Antónius, ut ab ipsis gentilibus homo Dei nuncuparétur. Magnum Athanásium ab Ariánis penè oppressum crebrò invísit: ejus grátiâ ad Constantínum non semel scripsit. Ab Hæreticorum congressu semper abhórruit. Åriános ejus auctoritate se tuentes, público sermóne damnávit. Dæmones quorum conflictibus jam inde ab adolescéntia frequenter lacessítus fuerat, vicit semper ac fugávit; et docens quibus armis illi superarentur: Mihi crédite, dicebat, fratres, pertimescit sátanas piórum vigílias', oratiónes, jejunia, voluntáriam paupertátem, misericórdiam et humilitátem, máximè verò arden tem amorem in Christum, cujus único sanctíssimæ crucis signo debilitátus aufugit. Morti próximus inter ália monita, bæc frátribus inculcávit : Custodienda est pia fides in Christum, et Patrum servanda traditio. Paulum Anachoretárum primum, quem senex adíerat, cum psalmis sepelivit. Vixit annos quinque supra centum. Scripsit Egyptiacè septem Epístolas, quæ in Græcam linguam translátæ sunt. AD LAUDES, fit Commemoratio S. Sulpitii, Ant. Fidélis servus. ✯. Dóminus. Orat. Da, quæsumus, p. xix. et xx. 'ESPERE de Se Quidquid ligábis, quidquid et solves solo, Hoc et ligábit, solvet et polo Deus. TUI probáto cordis affectu, suum Pastor suprémus crédidit tibi gregem: Serva, tuére, pasce nos, pastor bone, Illius et nos, Petre, pars gregis sumus. PATRI Supremo sit supréma glória;' Tibique laudes totus orbis cóucinat, Æterne Fili, splendor æterni Patris; Compar sit almo laus decusque Flámiui. Amen. V. Suscitabo super oves meas pastórem unum: R. Ipse pascet eas, et erit eis in pastorem. Ezech. 34. Ad Magníficat, Ant. 1. A. Dabo clavem domûs David super húmerum ejus : apériet, et non erit qui claudat; clandet, et non erit qui apériat: et ligam illum in loco fidéli, et erit in sólium glória dómui patris ejus. Is. 22. Oratio ut infrà ad Laudes: AD OFFICIUM NOCT. Invit. Christum Pastórum príncipem, *Venite, adorémus. 1. Petr. 5. Psalm. Venite, p. 2. Hymnus, Qualis potestas, ut in I. Vesperis. IN I. NOCT. Lectiones de Scriptura occur rente. IN II. NOCTURNO. Sermo S. Leónis Papæ. Serm. 80. Lectio iv. Um duodecim Apóstoli, acceptà per Spíritum sanctum ómnium locutióne linguarum, imbuendum Evangélio mundum, distributis sibi terrárum pártibus, suscepissent; beatissimus Petrus princeps Apostólici órdinis, ad arcem Romani destinátur impérii; ut lux veritátis, quæ in ómnium gentium revelabatur salutem, efficáciùs se ab ipso capite per totum mundi corpus effunderet. Cujus autem natiónis hómines in hac tunc urbe non essent? aut quæ usquam gentes ignorarent quod Roma didicisset? H R. iv. Dedit illi, p. xviij. Lectio v. Ic conculcandæ philosophie opiniónes, hic dissolvenda erant terréne sapiéntiæ vanitátes hic confutandi dæmonum cultus, hîc ómnium sacrificiórum impietas destruenda, ubi diligentíssimâ superstitione habebátur collectum, quidquid usquam fuerat vanis erróribus institútum. Ad hanc erge urbem tu, beatissime Apóstole Petre, veníre non métuis, et consorte gloriæ tuæ Paulo Apóstolo, aliárum adhuc Ecclesiárum ordinatiónibus occupáto, silvam istam freméntium bestiárum et turbulentissimæ profundi- mo respondéntium com tátis cùm supra mare graderéris, Océanum, constántior quàm ingréderis. R. v. Lex veritátis, p. xviij. JA Lectio vj. Am pópulos qui ex circumcisióne crediderant, erudíeras: jam Antiochénam Ecclésiam, ubi primùm christiáni nóminis dignitas est orta, fundáveras; jam Pontum, Galátiam, Cappadóciam, Asiam atque Bithyniam legibus Evangélicæ prædicatiónis implevéras : nec ut dúbius de provectu óperis, aut de spátio tuæ ignárus ætátis, trophæum crucis Christi Romanis árcibus inferébas, quo te divínis præordinatiónibus anteíbant et honor potestátis, et glória passiónis. . . Invocavit, p. xviij. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Matthæum. Lectio vij. Cap. 16. N illo tempore; Venit 1 Jesus in partes Cesarese Philippi et interrogábat discípulos suos, dicens : Quem dicunt hómines esse Fílium hominis? Et réliqua. Homília S. Leónis Papæ. Serm. 3. in Anniv. Assumpt. suæ. Mnes Apóstolos Dó O minus, quid de se hómines opinentur interrogat: et táandiù ser múnis est, quandiù humanæ intelligéntiæ ambíguitas perstitit. At ubi, quid habeat sensus discipulórum exígitur, primus est in Dómini confessióne, qui primus erat in Apostólica dignitate. Qui cùm dixisset: Tu es Christus, Filius Dei vivi; respondit ei Jesus: Beátus es, Simon Barjóna, quia caro et sanguis non revélávit tibi, sed pater meus qui in cœlis est : id est ídeò beátus es, quia Pater meus te docuit, nec terréna opínio te fefellit, sed inspiratio cœlestis te instruxit; et non caro et sanguis, sed ille me tibi cujus sum unigenitus Fílius, indicávit. P. vij. Tu es Petrus, et super hanc petram ædificabo Ecclésiam meam Et portæ inferi non prævalebunt adversùs eam. quod nemo potest aliud pónere: tamen tu quoque petra es, quia meâ virtúte solidaris, ut quæ mihi potestáte sunt própria, sint tibi mecum participatióne commúnia. Et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam, et portæ inferi non prævalebunt adversùs eam. Super hanc inquit, fortitudinem æter Ecclesiæ principes decréti hujus constitutio commeávit: sed non frustra uni commendatur, quod ómnibus intimátur. Petro enim ideò hoc singulariter créditur, quia cunctis Ecclésia rectoribus Petri forma propónitur. Manet ergo Petri privilégium, ubicumque ex ipsíus fertur æquitate judicium. Nec sevéritas, est vex num éxtruam templum; remissio et Ecclésiæ meæ cœlo inferenda sublimitas, in hujus fidei firmitate consurget. R. viij. Simon, ego rogavi pro te ut non deficiat fides tua; * Et tu aliquando conversus confirma fratres tuos. . Convertam te, et ante fáciem meam stabis, et quasi os meum eris. Et tu aliquandò. Luc 22. Jerem. 15. Hi Lectio ix. Anc confessiónem portæ inferi non tenebunt, mortis vincula non ligábunt: vox enim ista, vox vitæ est. Et sicut confessóres suos in cœléstia próvehit, ita negatóres ad inferna démergit. Propter quod dicitur beatissimo Petro Tibi dabo claves regni cœlorum; et quæcumque ligáveris super terram, erunt ligáta et in cœlis, et quæcumque sólveris super terram erunt soluta et in cœlis. Transivit quidem étiam in álios Apóstolos jus potestátis istius, et ad omnes : ubi nihil vel B. ir. Simon Joannis, amas me? Dómine, tu omnia nosti; tu scis quia amo te. Dixit ei: * Pasce oves meas. Tu pasces pópulum meum Israël, et tu eris dux super Israël. * Pasce. Glória. Simon. Joan. 21. 2. Reg. 5. AD LAUDES. A PATRE Christus, quod sibi jus traditum, Tibi reliquit, astra dum victor redit; Quibus ligamur, solve vincla criminum, Datis reclúde clavibus cœli fores.. PATRI suprémo sit supréma glória; Tibique laudes totus orbis cóncinat, Æterne Fili, splendor æterni patris ; Compar sit almo laus decusque Flámini. Amen. *. Exaltent . Exaltent eum in Ecclésia plebis; . Et in cáthedra seniórum laudent eum. Ps. 106. Ad Benedictus, Ant. 4. A. Ait Jesus ad Simónem : Noli timére ex hoc jam hómines eris cápiens. Luc. DIE XIX. IN FESTO SANCTI CONTESTI, BAJOCENSIS EPISCOPI. Semiduplex. Omnia de Communi Pontificum , P. xvj. additis quæ sequuntur. Oratio 2 Exaudi, p. xix. AD NOCT. Lectiones j. et ij. de Scriptura occurrente, duabus ultimis in unam junctis. trórum néxibus liberémur. Co Qui vivis. AD II. VESPERAS. Antiphonce et Capitulum, ut in Communi. p. xix. . Simon Joannis. quod est ix. in Officio Nocturno. Hymnus, ut in I. Vesperis. . Exaltent eum in Ecclésia plebis; . Et in cáthedra seniórum laudent eum. Ps. 106. Ad Magnificat, Ant. 8. A. Dixit Jesus Simóni Petro: Tibi dabo claves regni colórum ; et quodcumque ligáveris super terram, erit ligátum et in cœlis; et quodcumque sólveris super terram, erit solútum et in cœlis. Matth. 16. Fit Commemoratio S. Contesti Episcopi, Ant. Ipsum elégit. . Elégit. Oratio, Exaudi. ut in Communi Pontificum, p. xvij. et xix. Pars Hiemalis. ob tu. Lectio iij. Ontestus Bajocæus, à púero pietati déditus, perversos suórum poárium mores, in desersecessit prope Bajocas; ubi uni Deo vacatúrus, solitáriam vitam amplexus est. Trausactis in solitúdine áliquot annis multis clarus virtútibus, in defuncti Bajocensis Epíscopi locum suffectus est ómnium votis expetitus. Eo in múnere, nihil de asperióris vitæ genere, et consuétis pietátis exercitiis remittens, óptimi Præsulis partes implevit. Gregis salúti invígilans, Pagános ab idolórum cultu revocávit; peccatóres adduxit ad pœnitentiam; cùmque omnium ánimes vitæ sanctimóniâ, paternóque in omnes affectu, sibi demeruisset, tandem plenus méritis abiit ad Dóminum. In ejus memóriam Ecclésiæ et altária extant Deo conse36 |