cletiáni, sub Paschásio Pontificum, p. xvj. addiviro consulári, gládio in tis quæ sequuntur, Oragutture transfixa, marty- tio, Exaudi, p. xix. rium consummávit, circa annum Christi trecentési mum quartum. Quam célebris fuerit ejus memoria in Ecclésia Romána jam à sæculo sexto, ex eo palet, quòd nomen ejus in Canone Missæ témpore sancti Gregórii magni recitarétur, ut fit etiamnum. Nec minóri religióne festum ejus diem celebrat Orientális Ecclésia ex antiquíssimo ritu, ut patet ex omnibus ejus Ecclésiæ Menológiis. AD LAUDES, fit Commem. Octave, et Fe rio Adventús. AD NOCT. Lectiones j. et ij. de Scriptura occurrente, duabus ultimis in unam coactis. Lectio iij. G Románo poutifice in Atiánus Epíscopus à Gallias missus Túrones ádiit, ubi plurimos ab idolórum cultu ad Christi fidem convertit. Magnos ínterim labores subiit, et sæpè váriis contumeliis ádeò vexatus est, ut sese interdùm in speluncas ábdere cum áliquot Christiánis cogerétur, mystérium solemnitátis diéi Domínici clánculò celebratúrus. Divíno amore succensus totum se pietatis opéribus ac salúti animárum dedit. Quinquaginta, ut ferunt, annis in Episcopatu abtandem cùm sumptis p. multos Christo peperisset, óbiit in pace, ac sepultus est in cœmetério quod Christianórum erat. VESPERE à Capi- Ultimò Feriæ Adven tús. DIE XIV. Semiduplex. Omnia de Communi AD LAUDES, fit et Feria Adventús. Commemoratio Octava, VESPERE de Sequenti, cum Commemora→ tione Feriæ Adventus. 408 DIE XV. OCTAVA CONCEPTIONIS BEATE MARIE VIRGINIS. SOLEMNE-MINUS. Omnia ut in die, inci- lud coæternum et compiendo à I. Vesperis, præter sequentia. Dicuntur Psalmi de Feria per totum Officium. Ant. ad Magnificat et Benedictus duplicantur tantùm: tertium et sextum turni non resumuntur à principio post . Glória Patri. IN I. NOCT. Lectiones de Scriptura occurrente. IN II. NOCTURNO. Sermo S. Leónis Papæ. Serm. 4. de Nativit. Domini. Lectio iv. Emper quidem, dilectíssimi, diversis mo ris humáno géneri bónitas divína consuluit, et plúrima providéntiæ suæ múnera ómnibus retrò sæculis clementer impértiit: sed in novíssimis tempó ribus omnem abundantiam sólita benignitatis exces sit, quando in Christo ipsa ad peccatóres misericórdia, ipsa ad errantes via, ipsa ad mortuos vita descendit: ut Verbum il quale genitori, in unitátem deitátis suæ natúram nostram humilitatis assúmeret; et Deus de Deo natus, idem étiam homo de hómine nascerétur. Lectio v. Romissum quidem hoc Pa constitutione mundi, et multis significatiónibus rerum atque verborum semper fuerat prophetátum. Hinc enim est quod Dominus Abrahæ ait: In sémine tuo benedicentur omnes gentes. Hinc David promissiónem Dei prophético spiritu canit ; Jurávit Dóminus David, et non frustrabitur eum : De fructu ventris tui ponam super sedem tuam. Hinc Ecce virgo, inquit in útero accipiet et pariet filium, et vocábitur nomen ejus Emmanuel. Et iterùm, Exiet virga de radíce Jesse, et flos de radíce ejus ascendet: in quâ virgâ non dubiè beata virgo María prædicta est quæ de Jesse et David stirpe progénita, et Spíritu sancto foecundáta, novum florem carnis humá næ, útero quidem materno sed partu est enixa virgíneo. Serm. 10. Lectio vj. Lectæ Virgini de seEine Abrahæ ac de radíce Jesse, per prophéticas voces et per mystica signa promissæ, denuntiatur ab Archáugelo, sine damno pudoris beáta fœcunditas, sacram virginitátem nec conceptu violatúra nec partu. Superveniente quippe in eam Spíritu sancto, et Altissimi obumbrante virtúte, incommutabile Dei Verbum de incontamináto córpore hábitum sibi humánæ caruis assumpsit, quæ et nullum contagium de concupiscéntia carnis traheret et nihil eórum quæ ad ánimæ corporisque natúram pertinent, non habéret. præteritis tempóribus nou sit impensum, quod in última mundi ætate est gestum. Verbi incarnatio hoc contulit facienda, quod facta: et sacramentum salútis humánæ in nulla unquam antiquitáte cessávit. Quod prædicavérunt Após toli, hoc annuutiavérunt Prophétæ: nec serò est implétum, quod semper est créditum. Sapientia verò et benignitas Dei hâc salutíferi operis morâ capacióres nos suæ vocatiónis effécit; ut quod multis signis, multis vocibus multisque mystériis, per tot fúerat sæcula prænuntiátum, in his diébus Evangélii non esset ambiguum. Serm. 10. Lectio viij. Mnes Sancti qui Salvatóris nostri témpora præcesserunt, per hanc fidem justificáti, et per hoc sacramentum Christi sunt corpus effecti, expectantes universálem crédentium Abrahæ, redemptiónem in sémine de dicit Aquo sunt repromissiones, et sépóstolus Abrahæ dicta mini ejus. Non dicit, Et seminibus, quasi in multis ; sed quasi in uno, Et sémini tuo, qui est Chris tus. : dinem percurrit; et in quo ómnibus géntibus disposita fuisset benedíctio, demonstrávit. Lucas quoque ab ipso Dómini ortu sériem generis sui sursum versus retéxuit, ut étiam illa sæcula quæ diluvium prævenérunt, et huic sacramento docéret fuisse connexa; omnesque ab inítio successiónum gradus ad eum in quo uno erat salus ómnium, tetendisse. Commemor. Feria Advenlús in Laudibus, et Vesperis. dixit nuper voluerant Thomas ad condiscípulos : Eámus et nos, ut moriámur cum eo. Quâ nocte Christus cœnam Eucharísticam instituit, cùm dixisset discípulis suis : Vado parare vobis locum, et quò ego vado scitis, et viam scitis; respondit Thomas: Dómine, nescímus quò vadis; et quomodo possumus viam scire? Qui statim his à Dómino verbis edoctus est: Ego sum via, et véritas, et vita: nemo venit ad Patrem nísi per me. Post octo à resurrectióne dies, vidit stantem Dóminum in médio discipulórum; et qui priùs cæteris Apóstolis, eum resurrexisse, et visum à se fuisse narrantibus non crediderat, præsentem intuitus exclamavit: Dóminus meus, et Deus meus. Erat autem cum Petro, Nathanaéle, et filiis Zebedæi, et áliis discípulis duobus, cùm manifestávit se iterùm Jesus ad mare Tiberiadis. Lectio v. Vangélium prædicávit Eapud Parthos, qui tum Médiam, Pérsidem, et regiónes álias plures occupábant. Apud Indos occisum esse ab incrédulis et iniquis, cùm regnum Dei et justitiam prædicáret, scribunt sanctus Gaudéntius, et plerique véteres. Diffusam undequáque ejus fidem ac famam, his verbis ad ejus túmulum prædi cábat ineunte quinto sæculo auctor quidam in sermone qui habétur inter divi Chrysostomi ópera : Bárbari Thomam honórant; et omnes gentes festum hodie célebrant. Calaminæ seu in Indiæ loco illo, in quo corpus ejus primùm cónditum fuit, extructum fuisse monastérium et templum miræ magnitúdinis, narrat sauctus Gregórius Turonensis, qui et testimónio Theodóri cujusdam illinc non ita pridem reversi, addit plura ibi suo adhuc témpore patrári mirácula. I Lectio vj. Nde tamen Edessam in Mesopotámia translátæ longè antè fuerant sancti Apostoli reliquiæ; quarum et partículas áliquas Fundána sancti Felícis Ecclésia, et Mediolanensis sanctórum Apostolórum, teste sancto Paulíno; et Brixiana basílica, teste sancto Gaudéntio, sub sæculi quarti finem asservábant. Eodem sæculo adeò célebris erat, quæ sub nómine beati Thomæ dicáta Edessæ fuerat basílica insignis, ut in ea propter loci sanctitátem Collectæ sine intermissióne celebrarentur. Ejus spectandæ causâ Valens Imperátor Ariánus Edessam profectus, frustra edixit, ne pulsi ab ecclesiis Catholici in ea basílica, aut in campo juxta civitátem convenirent. Con venérunt enim, ut narrant Sócrates et Sozómenus pósterà die universi, et eò missus cum ingenti militum número Modestus præfectus, cunctos invénit ad mortem pro fide sua subeundam parátos. Inter quos enituit múlier quædam paupércula, quæ fílium suum manu trahens ad Ecclésiam, cùm cito gradu conténderet, ad Præfectum adducta, et ab eo interrogáta, num audisset cunctos qui illic reperti fuissent à Præfecto esse interimendos, respondit statim: Audívi, atque idcircò festíno, ut et ipsa quoque ibi invéniar, et iste martyrium subire mereátur. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii se cundùm Joanuem. Lectio vij. Cap. 20. IN illo tempore; Thomas unus ex Duodecim, qui dícitur Didymús, non erat cum eis, quandò venit Jesus. Dixérunt ergo ei álii discípuli : Vidimus Dóminum. Et réliqua. Homilia sancti Gregórii Рарӕ. quid casu gestum créditis, ut electus ille discípulus tunc deesset; post autem véniens audiret, áudiens dubitaret, dúbitans palpá |