Est etiam nobis ingens quoque victus Orion, Et mihi de puero non metus ullus erat. Et modò quà nostri spatiantur in urbe Quirites, Et modò villarum proxima rura placent. Turba frequens, faciéque simillima turba dearum Splendida per medias itque reditque vias, Auctáque luce dies gemino fulgore coruscat, Fallor? an et radios hinc quoque Phœbus habet. Hæc ego non fugi spectacula grata severus, Impetus et quò me fert juvenilis, agor. Lumina luminibus malè providus obvia misi, Neve oculos potui continuisse meos. Unam fortè aliis supereminuisse notabam, Principium nostri lux erat illa mali. Sic Venus optaret mortalibus ipsa videri, Sic regina deûm conspicienda fuit. Hanc memor objecit nobis malus ille Cupido, Solus et hos nobis texuit ante dolos. Nec procul ipse vafer latuit, multæque sagittæ, Et facis à tergo grande pependit onus. Nec mora, nunc ciliis hæsit, nunc virginis ori, Insilit hinc labiis, insidet inde genis: Et quascunque agilis partes jaculator oberrat, Hei mihi, mille locis pectus inerme ferit. Protinùs insoliti subierunt corda furores, Uror amans intus flammáque totus eram. Interea misero quæ jam mihi sola placebat, Ablata est oculis non reditura meis. Ast ego progredior tacitè querebundus, et excors, Et dubius volui sæpe referre pedem. Findor, et hæc remanet, sequitor pars altera votum. Sic dolet amissum proles Junonia cœlum, Quid faciam infelix, et luctu victus? Amores Ponar in exemplo primus et unus ego. Jam tuus O certè est mihi formidabilis arcus, Solus et in superis tu mihi summus eris. Hæc ego mente olim lævâ, studióque supino Cincta rigent multo pectora nostra gelu. Et Diomedeam vim timet ipsa Venus. EPIGRAMMATUM LIBER 1. IN PRODITIONEM BOMBARDICAM. CUM simul in regem nuper satrapasque Britannos II. IN EANDEM. ICCINE tentâsti cœlo donásse lacobum Quæ septemgemino Bellua monte lates? Ni meliora tuum poterit dare munera numen, Parce. precor, donis insidiosa tuis. Ille quidem sine te consortia serus adivit Astra, nec inferni pulveris usus ope. Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos Et quot habet brutos Roma profana deos, Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte, Crede inihi, cœli vix bene scandet iter. III. IN EANDEM. PURGATOREM animæ derisit Iacobus ignem, "Et nec inultus" ait" temnes mea sacra Britanne, IN EANDEM. QUEM modò Roma suis devoverat impia diris, V. IN INVENTOREM BOMBARDE. IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas, VI. AD LEONORAM ROME CANENTEM. ANGELUS unicuique suus sic credite gentes VII. AD EANDEM. ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam, * Adriana of Mantua, for her beauty surnained the Fair, and her daughter Leonora Baroni, the Lady whom Milton celebrates in these three Latin Epigrams, were esteemed by their contemporaries the finest singers in the world.-Warton. Ah miser ille tuo quantò feliciùs ævo VIII. AD EANDEM. CREDULA quid liquidam Sirena Neapoli jactas, Illic Romulidum studiis ornata secundis, IX. IN SALMASH HUNDREDAM.' Quis expedivit Salmasio suam Hundredam, Centum, exulantis viscera marsupii regis. Quod si dolosi spes refulserit nummi, Ipse, Antichristi qui modo primatum Papæ X. IN SALMASIUM.† GAUDETE Scombri, et quicquid est piscium salo, This Epigram is in Milton's Defensio against Salmasius. This is in the Defensio secunda. It is introduced with the following ridicule on Morus, the subject of the next Epigram, for having predicted the wonders to be worked by Salmasius's new edition, or rather reply. "Tu igitur ut pisciculus ille anteambulo, præcurris balænam Salmasium." |