ret, palpans créderet? Non hoc casu, sed divinâ dis pensatione gestum est. Egit H namque miro modo superna cleméntia, ut discipulus ille dúbitans, dùm in magistro suo vulnera palpáret carnis, in nobis vulnera sanáret infidelitatis. Plus enim nobis Thomæ infidelitas ad fidem, quàm fides credéntium discipulórum prófuit : quia dùm ille ad fidem palpando redúcitur, nostra mens, omni dubitatióne postpósitâ, in fide solidátur. Lectio viij. PAR Dóminus meus Alpávit, et exclamá et Deus meus. Dicit ei Jesus: Quia vidisti me, Thoma, credidisti. Cùm Paulus Apóstolus dicat: Est autem fides sperandárum substantia rerum, argumentum non apparéntium; profectò liquet, quia fides illarum rerum argumeutum est, quæ apparére non possunt. Quæ éteuim appárent, jam fidem non habent, sed agnitiónem. Dùm ergo vidit Thomas, dum palpávit, cur ei dicitur: Quia vidisti me, credidis ti? Sed aliud vidit, aliud crédidit: à mortáli quippe hómine divinitas vidéri non pótuit. [Si hoc Festum occurrat in Quatuor temporibus, Lectio ix. legitur de Homilia illius Feriæ, et sequens omittitur. ] Lectio ix. Ominem ergo vidit, et Deum confessus est, dicens : Dóminus meus, et Deus meus. Videndo ergo crédidit, qui considerando verum hóminem, hune Deum quem videre non poterat, exclamávit. Lætificat valde quod séquitur : Beáti qui non vidérunt, et crediderunt. In qua nimírum sententia nos specialiter signáti sumus, qui eum quem carne non vidimus mente retinémus. Nos signáti sumus; sed si fidem nostram operibus séquimur. Ille étenim verè credit, qui exercet operando quod credit. Ad Benedictus, Ant.6. A. Dicit Jesus Thoma: Vide manus meas, et affer manum tuam, et mitte in latus meum; et noli esse incrédulus, sed fidélis. Respondit Thomas, et dixit ei : Dóminus meus, et De us meus. Joan. 20. Oratio. Dómine, beáti Apóstoli tui Thomæ solemnitátibus gloriari; ut ejus semper et patrociniis sublevémur, et fidem cóngruà devotióne sectémur. Per Dóminum nostrum Jesum Christum Filium tuum qui tecum vivit, etc. Commemoratio Feria Adventús. Ad Magnificat, Ant. 8. A. Quia vidisti me, Thoma credidisti beáti qui non vidérunt, et credidéruut. Joan. 20. Commemoratio Feria Adventús per Ant. occurrentem, O. Officia Festorum quæ deinceps usque ad xiv. Januarii in Calendario sequuntur, habentur in Proprio de Tempore. ] FESTA JANUARII. Ex S. Hieronymo, et aliis. llárius propter singu Hlares virtutes, Pictavórum Epíscopus creátus, cùm imperátor Constantius omni crudelitate Christianos divexaret, tanquam firmissimum murum se Ariánis opponens illó rum furorem in se concitávit. Dolo Saturníni Are latensis Epíscopi de Syno do Bitterrensi in Phrygiam relegátus est, ubi duódecim libros de Trinitate scripsit. Quarto exílii anno vocátus est ad Synodum apud Seleúciam Isauriæ urbem, interrogatusque de Gallórum fide respondit, non áliam esse ab ea quæ Nicææ à Patribus conscripta fuerat, neque eos Sabéllio favere, uti calumniabantur Ariáni. Legatos à Seleúcia Concílio secutus, Constantinopolim ve→ nit; ubi postquam extrémum fidei perículum a-. nimadvertisset, tribus libellis públicè datis, máximâ dicendi libertate audiéntiam Imperatoris poposcit, ut de fide coram adversáriis disceptaret. Verùm cùm præsentis eruditiónem pertiméscerent, abnuérunt, suisque effecerunt artibus, ut quasi discordias seminárium, et perturbátor Orientis redire ad Gállias juberétur. Hilárium è prælio hæreticorum revertentem inquit Hieronymus, Galliarum Ecclésia complexa est. Lectio iij. reversus cùm vidisset Gallos ab Ariánis deceptos in id per Epistolas, et frequentes Ŝynodos totus incubuit, ut detectam Ariminensis Synodi fraudein Gallia damnáret. In Itáliam instaurandæ fidei studio dénuo profectus, Mediolani Auxéntium Ariánum Episcopum in pública disputatióne coegit, ut Christum verum Deum profiterétur. Sed cum Auxéntii, qui captioso fidei libello Valentinianum imperatórem deceperat, dolis obsisteret, Mediolano pulsus est. Tandem obiit Pictávis tértià décimâ Januárii die, Valentiniano, et Valente regnantibus. Multos libros scripsit mira eruditióne, quos omnes sanctus Hierónymus ad Lætam scribens, inoffenso pede decurri posse teslátur. AD LAUDES, fit Commemoratio S. Felicis, Antiph. Oculus Dei. . Lex Dei. Oratio, Adesto, Dómine, ut in Communi Justorum, p. xxxiv. Hodie resumuntur Suffragia, p. 53. VESPERE à Capitulo de Sequenti, ut in Communi Abbatum, cum Commemoratione S. Hilarii, Ant. Qui docti fuerint. y. Pronuntiavi. Orat. Deus, qui pópulo tuo, p. XXV. et xxiv. DIE XV. IN FESTO SANCTI MAURI, ABBATISs. Semiduplex. Omnia de Communi Abbatum, p. xxvj. additis quæ sequuntur. Oratio intercessio, p. xxx. AD NOCT. Lectiones j. et ij. de Scriptura occur. duabus ultimis in unam coactis. Lectio iij. Mà multis retrò sæculis is créditus est quem jussu sancti Benedicti super aquas cucurrisse, ut púerum Plácidum eriperet narrat in Diálogis sanctus Gregórius; cùm in Galliam venisset, Glannofoliense monastérium, in Andegavénsium solo ad Ligerim sub título Salvatóris cons¬ truxit. Postquam autem Maurus annis pluribus mónachos ibi sanctíssimè rexisset, suffecto in locum suum Bertulfo ábiit ad Dóminum; et in ea monasterii basílica, quæ sancti Martíni dicebátur, sepultus est. Anno autem Dómini octingentésimo quadragesimo quinto, aperto túmulo ad transferenda illíus ossa, in eo membránula vetustissima inventa est, hæc verba cóntinens : Hic requiescit corpus Mau-, ri mónachi et Levitæ, qui témpore Theodeberti regis in Galliam venit, et octavo décimo Calendárum Februárii migrávit à sæculo. Tandem jubente Carolo Calvo, ad monastérium Fossatense agri Parisiensis ad Mátronam fluvium corpus ejus illátum est. Aurus Diáconus, qui VESPERE à Capitulo de Sequenti, ut in Communi Anachoreta rum, cum Commemoratione S. Mauri, Ant. Peregríni. y. Beáta geus. Oratio, Intercéssio, p. xxx. et xxix. DIE XVI. IN FESTO SANCTI PAULI Semiduplex. AD NOCT. Lectio j. de Scriptura, occurrente, tribus in unam coactis. Lectio ij. Ub Décio, et Valeriáno S in nonagenarius in áliâ solitúdine Antónius morarétur, illi per noctem revelátum est, álium esse ad quem visendum deberet proficisci. Dùm in mútuos miscentur amplexus, própriis se salutavére nominibus. Inter sermocinatiónes suspiciunt corvum, qui integrum panem ante mirántium ora depósuit. Post cujus abscessum: Eïa, quit Paulus, Dóminus nobis prándium misit verè pius, verè miséricors. Sexaginta jam anni sunt quod accípio dimídii semper panis fragmentum : verùm ad adventum tuum, militibus suis Christus duplicávit annónam. Immolantes Deo sacrificium laudis, noctem trausegére vigíliis. Lectio iij. 2 Cus dies, beátus Paulus Um esset terræ réddi ad Antónium sic locútus est Tu missus es à Dómino qui humo corpusculum meum tegas; quamobrem, quæso, perge, et pallium quod tibi Athanasius Epíscopus dedit, ad involvendum corpusculum meum defer. Antónius regressus vidit inter Angelórum catervas, inter Prophetarum et Apostolórum choros, níveo Paulum candóre fulgentem in sublime conscéndere. Introgressus speluncam vidit génibus complicatis, erectâ cervíce, extensisque in altuni manibus corpus exánime. Obvoluto, et prolato foras córpore, hymnos et psalmos de christiána traditióne decantans, contristabatur quod sárculum quo terram fóderet, non haberet. Ecce duo leónes ex interió batum , p. xxvj. additis que sequuntur. Oratio Intercessio, p. xxx. AD NOCT. Lectio j. de Scriptura occurr. tribus in unam coactis. Lectio ij. Ntónius nóbilis Ægyp ris erémi parte currentes, Atius, cùm circa annun ad cadáver beáti senis substiterunt; deinde haud procul cœperunt humum pédibus scalpere, arenamque certatim egerentes, uníus hóminis capacem locum fodérunt: cumque illi recessissent, depósito sancto corpore in fossam, désuper humum cóngregans, túmulum ex christiano more composuit. Túnicam autem ejus sibi vindicávit, quam in sportárum modum de palma fóliis ipse sibi contexúerat; diebusque solémnibus Pascha et Pentecostes semper Pauli túnicâ vestítus est. VESPERÆ à Capitulo de Sequenti, ut in Communi Abbatum, cum Commemoratione S. Pauli, Antiph. Peregrini. . Beáta gens. Oratio, Omnipotens, p. xxx. et xxix. Deinde S. Sulpitii Episcopi, Ant. Ipsum elégit. Elégit. Oratio, Da, quæsumus, ut in Communi Pontificum, p. xvij. et ætatis vigésimum ingressus Ecclésiam ex Evangélio audisset : Si vis perfectus esse, vade, vende ómnia quæ habes, et da pauperibus, tanquam ea sibi dicta essent, amplíssima quæ habébat prædia partitus est inter vicános totiusque vénditæ suppelléctilis prétium pauperibus erogavit : ac primùm secessit haud procul à vico suo, ubi rebus ómnibus abdicatis, non déstitit ex labóris emolumento assuétis eleemósynis pauperes fovére, non áliud sibi servans ad victum, quàm unde panem émeret, quo non ante solis occásum vesce bátur, adhibito tantùm sale ad condimentum, et aquâ ad sitim temperandam. Arctióris posthac solitúdinis desidério in monumento occlúsus remansit, familiári cuídam mandans ut panem sibi statútis diébus afferret. Anno ætátis trigésimo quinto erémum pétiit; unde post annos propè viginti, Spiritûs sancti impulsu éxiit, cœnobitas moderarétur. Lectio iij. Antam sui veneratió ut Omnia de communi Ab- The ubique concitavit |