Amoenitate veris descripta, et communi moriendi necessitate proposita, tamquam Epicureus ad vitam voluptuosam Sextium hortatur.

METR. XV.

Solvitur acris hiems grata vice veris et Favonî; Trahuntque siccas machinae carinas:

Ac neque iam stabulis gaudet pecus, aut arator igni; Nec prata canis albicant pruinis.

5 lam Cytherea choros ducit Venus, imminente Luna; Iunctaeque Nymphis Gratiae decentes

10

Alterno terram quatiunt pede; dum graves Cy. clopum

Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto;

Aut flore, terrae quem ferunt solutae. Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis, Seu poscat agnam, sive malit hoedum.

Pallida mors aequo pulsat pede pauperum tabernas,

Regumque turres. O beate Sexti,

15 Vitae summa brevis spem nos vetat inchoare

20

longam.

Iam te premet nox, fabulaeque Manes,

Et domus exilis Plutonia quo simul mearis,
Nec regna vini sortiere talis,

Nec tenerum Lycidan mirahere, quo calet iuventus
Nunc omnis, et mox virgines tepebunt.

ODE V.

AD PYRRH A M.

Horatius ex Pyrrhae illecebris tamquam e naufragio enataverat, cuius amore irretitos affirmat esse miseros.

METR. XIX.

Quis multa gracilis te puer in rosa
Perfusus liquidis urget odoribus
Grato, Pyrrha, sub antro?
Cui flavam religas comam,

Simplex munditiis? Heu! quoties fidem,
Mutatosque Deos flebit, et aspera
Nigris aequora ventis

Emirabitur insolens,

Qui nune te fruitur credulus aurea;

Qui semper vacuam, semper amabilem

Sperat, nescius aurae

Fallacis! Miseri, quibus

Intentata nites! Me tabula sacer

Votiva paries indicat uvida

Suspendisse potenti

Vestimenta maris Deo.

5

10

15

O DE VI.

AD M. VIPSANIUM AGRIPPAM.

Varius tragoediographus bella ab Agrippa gesta decantabit: Horatius vero conviviis tantum et amoribus describendis aptus et idoneus.

METR. XVIII.

Scriberis Vario fortis, et hostium

Victor, Maeonii carminis aliti,

Quam rem cumque ferox navibus, aut equis
Miles, te duce, gesserit.

5 Nos, Agrippa, neque haec dicere, nec gravem
Pelidae stomachum cedere nescii,
Nec cursus duplicis per mare Ulyssei,
Nec saevam Pelopis domum,

10

Conamur, tenues grandia: dum pudor,
Imbellisque lyrae Musa potens vetat
Laudes egregii Caesaris et tuas
Culpa deterere ingenî.

Quis Martem tunica tectum adamantina
Digne scripserit? aut pulvere Troio
15 Nigrum Merionen? aut ope Palladis
Tydiden Superis parem?

20

Nos convivia, nos proelia virginum,
Sectis in iuvenes unguibus acrium,
Cantamus; vacui, sive quid urimur,
Non praeter solitum leves.

ODE VII.

AD MUNATIUM PLANCUM.

Alii alias laudant civitates, et regiones: Horatius vero reliquis anteponit Tibur, ubi natus est Plancus, quem ad diluendas vino curas cohortatur.

METR. VIII.

Laudabunt alii claram Rhodon, aut Mitylenen,
Aut Epheṣum, bimarisve Corinthi

Moenia, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos
Insignes, aut Thessala Tempe.

Sunt, quibus unum opus est, intactae Palladis 5 urbem

Carmine perpetuo celebrare, et

Undique decerptam fronti praeponere olivam.
Plurimus, in Iunonis honorem,

Aptum dicit equis Argos, ditesque Mycenas.
Me nec tam patiens Lacedaemon,

Nec tam Larissae percussit campus opimae,
Quam domus Albuneae resonantis,
Et praeceps Anio, et Tiburni lucus, et uda
Mobilibus pomaria rivis.

Albus ut obscuro deterget nubila Caelo
Saepe Notus; neque parturit imbres
Perpetuos: sic tu sapiens finire memento

Tristitiam, vitaeque labores

Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis
Castra tenent, seu densa tenebit

Tiburis umbra tui. Teucer Salamina, patremque

Quum fugeret, tamen uda Lyaco

Tempora populea fertur vinxisse corona,

Sie tristes affatus amicos.

10

15

20

25 Quo nos cumque feret melior Fortuna parente, Ibimus, o socii, comitesque.

Nil desperandum Teucro duce, et auspice Teucri Certus enim promisit Apollo,

Ambiguam tellure nova Salamina futuram.

30 O fortes, peioraque passi

Mecum saepe viri, nunc vino pellite curas;
Cras ingens iterabimus aequor.

ODE VIII.

A D LY DIAM.

Iuvenem Sybarin, Lydiae amore perditum, et voluptatibus colliquefactum notat.

METR. VI.

Lydia, dic, per omnes

Te Deos oro, Sybarin cur properes amando Perdere? cur apricum

Oderit campum, patiens pulveris, atque Solis? 5 Cur neque militaris

10

Inter aequales equitet, Gallica nec lupatis Temperet ora frenis?

Cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivun Sanguine viperino

Cautius vitat? neque iam livida gestat armis
Brachia, saepe disco,

Saepe trans finem iaculo nobilis expedito?
Quid latet, ut marinae

Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Troiae 15 Funera; ne virilis

Cultus in caedem, et Lycias proriperet catervas?