Obrázky na stránke
PDF
ePub
[blocks in formation]

նախաշաւիղսն է, եւ սիրէ զի նախ քան զայլսն յափշտակեաց

զբարերանութիւնսն :

Յաղադս պյսորիկ լրրահամ, սաչակ եւ ակոր չարքն մեր առաւել քան զայլսն սքանչելիք են, իրրեւ ոչ եթէ այլ սուրբք նդյնպէս ոչ առաքինացան , այլ զի նոքա սկիզբն առաքինութեան ցուցին : Քանի են վկայք իբրեւ զԴանիէլ, քանի են վկայք իբրեւ զերիս մանկունսն ի արելոնի . եւ սակայն ոչ այնպէս գրեցաւ յիշատակ նոցա իբրեւ զսոցա : վ ասն զի նոքա սկիզբն եւ առաջին ճանապարհ եղեն պտղաբերութեանն . եւ ստուած ետ զնոցա վարսն գրել՝ ի նախանձ զկնի եղելոցն :

Եւ զի այսպէս ընդունի Աստուած զառաքինութիւն իբրեւ ղառաջնակս պտղոյն, լուր նմին իսկ որ ասէն, ՙՙ Իրրեւ զխաղող, յանապատի գտի զԻսրայէլ, եւ իրրեւ զթուզ կանխահաս զչարան ձեր: Արդ մի միայն երաներ զՀաւատն ԱբրաՀամու, զի չաւատաց կամս զարմանալ ընդ երրաֆամու, զմտաւ ած զմի

[ocr errors]
[ocr errors]

մարդն, յորժամ՝ ամենայն բիւրք աշխարհի ըստգտեալք ի

diligit quia cæteris promtior, benedictionem sibi quasi præoccupavit.

Propterea Abraham, Isaac et Jacob, patres nostri, pre omnibus demirandi sunt, qui scilicet tum primum virtutis exempla dederunt. Quot sunt martyres Danieli similes ? Quot, inquam, martyres æmuli trium Juvenum in Babylone, quorum tamen eadem ac illorum non est commendata memoria? illi siquidem primitiæ ac primordia fuerunt fructificationis. Hinc Deus jussit illorum vitam describi, a subsequentibus imitandam.

At sic apud Deum accipi virtutem, uti nempe fructuum priHo. ix. 10. mitias, audi ipsummet: Uti uvam, inquit, in deserto inveni Israel, et sicut ficus præmaturas, patres vestros. Itaque non solum beatam predica fidem Abrahae, quia credidit ; visne Abraham mirari ? Intuere quo pacto vir unus ille quandoquidem in mundo sexcenti errore contaminati erant, solus ille pietatem agnoverit. Visne te

եւ առ

[blocks in formation]

մոլորութեանն , միայն նա ծանեաւ զբար,պաշտութիւն : կամիս սքանչանալ ընդ Դանիէլ: զմտաւ ած զՐաբելովն զրւարճացեալ ամբարղտութեամբն, եւ ամենեքեան գերեալ ի մեղս. եւ նա ի վեր եկեալ ղաւղելովն, ի բաց թքանէր զդառնութիւն մեղացն քաղցրըմպելի րարէպաշտութեանն ջուր ղսւղեալ փու թայր : ՙՆոյնպէս եւ այժմ` ընդ մայր որդւոցն ,O եբեդեայ, մի միայն սքանչանար յորոց ասացն, այլ եւ ի ժամանակէն յորուր զայն ասաց : որժամ` մերձեցաւ փրկիչն . ոչ զկնի յարու թեան, եւ ոչ յետ քարոզելոյ անուան նորա , եւ ընդունելի եղելոյ թագաւորութեանն նորա, այլ զտեռնն ասել զբան, “լաւասիկ ելանեմք յԵրուսաղէմ՝, եւ որդի մարդոյ մատնի ի քաՀանայապետից եւ ի դպրաց, եւ սպանանիցեն զնա, եւ յերիր աւուրյարիցէ»։

[ocr errors]

ֆրկիչն յաղադս չարչարանաց եւ խաչի պատմելով գուշակեր, եւ զչարչարանսն որ առ քաֆանայապետն յաւէտ թչնամելի զե կուցեալ էր . եւնորա ի մէջ այլոցն լուեալ յաղադս չարչարանացն

in stuporem Daniel rapiat ? - Intuere Babylon illam, flore fastuque impietatis superbientem, illicque omnes omnino peccato mancipatos. At ille ex imo emergens, salum exspuebat peccatorum, et in dulces pietatis aquas immergi gestiebat. Similiter et nunc circa illam filiorum Zebedæi matrem, noli duntaxat in ea mirari quæ locuta fuerit, sed et de tempore quo hæc dixerit. Quandonam accessit ad Redemtorem? Neque post resurrectionem, neque post prædicationem nominis ejus, neque post instaurationem regni ejus, sed Domino dicente: Ecce ascendimus Hierosolymam, Matt. xx. 18. et Filius Hominis tradetur Pontificibus et scribis, et occident eum, et tertia die resurget.

Hæc Salvator de passione enarravit et cruce; his prædicebat passionem, nec eam per Pontifices futuram esse probrosissimam diffitebatur. At illa aliter audierat de passionum dispensatione.

[blocks in formation]

առ

տնաւրէնութեան. այլ փրկիչն զմայն քարոզէր, եւ նա զան մաչուն զփառսն խնդրէր. տէրն զեկուցանէր՝ եթէ Հանդերձեալ է յանդիման կալ անաւրէն դատաւորացն . եւ նա ոչ իրրեւ դատեցեալ մերձենայր , այլ իբրեւ ի դատաւորէ չայցեր . “Տուր, ասէ, զի որդիքս իմ` նստցին մի ընդ աջմէ քումմէ, եւ մի յահեկէ ՚ի փառսն քում։ ” արչարանս ասէ, եւ արքայութիւն իմանի. յաղադս խաչին խաւսէր փրկիչն, եւ զանչարչարելի զփառսն նա տեսանէր : Արդ էր ընդ նա սքանչանալ, որպէս ասացին, ոչ յորոց խնդրեացն միայն, այլ եւ ի ժամանակէն յորում՝ Հայցեացն ։

Եւ կրեաց զայն բարեպաշտն այն, ոչ միայն իրրեւ զբարե. պաշտ, այլ իբրեւ զկին : Քանզի զմտաւ ած եւ չաւատաց նորա բանիցն , եթէ պարտ եւ արժան է փառաւք ծաղկեալ արքայու թեանն րիստոսի , եւ յառաջադիմանալ բազմութեամբ յաշխարի, եւ աճումն ընդունել բարեպաշտութեանն քարոզու թիւն . իմացաւ որպէս եւ էրն, թէ մինչդեռ է խոնար, դիմաւք, մատնեաց եւ յափշտակեաց զխոստումն : նդրեցից ի ժամանակի

Salvator mortem prænuntiabat; et illa immortalitatis gloriam postulabat. Asserebat Dominus sistendum esse sibi impiis coram judicibus; at illa judicii istius immemor, tamquam a judice reMatt. xx 21. quirebat: Da, inquit, ut filii mei isti sedeant, unus a dextris, et alter a sinistris, in gloria tua. Passio hinc dicitur, illinc regnum intelligitur. De cruce loquebatur Salvator, et illa gloriam impassibilem contemplabatur. Hæc igitur, ut dixi, admiranda est, non solum de eo quod petit, sed etiam de tempore quo petit.

Passa quidem illa est, non solum uti pia, sed tamquam mulier. Etenim consideravit et credidit, ejus edocta verbis, fore ut in gloria Christi regnum floreat, et ambulet in latitudine per orbem, et pietatis præconio augeatur. Intellexit, uti erat, eum qui humilis videbatur, omnem tradidisse et accepisse promissionem. Quæram alias, quum de hac humilitate sermo erit, an Dominus

[blocks in formation]

խոնարՀութեանս, մի գուցէ փակիցէ զՀայցուածսն, զխառն արքայութեանն • զմտաւ ած եթէ ոչ է ունելոց զնոյն աս մարձակութիւն ի Հրեշտակացն երեւելն, եւ ի հրեշտակաց սպա սաւորեալ, եւ յամենայն զաւրաց երկնաւորաց տանել նմա սպաս առնելով միայն զփրկիչն յառանձին տեղւոջ՝ խնդրէր Հայցուած որ գերազանցէ քան զամենայն մարդկային բնութիւնս :

:

regni petitionem excludat. Illa autem cogitavit eandem sibi non affuturam fiduciam, quum in angelorum apparitione, ab angelis ministrandus est, et ab omni militia cœlesti famulatum accepturus. Assumens ergo seorsum, in loco remoto, Salvatorem, ea enixe petebat ab illo quæ omnem naturam humanam excedunt.

FRAGMENTA DEPERDITORUM OPERUM

SANCTI IRENEI,

EPISCOPI LUGDUNENSIS.

I

I.

Ορκίζω σε τὸν “μεταγραψόμενον τὸ βιβλίον τοῦτο, κατὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ κατὰ τῆς ἐνδόξου παρουσίας αὐτοῦ, ἧς ἔρχεται κρῖναι ζῶντας καὶ νεκροὺς, ἵνα ἀντιβάλης ὃ μετεγράψω, καὶ κατορθώσῃς αὐτὸ πρὸς ἀντίγραφον τοῦτο, ὅθεν μετεγράψω, ἐπιμελῶς· καὶ τὸν ὅρκον τοῦτον ὁμοίως μεταγράψῃς, καὶ θήσεις ἐν τῷ ἀντιγράφω.

I. Adjuro te, qui transcripseris hunc librum, per Dominum nostrum Jesum Christum, et per gloriosum ejus adventum, quo veniet ad judicandum vivos et mortuos ; ut conferas quod transcripseris, et diligenter illud emendes ad exemplar, ex quo transcripsisti: utque adjurationem istam similiter describas, et exemplari inseras.

I. 1 An extract preserved by EUSEBIUS, H. E. v. 20, who, after saying that IRENEUS wrote various epistles, one to Blastus on Schism, and another to Florinus on the Unity of the Deity, (περί μοναρχίας), shewing that God is not the author of evil, adds, that he indited a second epistle to the same person after his lapse to Valentinianism; from which the next fragment is extracted. It was entitled de Ogdoade, and at the close the above solemn adjuration occurs;

the historian adds, καὶ ταῦτα ὠφελίμως πρὸς ἐκείνου λελέχθω, ὑφ' ἡμῶν τε ἱστο ρείσθω, ὡς ἂν ἔχοιμεν ἄριστον σπουδαιοτάτης ἐπιμελείας, τοὺς ἀρχαίους ἐκείνους καὶ ὄντως ἱεροὺς ἄνδρας, ὑπόδειγμα. The reader may compare the Syriac Fr. XXVIII. as of cognate matter with these first two in Greek. It may be noted that EUSEBIUS adopts the same formula of adjuration in the opening of his Chron.

9 NICEPH. μεταγραψάμενον.

« PredošláPokračovať »