Nec tam Larissæ percussit campus opimæ,
Quàm domus Albuneæ resonantis,
Et præceps Anio, ac Tiburni lucus, et uda
Mobilibus pomaria rivis.
Albus ut obscuro deterget nubila cælo
Sæpè Notus, neque parturit imbres
Perpetuos; sic tu sapiens finire memento
Tristitiam vitæque labores
Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis
Castra tenent, seu densa tenebit
Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque
Quum fugeret, tamen uda Lyæo
Tempora populeå fertur vinxisse coronâ,
Sic tristes affatus amicos :
“Quò nos cunque feret melior fortuna parente,
Ibimus, o socii comitesque!
Nil desperandum Teucro duce, et auspice Teucro;
Certus enim promisit Apollo
Ambiguam tellure novâ Salamina futuram.
O fortes pejoraque passi
Mecum sæpè viri! nunc vino pellite curas:
Cras ingens iterabimus æquor.”
Lydia, dic, per omnes
Te deos oro : Sybarin cur properas amando
Perdere ? cur apricum
Oderit campum, patiens pulveris atque solis ?
Cur neque militaris
Inter æquales equitat, Gallica nec lupatis
Temperat ora frænis ?
Cur timet flavum Tiberim tangere ? cur olivum
Sanguine viperino
Cautiùs vitat? neque jam livida gestat armis
Brachia, sæpè disco,
Sæpè trans finem jaculo nobilis expedito?
Quid latet, ut marinæ
Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Trojæ
Funera, ne virilis
Cultus in cædem et Lycias proriperet catervas?
VIDEs ut altâ stet nive candidum
Soracte, nec jam sustineant onus
Silvæ laborantės, geluque
Flumina constiterint acuto.
Dissolve frigus, ligna super foco
Largè reponens; atque benigniùs
Deprome quadrimum Sabina,
O Thaliarche, merum diotâ.
Permitte divis cætera : qui simul
Stravêre ventos æquore fervido
Depræliantes, nec cupressi,
Nec veteres agitantur orni.
Quid sit futurum cras, fuge quærere; et
Quem sors dierum cunque dabit, lucro
Appone : nec dulces Camænas
Sperne puer, neque tu choreas;
Donec virenti canities abest
Morosa. Nunc et campus, et areæ,
Lenesque sub noctem susurri,
Compositâ repetantur hora
MERCURI, facunde nepos Atlantis,
Qui feros cultus hominum recentûm
Voce formâsti catus, et decoræ
* More palæstræ ;
Te canam, magni Jovis et deorum
Nuntium, curvæque lyræ parentem;
Callidum, quidquid placuit, jocoso
Condere furto.
Te, boves olim nisi reddidisses
Per dolum amotas, puerum minaci
Voce dum terret, viduus pharetra
Risit Apollo.
Quin et Atridas, duce te, superbos,
Ilio dives Priamus relicto,
Thessalosque ignes et iniqua Trojæ
Castra fefellit.
Tu pias lætis animas reponis
Sedibus, virgâque levem coërces
Aureâ turbam, superis deorum
Gratus et imis.
AD LEUCONOËN. Tu ne quæsieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi Finem di dederint, Leuconoë; nec Babylonios Tentâris numeros. Ut meliùs, quidquid erit, pati! Seu plures hiemes, seu tribuit Jupiter ultimam, Quæ nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrhenum. Sapias, vina liques, et spatio brevi Spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida Ætas. Carpe diem, quàm minimùm credula postero.
AD AUGUSTUM.
Quem virum aut heroa lyrâ vel acri
Tibiâ sumis celebrare, Clio ?
Quem deum, cujus recinet jocosa
Nomen imago,
Aut in umbrosis Heliconis oris,
Aut super Pindo, gelidove in Hæmo,
Unde vocalem temerè insecutæ
Orphea silvæ,
Arte maternâ rapidos morantem
Fluminum lapsus, celeresque ventos,
Blandum et auritas fidibus canoris
Ducere quercus ?
Quid priùs dicam solitis Parentis
Laudibus, qui res hominum ac deorum,
Qui mare ac terras, variisque mundum
Temperat horis?
Unde nil majus generatur ipso,
Nec viget quidquam simile aut secundum :
Proximos illi tamen occupavit
Pallas honores.
Præliis audax, neque te silebo,
Liber, et sævis inimica virgo
Belluis; nec te metuende certâ
Phæbe sagittà.
Dicam et Alciden; puerosque Ledæ,
Hunc equis, illum superare pugnis
Nobilem : quorum simul alba nautis
Stella refulsit,
Defluit saxis agitatus humor;
Concidunt venti, fugiuntque nubes ;
Et minax, nam sic voluêre, ponto
'Unda recumbit.
Romulum post hos priùs, an quietum
Pompilî regnum memorem, an superbos
Tarquinî fasces, dubito, an Catonis
Nobile letum.
Regulum, et Scauros, animæque magnæ
Prodigum Paulum, superante Pæno,
Gratus insigni referam Camænâ,
Fabriciumque.
Hunc, et incomptis Curium capillis,
Utilem bello tulit, et Camillum,
Sæva paupertas, et avitus apto
Cum lare fundus.
Crescit occulto velut arbor ævo
Fama Marcelli: micat inter omnes
Julium sidus, velut inter ignes
Luna minores.
Gentis humanæ pater atque custos,
Orte Saturno, tibi cura magni
Cæsaris fatis data; tu secundo
Cæsare regnes.
Ille, seu Parthos Latio imminentes
Egerit justo domitos triumpho,
Sive subjectos Orientis oræ
Seras et Indos,
Te minor latum reget æquus orbem :
Tu gravi curru quaties Olympum;
Tu parùm castis inimica mittes
Fulmina lucis.
O NAVIS, referent in mare te novi
Fluctus! O quid agis ? Fortiter occupa
Portum. Nonne vides ut
Nudum remigio latus,
Et malus celeri saucius Africo,
Antennæque gemant, ac sine funibus
Vix durare carinæ
Possint imperiosius
Æquor? Non tibi sunt integra lintea,
Non dî quos iterum pressa voces malo:
Quamvis Pontica pinus,
Silvæ filia nobilis, Jactes et genus et nomen inutile. Nil pictis timidus navita puppibus
Fidit. Tu, nisi ventis
Debes ludibrium, cave.
Nuper sollicitum quæ mihi tædium,
Nunc desiderium, curaque non levis,
Interfusa nitentes
Vites æquora Cycladas.
NEREI VATICINIUM DE EXCIDIO TROJE.
Pastor quum traheret per
freta navibus İdæis Helenen perfidus hospitam, Ingrato celeres obruit otio
Ventos, ut cáneret fera
Nereus fata : “ Malâ ducis avi domum,
Quam multo repetet Græcia milite,
Conjurata tuas rumpere nuptias,
Et regnum Priami vetus.
Eheu! quantus equis, quantus adest viris
Sudor ! quanta moves funera Dardanæ
Genti! Jam galeam Pallas, et ægida,
Currusque, et rabiem, parat.
Nequidquam, Veneris præsidio ferox,
Pectes cæsariem, grataque feminis
|
