MEMORIA MICHAELIS CONRADI CURTII, SERENISSIMI HASSIAE LANDGRAVII A CONSIL. JUSTITIAE INTIMIS, HISTORIARUM, ELOQUENTIAE ET POESEOS PROFESSORIS ORDINARII, SOCIETATIS CASSELLANAE ANTIQUITAT. ITEMQUE AGRICULT., GOTTINGENSIS REGIOMONTANAEQUE THEODISCAE, CELLENSIS OECONOMICAE, ERFORDIENSIS LITERARIAE SOCII. ACADEMIAE MARBURGENSIS JUSSU SCRIPSIT GEORGIUS FRIDERICUS CREUZER, PHILOS. DR., GRAEC. LITER. PROFESSOR EXTRAORD., SOCIETATIS LATIN. JENENS. SODALIS Honor. 1802. Duximus, Cives, nuper funus viri, si quis alius, venerabilis, intimoque non dicam multorum, sed omnium nostrum desiderio expetiti. Et erant sane in hoc eae virtutes, quae, in quo inveniuntur, ei fieri non potest, quin praecipua hominum studia adjungant. Nam sive fidem spectes, historiae, cui totum se dederat, animam et gubernatricem, ipsiusque et vitae et negotiorum omnium comitem ac ducem, sive humanitatem morumque elegantiam, humaniorum literarum quas juvenis amplexus, senex numquam deposuit, egregium fructum, sive perpetuam illam verborum vitaeque continentiam, vivum semper pietatis sensum, effusam in egentes ac miseros benignitatem, totum denique illud, quod in eo erat omnium virtutum consortium: nemo sane erit quin, dum inter nos viveret, pari amore complexus, jam morte rebus nostris ereptum communi nobiscum luctu prosequatur. Quocirca cum ad animi nostri sensum nota omnibus optimi viri indoles nostra commendatione haud indigeat: tamen est nunc cum maxime cur ejus sensus testimonium quoque velimus apparere. Sicut enim omnis haec defuncti laudandi consuetudo et saluberrima est et CREUZ. OPUSC. 9 antiquitate sua consecrata quodammodo: ita nunc ingrati animi (quod omnium maxime fugimus) videri possit, si ejus viri, qui toties decora nostra suis scriptis nobilitarit *), ut, quod apud Ciceronem **) senex Ennius facere dicitur, jure suo ejus gloriae mercedem a nobis videatur posse flagitare, ejus igitur memoriam, si oppressam silentio sua luce carere patiamur. Neque vero haec laudatio dicenda erit sed debita quaedam animi nostri publico in loco significatio. Nam ut non nescio, neque si scribentis mentem spectes, improbo etiam, in ejusmodi scriptis augeri quaedam et ornari solere: ita in hujus viri vita adumbranda, hoc artificio eo securius supersedeo, quo persuasum magis est, vel religiosissimam fidem ipsius laudi nihil quidquam posse officere, ipsumque si vivum inter nos res humanas curare fingamus, nihil antiquius habiturum, quam ut ne sancta veritas, cui suis ipse studiis et omni vita fidelissimam operam impenderit, ea igitur, ne jam in sua memoria celebranda neglecta nobis temerataque reperiatur. Itaque non tam oratorie quam vere et simpliciter ***) de ejus meritis exponam, quo prodat sese atque illucescat in hoc illud, quod apud poëtam est†): „vero hominum virtutem explorari." Age, a quibus ortus, quomodo institutus, quod ingenium, qui mores fuerint, quid in rem literariam publicam *) Ejusdem igitur damnatus voti noster est, quod suscipit PINDARUS in egregio loco Nem. VIII, 60 ss. KɛλEVDOLS Απλόαις ζωᾶς ἐφαπτοίμαν, θανών ὡς ***) Eurip. Phoeniss. 472. ἁπλοῦς ὁ μῦθος τῆς ἀληθείας ἔφυ. †) Bacchylides apud Stobaeum Serm. IX. et hinc in Brunckii Analectis Tom. I. p. 149. Λυδία μὲν γὰρ λίθος μανύει χρυσὸν ἀνδρῶν δ ̓ ἀρετὰν σοφίαν τε παγκρατής ἐλέγχει ἀλήθεια. fecerit, quos honores, quomodo gesserit, quomodo denique mortuus sit, breviter narrabimus. Natus est Noster anno superioris saeculi vigesimo quarto, die Augusti mensis duodevicesimo, Techentini Mecklenburgici ducatus vico, patre CONRADO verbi divini ministro, matre autem SOPHIA, JOACHIMI CHRISTOPHORI DANNELII filia, Goldbergensis et Dobbertinensis dioeceseos Praepositi, quae post mariti obitum JOANNI FRIDERICO AEPINO illius successori nupsit. Quo viro in disciplinarum initiis primo magistro usus est. Deinde cum in Goldbergensi quodam ludo triennium exegisset, missus et Parchimum, inque disciplinam Brandenburgii ejus scholae Rectoris, et Guldenzopfii Conrectoris. Hinc in Suerinensem scholam dimissus per quadriennium in optimis literis vixit, studia moderante Maerkio, qui tunc ei scholae praeerat, ipsiusque in docendo collega Dihnio. Cum bene maturus altioribus doctrinis videretur, Rostochiensi Academiae nomen dedit anno CIOCCXLII. Hie FRANCISCUM ALBERTUM AEPINUM egregium Theologum sectatus Theologiam, quam dicunt, dogmaticam, tum vero etiam moralem et biblicam didicit. Philosophiae et Eloquentiae doctore usus est: ANGELIO JOANNE DANIELE AEPINO, cui plurimum se debere gratus profiteri solebat. Mathematicen et Physicen duce BECKERO arripuit, Pastore ad aedem Jacobi primario. BERGIUM audiit Juris naturae praecepta tradentem. Ut Jus publicum, Imperii Germanici, itemque Canonicum disceret, adhibuit Joannem Petrum SCHMIDTIUM, eodemque Historiae, quam impensiori studio tractandam sibi sumsisset, magistro usus est. Exacto triennio Stralsundum concessit Rehfeldii Praesulis liberis regendis praeficiendus. E quibus puerum surdastrum cui vocis usus impeditus erat, incredibili opera eo instituit, ut posset, quidquid cogitasset, explicate eloqui. Quam provinciam cum aliquamdiu fideliter administrasset, factum est ut demandaretur ei cura erudiendae subolis liberi Baronis a SCHWICHELDT, qui tunc Magnae Britanniae regis, quod Hannoverae est interioris consilii erat, cui Noster libello tunc temporis a se edito innotuerat. |