ODE XXXV.

AD FORTUNAM ANTIATEM.

Obsecrat eam, ut Caesarem Augustum conservet in Britannos iturum.

METR. XVI

O Diva, gratum quae regis Antium,

Praesens vel imo tollere de gradu
Mortale corpus, vel superbos
Vertere funeribus triumphos:

Te pauper ambit sollicita prece
Ruris colonus; te dominam aequoris,
Quicumque Bithyna lacessit
Carpathium pelagus carina.

Te Dacus asper, te profugi Scythae,
Urbesque, gentesque, et Latium ferox,
Regumque matres barbarorum, et
Purpurei metuunt tyranni;

Iniurioso ne pede proruas

Stantem columǹam; neu populus frequens
Ad arma cessantes, ad arma

Concitet, imperiumque frangat.

Te semper anteit saeva Necessitas,
Clavos trabales, et cuneos manu
Gestans ahena; nec severus

Uncus abest, liquidumque plumbum.

Te Spes, et albo rara Fides colit
Velata panno; nec comitem abnegat,
Utcumque mutata potentes

Veste domos inimica linquis.

At vulgus infidum, et meretrix retro
Periura cedit: diffugiunt cadis

Cum faece siccatis amici,

Ferre iugum pariter dolosi. Serves iturum Caesarem in ultimos Orbis Britannos; et iuvenum recens Examen, Eois timendum

Partibus, Oceanoque rubro.

Heu, heu! cicatricum, et sceleris pudet,
Fratrumque. Quid nos dura refugimus
Aetas? quid intactum nefasti

Liquimus? unde manum iuventus

Metu Deorum continuit? quibus
Pepercit aris? O utinam nova
Incude defingas retusum in

Massagetas, Arabasque ferrum!

ODE XXXVI.

IN HONOREM PLOTII NUMIDAE.

Ob eius ex Hispania reditum gaudio exsultat.

Et

METR. V.

thure, et fidibus iuvat

Placare, et vituli sanguine debito Custodes Numidae Deos;

Qui nunc Hesperia sospes ab ultima,

Caris multa sodalibus,

Nulli plura tamen dividit oscula,

Quam dulci Lamiae; memor

Actae non alio rege puertiae,

Mutataeque simul togae.

Cressa ne careat pulchra dies nota: Neu promptae modus amphorae,

Neu morem in Salium sit requies pedum:

30

35

40

5

10

15

20

Neu multi Damalis meri
Bassum Threicia vincat amystide:
Neu desint epulis rosae,

Neu vivax apium, neu breve lilium.
Omnes in Damalin putres

Deponent oculos; nec Damalis novo
Divelletur adultero,

Lascivis hederis ambitiosior.

XXXXXXXXX

5

10

15

ODE XXXVII.

AD SODALES.

Illos hortatur ad indulgendum genio ob victoriam Actiacam.

METR. XVI.

Nunc est bibendum, nunc pede libero

Pulsanda tellus: nunc Saliaribus
Ornare pulvinar Deorum

Tempus erat dapibus, sodales.
Antehac nefas, depromere Caecubum
Cellis avitis; dum Capitolio

Regina dementes ruinas,

Funus et imperio parabat

Contaminato cum grege turpium
Morbo virorum; quidlibet impotens
Sperare, fortunaque dulci

Ebria. Sed minuit furorem
Vix una sospes navis ab ignibus;
Mentemque lymphatam Mareotico
Redegit in veros timores

Caesar, ab Italia volantem

Remis adurgens, (accipiter velut
Molles columbas, aut leporem citus
Venator in campis nivalis
Haemoniae) daret ut catenis
Fatale monstrum: quae generosius
Perire quaerens, nec muliebriter
Expavit ensem, nec latentes
Classe cita reparavit oras;

Ausa et iacentem visere regiam
Vultu sereno, fortis et asperas
Tractare serpentes, ut atrum
Corpore combiberet venenum;
Deliberata morte ferocior:
Saevis Liburnis scilicet invidens,

Privata deduci superbo

Non humilis mulier triumpho.

ODE XXXVIII.

AD PUERUM MINISTRUM.

l'ult famulum suum nihil aliud adhibere ad externum convivii apparatum, quam myrtum.

METR. XVII.

Persicos odi, puer, apparatus;
Displicent nexae philyra coronae;
Mitte sectari, rosa quo locorum
Sera moretur.

Simplici myrto nihil adlabores
Sedulus, curo: neque te ministrum
Dedecet myrtus, neque me sub arta
Vite bibentem.

5

10

Q. HORATII FLACCI CARMINUM

LIBER SECUNDUS.

ODE I.

AD C. ASINIUM POLLIONEM.

Pollionem monet, ut tragoediarum scripturam tantisper intermittat, dum Respublica sit composita. Deinde commendat illius scripta.

METR. XVI.

Motum ex Metello consule civicum,
Bellique caussas, et vitia, et modos,
Ludumque Fortunae, gravesque
Principum amicitias, et arma
Nondum expiatis uncta cruoribus,
Periculosae plenum opus aleae,
Tractas; et incedis per ignes
Suppositos cineri doloso.

Paullum severae Musa tragoediae
Desit theatris: mox, ubi publicas
Res ordinaris, grande munus
Cecropio repetes cothurno,