mei sum ego? Dixitque ad eum: Quid fecisti? vox sánguinis fratris tui clamat ad me de terra. Nunc igitur maledictus eris super terram quæ apéruit os suum suscepit sánguinem fratris tui de manu tua. Cùm operátus fúeris eam, dabit tibi fructus suos : vagus et prófugus eris su per D terram. non R. Laudate, p. 346. FERIA SEXTA. De libro Génesis. Lectio j. Cap. 4. Ixit Caïn ad Dóminum Major est iniquitas mea, quàm ut véniam mérear. Ecce éjicis me hódie à fácie terræ, et à fácie tua abscondar, et ero vagus et prófugus in terra; omnis ígitur qui invénerit me cídet me. Dixitque ei Dóminus: Nequaquàm ita fiet; sed omnis qui occiderit Caïn, séptuplum puniétur. Posuitque Dóminus Caïn signum, ut non interficeret eum omnis qui invenisset eum. Egressusque Caïn à fácie Dómini, habitávit prófugus in terra -30 ad orientálem plagam E den. R. Videns, p. 347. Lectio ij. Ognóvit autem Caïn Cuxorem suam, quæ concépit et péperit Enoch: et ædificávit civitátem vocavitque uomen ejus ex nómine filii sui Enoch. Porrò Enoch genuit Irad, et Irad génuit Maviaël, et |