O MATRE pulchrâ filia pulchrior,

Quem criminosis cunque voles modum
Pones iambis; sive flammâ,
Sive mari libet Hadriano.

Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,

Non Liber æquè, non acuta

Sic geminant Corybantes æra,

Tristes ut iræ quas neque Noricus
Deterret ensis, nec mare naufragum,
Nec sævus ignis, nec tremendo
Jupiter ipse ruens tumultu.
Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam, et insani leonis

Vim stomacho apposuisse nostro.

5

10

15

Iræ Thyesten exitio gravi
Stravêre; et altis urbibus ultimæ
Stetêre causæ cur perirent

Funditus, imprimeretque muris

Compesce mentem. Me quoque pectoris
Tentavit in dulci juventâ

Fervor, et in celeres iambos

Misit furentem: nunc ego mitibus

Mutare quæro tristia, dum mihi
Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.

ODE XV.

AD TYNDARIDEM.

VELOX amœnum sæpè Lucretilem
Mutat Lycao Faunus, et igneam
Defendit æstatem capellis

Usque meis, pluviosque ventos.
Impunè tutum per nemus arbutos
Quærunt latentes et thyma deviæ
Olentis uxores mariti ;

Nec virides metuunt colubras,
Nec Martiales hæduleæ lupos ;
Utcunque dulci, Tyndari, fistulâ
Valles et Usticæ cubantis
Levia personuêre saxa.

Dî me tuentur: dîs pietas mea

Et Musa cordi est. Hîc tibi copia
Manabit ad plenum benigno

Ruris honorum opulenta cornu.

Hîc in reductâ valle Caniculæ
Vitabis æstus; et fide Teïâ

Dices laborantes in uno

Penelopen vitreamque Circen.

Hic innocentis pocula Lesbii
Duces sub umbrâ: nec Semeleïus
Cum Marte confundet Thyoneus
Prælia; nec metues protervos.

20

25

10

15

20

ODE XVI.

AD VARUM

NULLAM, Vare, sacrâ vite priùs severis arborem
Circa mite solum Tiburis, et monia Catili :
Siccis omnia nam dura Deus proposuit; neque
Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines.

Quis post vina gravem militiam aut pauperiem crepat?
Quis non te potiùs, Bacche pater, teque, decens Venus?
At ne quis modici transiliat munera Liberi,

5.

Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero
Debellata; monet Sithoniis non levis Evius,
Quum fas atque nefas exiguo fine libidinum
Discernunt avidi. Non ego te, candide Bassareu,
Invitum quatiam: nec variis obsita frondibus
Sub divum rapiam. Sæva tene cum Berecynthio
Cornu tympana, quæ subsequitur cæcus Amor sui,
Et tollens vacuum plùs nimio Gloria verticēm,
Arcanique Fides prodiga, perlucidior vitro.

ODE XVII.

AD MECENATEM.

VILE potabis modicis Sabinum

Cantharis, Græcâ quod ego ipse testâ

Conditum levi, datus in theatro

Quum tibi plausus,

Care Mæcenas eques, ut paterni
Fluminis ripæ, simul et jocosa
Redderet laudes tibi Vaticani

Montis imago.

Cæcubum et prælo domitam Caleno

Tu bibes uvam: mea nec Falernæ

Temperant vites neque Formiani

Pocula colles.

2

10

-15

5

10

ODE XVIII.

IN DIANAM ET APOLLINEM.

DIANAM teneræ dicite virgines:
Intonsum, pueri, dicite Cynthium:
Latonamque supremo
Dilectam penitùs Joyi.

Vos lætam fluviis, et nemorum comâ,

Quæcunque aut gelido prominet Algido,
Nigris aut Erymanthi

Silvis, aut viridis Cragi:

Vos Tempe totidem tollite laudibus,
Natalemque, mares, 'Delon Apollinis,
Insignemque pharetrâ,

Fraternâque humerum lyrâ.

Hic bellum lacrymosum, hic miseram famem

Pestemque, a populo et principe Cæsare, in

Persas atque Britannos

Vestrâ motus aget prece.

5

10

15

1

5

10

15

Quod latus mundi nebulæ malusque
Jupiter urget;

Pone sub curru nimiùm propinqui
Solis, in terrâ domibus negatâ :
Dulce ridentem Lalagen amabo,
Dulcè loquentem.

ODE XX.

AD VIRGILIUM.

QUIs desiderio sit pudor aut modus
Tam cari capitis? Præcipe lugubres
Cantus, Melpomene, cui liquidam Pater
Vocem cum citharâ dedit.

Ergo Quinctilium perpetuus sopor
Urget! cui Pudor, et Justitiæ soror
Incorrupta Fides, nudaque Veritas,
Quando ullum inveniet parem?

Multis ille bonis flebilis occidit;
Nulli flebilior quàm tibi, Virgili.

Tu frustrà pius, heu! non ita creditum
Poscis Quinctilium deos.

Quòd si Threïcio blandiùs Orpheo
Auditam moderere arboribus fidem,
Non vanæ redeat sanguis imagini

Quam virgâ semel horridâ,
Non lenis precibus fata recludere,
Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum! Sed levius fit patientiâ

Quidquid corrigere est nefas.

ODE XXI.

DE ELIO LAMIA.

MUSIS amicus, tristitiam et metus
Tradam protervis in mare Creticum
Portare ventis quîs sub Arcto
Rex gelidæ metuatur oræ,

Quid Teridaten terreat, unicè
Securus. O, quæ fontibus integris

20

5

10

15

20

5