Geschichte des Stipendiatenwesens zu Marburg, eine Einladungsschrift. ibid. 1781. 4. Memoria HEN. OTT. DUYSINGII, D. et Prof. Theol. etc. ibid. 1781. 4. Progr. de lectione Senatus Romani Reipublicae liberae aevo. ibid. 1781. 4. Progr. de Ottonum consilio concorporandae Germaniae et Italiae. Marb. 1782. 4. Progr. de incerta Chronologia Romana. ibid. eodem. 4. Memoria GE. PHIL. MICHAELIS, Philos. et Med. Doct. et Prof. Marb. 1783. 4. Progr. I. et II. de dictatura Romana; (ad aud. oratt. Nathan. CAESAR, Cass., et JoH. LAUR. ZIMMERMANN, Cass.) Marb. 1783. 4. Memoria A. L. HOMBERGKII zu VACH, Cancellarii Acad. etc. ibid. eod. 4. Verzeichniss der Professoren von altem Adel auf deutschen Universitäten; eine Einladungsschrift. ibid. eod. 4. Historische und Politische Abhandlungen. Marb., Frankf. u. Leipz. 1783. 8. Memoria J. L. CONRADI, Jur. D. et Prof. Ord. ibid. 1785. Progr. de Episcoporum et Ducum Germaniae medii aevi loco et ordine. Marb. 1785. 4. Schattenriss der Geschichte des Marburgischen Paedagogiums; eine Einladungsschrift. ibid. eod. 4. Panegyricus in obitum FRIDERICI II. Hass. Landgr. ibid. eod. fol. Memoria Jo. JAC. BUSCHII, Med. Dr. et Prof. Marb. 1786. 4. Progr. I. II. de Poloniae ad Germaniam habitu. ibid. eod. 4. (etiam in Theod. Kretschmanni: Jus publicum Germ. variis variorum dissertationibus illustratum. T. I.) Progr. de habitu Livoniae pristino ad Germaniam. ibid. eod. 4. Progr. de imperatorum donationibus et alienationibus opinabilia. ibid. eod. 4. Progr. Hungariae ad imperium Rom. germ. quae olim fuerit relatio. ibid. eod. 4. Progr. de Prussiae habitu ad Germaniam. ibid. eod. 4. Progr. de Translatione Academiarum. ibid. eod. 4. Preces et vota Acad. Marb. in sacris secularibus quart. Acad. Heidelb. die vi. Novemb. 1786. celebrandis. ibid. eod. 4. De studio regum principumve immiscendi se internis aliorum regnorum negotiis. Marb. 1787. 4. Progr. Semisecularia Acad. Gotting. d. 17. Sept. celebranda indicans. ibid. eod. 4. Memoria H. F. KAHREL, Philos. Prof. Ord. ibid. eod. 4. Memoria SAM. ENDEMANNI, Dr. et Prof. Theol. ibid. 1789. 4. Memoria CAR. FR. LUD. HAAS, Philos. Dr. ej. et histor. eccles. Prof. ibid. 1789. 4. Grundriss der Universalhistorie. Marb. 1790. (1789.) 8. Ueber den Ursprung und die Fortschritte der willkührlichen Gewalt, vorzüglich in Europa (in: Abhandl. des staatswirthschaftlichen Instituts zu Marburg). Offenb. 1791. 8. Memoria Jo. JAC. PFEIFFERI, Theol. Dr. et Prof. Marb. 1791. 4. Geschichte und Statistik von Hessen. Marb. 1793. gr. 8. Memoria Jo. HENR. CHRIST. de SELCHOW, Acad. Cancell. et Prof. jur. Marb. 1795. 4. Memoria Jo. GOTTL. STEGMANNI, Prof. Philos. Marb. 1795. 4. Memoria Jo. ANDR. HOFMANNI, Prof. Jur. ibid. 1795. 4. Progr. de Concilio Francofurtano ante hos mille annos habito. I. Marb. 1794. 4. II. ibid. 1797. 4. III. ibid. 1801. 4.*) Progr. de Germanorum prisci et medii aevi urbibus et oppidis, eorumque indole et politia. Prol. I. Marb. 1796. 4. Prol. II. 1798. 4. Prol. III. 1799. 4. Prol. IV. et ult. ibid. 1800. 4. Memoria LEON. Jo. CAR. JUSTI, Theol. Prof. ord. Past. prim. Superint. Marb. 1800. 4. Fragmente eines Plans zur Verbesserung der Erziehungsanstalten in Hessen, in: MÜNSCHER Magazin für das Kirchen- und Schulwesen besonders in Hessen und den angränzenden Ländern. Nr. I. Marb. 1802. Prolusio qua ad Natalitia Sexagesima SERENISSIMI ac POTENTISSIMI PRINCIPIS AC DOMINI GUILIELMI IX. Landgravii Hassiae rel. celebranda invitatur: De Divisionibus et Classibus Germanorum medii aevi. Partic. I. Marburgi 1802. *) De hoc Concilio vide nunc Beiträge zur Geschichte der Stadt Frankfurt a. M. und ihres Gebietes, von Dr. Römer-Büchner. Frankf. a. M. 1853. p. 35. MEMORIA DITERICI TIEDEMANNI, PHILOSOPHIE PROFESSORIS PUBLICI ORDINARII, SERENISSIMO HASSIE PRINCIPI ELECTORI A CONSILIIS AULICIS, ANTIQUARIORUM SOCIETATIS CASSELLANÆ SOCII. ACADEMIAE MARBURGENSIS RITU SCRIPSIT GEORGIUS FRIDERICUS CREUZER, LITERARUM GRAECARUM, ELOQUENT. ET POES. PROFESSOR P. o. 1803. Nihilne esse stabile mortalibus? Tam flebili nos casu discere fortunarum humanarum inconstantiam? Adeone. spem nostram fractam afflictamque jacere? Quis vero nostrum est, Cives, qui haec aut his similia non secum .cogitarit, cum nuper, effusis omnium in publicam laetitiam animis, publicus afferretur e Tiedemanni funere luctus? Quo enim tempore maxime augurabamur rebus nostris fausta, laeta, amplissima omnia*), eodem iisdem interesse, easdem juvare, ornare ille desiit, quem ipsis diutissime adfuturum speraveramus. Etenim quis est, qui, cum corporis compacti speciem, naturalis indicem roboris conspexerit, Tiedemanno non eandem vegetae senectutis prosperitatem praedixerit, quam hic ipse nuper philosophici ordinis Decanus Fürstenavio, apud Rintelenses Professori, gratulatus erat, cum is doctoratus annum quinquagesimum feliciter superasset **). *) Agebantur per hoc tempus Electoralis dignitatis in Principem nostrum collatae aditialia. **) Qui vir Tiedemannum nostrum brevi in morte consecutus est, ut adeo, moerente patria, duo haec philosophiae lumina, paene temporis articulo obscurata, jaceant. uno Atque eam spem in virentis aetatis firmitate positam ne tum quidem deponebamus, cum morbi acerrimi nuntius adlatus esset. Qui ipse egregie patefecit omnium animi in optimum hominem sensum. Quo tempore qui trepidantium circuli fieri! qui vel metuentium vel sperantium sermones audiri! quod denique omnium civium studium declarari! Qualis vero tunc aliorum spes, aliorum metus, talis nunc universorum luctus, moeror, desiderium. -- Et vero quantam, quamque justam multis moerendi materiam morte Tua obtulisti! Dolendum rei literarum publicae, quae Te laudatissimum civem amiserit, dolendum academiae, quae praecipuo aliquo decore privata sit, dolendum amicis, qui amicissimum sibi hominem desiderent, dolendum uxori, liberis, qui eo orbati desolentur, qui ipsis vel mariti vel parentis curam amoremque praestiterit. Etenim cum lugemus, nostra sola caussa lugemus: Ipsius quidem caussa quod lugeamus nihil est. Ille, quo omnem philosophiae vim contineri sapientissimi viri docuerunt, mortem in omni vita meditatus est; ille eum constanter animi sui sensum declaravit, ut quorum philosophorum placita juvenis scripto illustrarat, eorum excelsam mentem moriens exprimere videretur. Ita enim philosophorum idemque imperatorum summus Antoninus: discedere sic e vita quemque debere, ut a scena histrionem, qui necdum absolutis quinque actibus, a praetore tamen discedere jubeatur, quoniam dissolvendae fabulae arbitrium penes eundem sit, qui ejusdem olim componendae auctor fuerit*). ,,Neque **) vero histrioni, ut placeat, peragenda est fabula, modo, in quocunque fuerit actu, probetur: neque sapienti usque ad Plaudite vivendum." Atqui quis vel paullo humanior nesciat, quam ille tamquam egregius histrio egregie partes suas egerit, qualemque intelligentissimi et honestissimi cujusque semper plausum meruerit. Quocirca haec ipsa scribentur non tam praedicandi viri caussa, qui nemini non praedicatur, quam significandi animi nostri *) Marci Antonini Imperat. de rebus suis Libr. XII. §. 36. **) Ciceronis Cato maj. Cap. 19. CREUZ. OPUSC. 10 incitandique literarum studii, quo acrius et cives, et si qui forte ista legent exteri, connitantur ad eandem laudem, qua florentem singularem virum sicut nune admiramur aequales, ita semper laudabunt eruditiores posteri. Cui narratoris officio satis me esse facturum spero, si non tam scriptorum ejus argumentum formamque explicaro, quae nemo doctior ignoraverit: quam si explicaro, quae Illius natura fuerit, quibus ille disciplinae et fortunae beneficiis usus per quos gradus ad eam doctrinae laudem accesserit*), quae deinde subacti ingenii bona quomodo in aliorum usum contulerit, qui mores fuerint, quae vitae consuetudinisque ratio. Quas res cum legerint, scriptoris artem copiamque plurimi desiderabunt: collegae amorem, discipuli pietatem nemo desiderabit. Natus est Tiedemannus anno 1748 tertio d. Aprilis Bremaevordae, ducatus Bremensis oppido, patre Friderico, decurione, qui quondam Theologiae operatus, ad Juris prudentiam transierat. Cujus viri accurata disciplina puerile ingenium severius castigatum ab aequalium consuetudine abducebatur. Accedebat hortantis vox, qua se jam eo tempore, quo aliorum puerorum animi nugis expleri soleant, ad magnarum excelsarumque rerum cogitationem erectum fuisse Noster praedicare solebat. Et praedicanda fortasse erat haec instituendi ratio, in eo certe puero, cujus sollertem indolem, tantum abfuit, ut paternarum aedium solitudo restingueret, ut potius efficacius inde divinae naturae semina eliceret: sicuti terra, simulatque sparsum semen gremio suo excepit, primo occaecatum cohibet, deinde tepefactum vapore et compressu suo diffundit, et elicit herbescentem ex eo viriditatem, quae deinde laetissimam frugem fundit. Nam ille cum sese aut solum aut simul cum fratre intra eos parietes coactum vidisset, temporis fallendi caussa lectiuncularum jucunditatem captare coepit. *) Harum rerum partem aliquam Tiedemannus ipse adumbravit rogatus a Striedero, quas schedas humanissime mecum communicavit Wachlerus noster. |