[De Festis semiduplicibus et superioris ordinis in Adventu occurrentibus fit Officium cum Comnem. Ferie in utrisque Vesperis et Laudibus. De Festis simplicibus fit tantùm Commemoratio in I. Vesperis, Nocturno, et Laudibus; Officium verò fit de Feria.]

DIE XXIX. NOVEMBRIS. SANCTI SATURNINI, EPISCOPI ET MARTYRIS,

Commemoratio.

Pridie AD VESP. Ant. Usque ad mortem. . Coufortáre. Oratio, Deus, qui in ómnium, ut in Communi unius Martyris, p. vij. et x.

ádeò terribilis, ut orácula réddere cessaverint. Tam iuexpectáto silentio commóti Gentiles, impetu in Saturninum facto, eum in Capitólium urbis traxérunt, comminati duríssimam mortem, nisi more pátrio diis sacra fáceret. Quod cùm renuisset, pedes ejus tauro alligárunt; qui sanctum Præsulem per declíves gradus Capitólii raptátum, collíso capite, excusso cérebro, membrisque discerptis, interéinit. Exanime corpus tandiù à tauro distractum est, quoad rupto fune, acceptum, et ligneo immissum féretro, mulieres duæ in alta scrobe tumultuáriò condidérunt. Inventum est pósteà ab Hilário Epíscopo Tolosano; qui effossâ circùm humo, sacras véritus relíquias commovére, túmulum superimpósuit, et oratórium extruxit.

AD LAUDES, pro commemoratione ejusdem, Ant. Qui vícerit. . Posuisti. Oratio, Deus, qui ómnium, p. ix et x.

A

Lectio iv.

Ex Evang. Euseb. Greg. Naz. Greg. Tur et aliis. Ndréas Bethsaidæ in Galilæa natus, filius Jona, frater Simonis Petri, piscator, unus fuit ex duobus discipulis Joannis Baptiste, qui audiérunt eum de Jesu dicentem: Ecce Agnus Dei, et secuti sunt Jesum. Apud quem cùm mansissent die illà, invénit Andreas primùm fratrem suum Simónem, et dixit ei: Invénimus Messíam; et adduxit eum ad Jesum. Ambos fratres, jam discípulos suos, nondùm tamen itinerum vitæque perpétuos sócios, cùm ambulans pósteà Jesus juxta mare Galilææ vidisset mittentes rete in mare, his vocávit verbis: Venite post me, et faciam vos fieri piscatóres hominum. Qui contínuo, relic

tis rétibus, secúti vocantem, ita ei adhæsérunt et placuérunt, ut inter Duódecim, quos è discípulis suis elégit, et Apóstolos nominávit, primùm Simónem, quem cognominávit Petrum, mox Andream fratrem ejus, Matthæus et Lucas récénseant. Lectio v.

Q

Uærenti Christo, unde emerentur panes ut manducaret multitúdo máxima quæ venerat ad eum, dixit Andréas: Est pner unus hic, qui habet panes quinque hordeáceos, et duos pisces: sed hæc quid sunt inter tautos ? Jesum, paucis ante passiónem suam diebus, sedentem iu moute olivarum contra templum, et subversiónem templi prædicentem interrogavérunt separátim Petrus, et Jacóbus, et Joannes, et Audréas: Dic nobis quando ista fient, et quod signum erit, quando hæc ómnia incipient consummári ? Quos ille, cùm ne seducerentur monuisset, ac prænuntiasset eis bella, terræ motus per loca, et fames initia dolórum, subjunxit statim : Vidéte vosmetipsos; tradent enim vos in conciliis, et in synagógis vapulabitis, et ante reges et præsides stabitis propter me in testimónium illis: et in omnes gentes primùm oportet prædicári Evangé

lium. Hoc Christi in præcepto Andréas, uc quod suum erat impléret, post ejus passiónem ac resurrectiónem sortítur Seythiam, in Epíro étiam

Achaia, et aliis provinciis

innúmeros Christo piscá

tus est.

Lectio vj.

Atras civitátem Achaïa

Pcélebrem fecit, et morte quam óbiit crucifixus, et túmulo. Hinc Constántius circa annum trecentésimum quinquagési-mum sextum impérii verò sui vigésimum, ut æmulam Romæ Constantinópolim Apostólicis corpóribus muniret, sanctórum Andréæ et Lucæ córpora transtulit, et cum córpore sancti Timóthei à se jam anno superióre transláto, in basílica sanctórum Apostolórum,quam Constantínus ædificaverat, ut in ea Imperatóres humarentur collocávit. Toto itínere, et per omnes vias quà córpora sancta transiére, divínamn manum signa mira operátam fuisse refert sanctus Paulínus. Auno autem millésimo ducentésimo décimo, post Constantinopolim à Gallis captam, corpus sancti Andréa Petrus Capuánus Apostólica sedis legatus Amalphim in patriam suam in regno Neapolitano, deferri curávit, ubi pio fidélium concursu honorá

tur.

IN III. NOCTURNO. Lectio sancti Evangéliisecundùm Matthæum. Lectio vij. Cap. 4. Ilans Jesus juxtà mare

N illo témpore; Ambu

Galilææ, vidit duos fratres, Simónem qui vocátur Petrus, et Andréam fratrem ejus, mittentes rete in mare, erant enim piscatóres; et ait illis: Veníte post me et fáciam vos fieri piscatóres hóminum. At illi contínuò, relictis rétibus, secuti sunt eum. Et réliqua. Homilia sancti Grégórii Рарӕ.

Homil. 5. in Evang.
Udistis, fratres carís-

jussiónis vocem Petrus et Andréas, relictis rétibus, secuti sunt Redemptorem. Nulla verò hunc fácere adhuc mirácula víderant, nihil ab eo de præmio æternæ retributiónis audierant; et tamen ad unum Dómini præceptum, hoc quod possidére videbantur, obliti sunt. Quanta nos ejus mirácula vidémus, quot flagellis affligimur, quantis minarum asperitatibus deterrémur, et tamen vocantem sequi contémnimus! In cœlo jam sedet, qui de conversióne nos admonet; jam jugo fidei colla géntium súbdidit; jam mundi glóriam stravit; jam ruínis ejus cre

brescéntibus, districti sui judicii diem propinquantem denuntiat; et tamen superba mens nostra adhuc non vult hoc sponte desérere, quod quotídiè perdit invíta.

Lectio viij.

Ed fortasse áliquis táci

Stis fecum cogitationibus

dicat: Ad vocem Dominicam uterque iste piscator quid aut quantùm dimisit, qui penè nihil habuit ? Sed in hac re, fratres caríssimi, affectum debemus pótiùs pensáre quàm censum. Multùm reliquit, qui sibi nihil retinuit: multùm reliquit, qui quantúmlibet parùm, totum deséruit. Certè nos et hábita cum amóre possidémus, et ea quæ minimè habemus, ex desidério quærimus. Multùm ergo Petrus et Andréas dimisit, quando uterque étiam desidéria ha bendi dereliquit.

profectus sui pássibus vegetata, dum ab alienórum appetitu compéscitur, quandoque ad própria contemnenda perducatur, adjuvante Dómino nostro Jesu Christo.

Dicitur Te Deum, et sic semper in omnibus Fes

fis, etiam per eventum,

nisi aliter notetur.

Ad Benedictus, Ant. 7. F. Invénit Andréas primùm fratrem suum Simónem, et dicitei: Invenimus Messíam, (quod est interpretátum Christus ;) et adduxit eum ad - Jesum. Joan. 1.

Ad Magnificat, Ant. 1. C. Vidit Jesus Simónein et Andréam fratrem ejus mittentes rétia in mare; et dixit eis: Venite post me, et fáciam vos fieri piscatóres hóminum. Et prótinus, relictis rétibus, secuti sunt eum. Marci 1.

Oratio, ut supra.

Fit Commemoratio S. Eligii, Episcopi, Ant. Ipsum elégit. . Elégit. Oratio, Da, quæsumus, p. xvij. et xx.

Deinde Peric Adventús. FESTA