Nec tam Larissæ percussit campus opimæ,
Quàm domus Albuneæ resonantis,
Et præceps Anio, ac Tiburni lucus, et uda
Mobilibus pomaria rivis.

Albus ut obscuro deterget nubila cœlo

Sæpè Notus, neque parturit imbres Perpetuos; sic tu sapiens finire memento Tristitiam vitæque labores

Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis

Castra tenent, seu densa tenebit

Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque

Quum fugeret, tamen uda Lyæo

Tempora populea fertur vinxisse coronâ,

Sic tristes affatus amicos:

"Quò nos cunque feret melior fortuna parente,

Ibimus, o socii comitesque!

Nil desperandum Teucro duce, et auspice Teucro;
Certus enim promisit Apollo

Ambiguam tellure novâ Salamina futuram.

O fortes pejoraque passi

Mecum sæpè viri! nunc vino pellite curas:
Cras ingens iterabimus æquor."

Cur neque militaris

Inter æquales equitat, Gallica nec lupatis

Temperat ora frænis?

Cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum

15

20

25

30

5

Sanguine viperino

Cautiùs vitat? neque jam livida gestat armis

10

Brachia, sæpè disco,

Sæpè trans finem jaculo nobilis expedito?

Quid latet, ut marinæ

Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Troja

Funera, ne virilis

15

Cultus in cædem et Lycias proriperet catervas?

Thessalosque ignes et iniqua Troja
Castra fefellit.

Tu pias lætis animas reponis
Sedibus, virgâque levem coërces
Aureâ turbam, superis deorum
Gratus et imis.

ODE X.

AD LEUCONOEN.

Tu ne quæsieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi
Finem di dederint, Leuconoë; nec Babylonios
Tentâris numeros. Ut meliùs, quidquid erit, pati!
Seu plures hiemes, seu tribuit Jupiter ultimam,
Quæ nunc oppositis debilitat pumicibus mare
Tyrrhenum. Sapias, vina liques, et spatio brevi
Spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida
Etas. Carpe diem, quàm minimùm credula postero.

Ducere quercus ?

Quid priùs dicam solitis Parentis

Laudibus, qui res hominum ac deorum,
Qui mare ac terras, variisque mundum

Temperat horis ?

Unde nil majus generatur ipso,

Nec viget quidquam simile aut secundum :

15

20

5

10

15

Proximos illi tamen occupavit

Pallas honores.

Præliis audax, neque te silebo,
Liber, et sævis inimica virgo
Belluis; nec te metuende certâ
Phoebe sagittâ.

Dicam et Alciden; puerosque Ledæ,
Hunc equis, illum superare pugnis
Nobilem: quorum simul alba nautis
Stella refulsit,

Defluit saxis agitatus humor;

Concidunt venti, fugiuntque nubes ; »
Et minax, nam sic voluêre, ponto
Unda recumbit.

Romulum post hos priùs, an quietum
Pompilî regnum memorem, an superbos
Tarquinî fasces, dubito, an Catonis
Nobile letum.

Regulum, et Scauros, animæque magnæ
Prodigum Paulum, superante Pœno,
Gratus insigni referam Camœnâ,

Fabriciumque.\

Hunc, et incomptis Curium capillis,
Utilem bello tulit, et Camillum,
Sæva paupertas, et avitus apto
Cum lare fundus.

Conjurata tuas rumpere nuptias,

Quam multo repetet Græcia milite,

Et regnum Priami vetus.

Eheu! quantus equis, quantus adest viris
Sudor! quanta moves funera Dardanæ
Genti! Jam galeam Pallas, et ægida,
Currusque, et rabiem, parat.

Nequidquam, Veneris præsidio ferox,
Pectes cæsariem, grataque fœminis

10