AUG. WILIB. FEUERLEIN. Versuch einer neuen Theorie der Vermuthungen (Tentativo di una nuova teoria delle presunzioni). Land shut. 1810. HUGO BURCKARD. Die civilistischen Präsumtionen (Le presunzioni civili). Weimar, 1866. Le presunzioni. Ricordo giuridico. Nella RiFilangieri », anno VI (ottobre 1881), fascicolo X, pag. 578 FRANCESCO FULVIO. A. SEILHAN. Théorie générale des présomptions en matière civile dans la législation romaine et le droit français. Thèse pour le doctorat. Montauban, 1887. HERMANN FITTING. Die Grundlagen der Beweislast. (I fondamenti dell'onere della prova). Berlin, 1888. Jo. Nic. MÖCKERT. De indole praesumptionum juris. Rintel. 1782. CARL. JACQUES ROUSSEAU. De indole et vi praesumptionum qua tenus ad jus civile pertinent. Rudolst. 1805. HENR. GOD. BAUER. Resp. 177. De verae et fictae praesumptionis ad probationem vi. Lips. 1808. ANTONIUS Merenda. 1745. Controversiarum juris libri XXIV. Bruxellis, Tom. I, lib. V, cap. XL: De vi et potestate eius probationis quae per coniecturas ac praesumptiones fit. 2. Fondamento razionale delle presunzioni. KARL. FRID. ELSASSER. Ist es rathsam, die Willkühr des Richters, in Rücksicht auf die Beurtheilung des Grades eines geführten Beweises, durch gewisse Rechtsvermuthungen und so weiter einzuschränken, oder nicht? (È conveniente o no che l'arbitrio del magistrato in riguardo al giudizio del grado di una prova esibita sia da limitare per mezzo di certe presunzioni di diritto, ecc.?). Erlang. 1784. Jo. FRID. HOMBERGK. De fundamentis praesumptionum. Marp. 1709. Continuatio eiusdem materiae in GUIL. FRID. HOMBERGK. Dissert., ecc. 3. Concorso e conflitto di presunzioni. Jo. FRID. HOMBERGK. Dissertatio inauguralis de concursu prae de praesumpto). A. MERENDA. Controv., Tom. IV, pars II, lib. XXIV, cap. IV: Praesumptionem praesumptionis non esse admittenda quomodo procedat. MATTEO PESCATORE. La logica del diritto. Frammenti di dottrina e di giurisprudenza (seconda edizione curata e annotata da G. S. Tempia). Torino, 1883. Parte prima (Dottrina), capo XIX, § 2o: Probabilità composta; importanza della regola: praesumptum de praesumpto non admittitur. 5. Presunzioni legali assolute. A. MERENDA. Controv., tom. I, lib. V, cap. XLIII: Adversus praesumplionem juris et de jure an admittatur probatio per confessionem partis vel per quinque testes? GOTTFR. LUDOV. MENKE Junior. Dissertatio de praesumptionibus juris et de jure contrarii probationem admittentibus. Lips. 1747. JO. THEODOR. SCHEFFER. De praesumptione juris et de jure. Tub. 1731. FRANC. ALEF. Dissertatio de praesumptione juris et, ut vocant, de jure. Heidelb. 1740, et in Eius Dieb. Academ. HENDRICK PICARDT. Dissertatio de praesumptionibus, quae vulgo juris et de jure ab interpretibus vocari solent, contrarii probationem non admittentibus. Groning. 1773. G. PITARI. Delle presunzioni che non sono stabilite dalla legge e del consenso tacito e presunto. Nel periodico « Monitore dei Pretori», anno VIII (aprile 1882), num. 17, pag. 129, 130. netiis, MDCXC. Pars II, decisio LII: Adulterium probatur indiciis et coniecturis si agatur civiliter ad thori separationem. 2. Possesso: azione negatoria, azione di manutenzione. HENRICUS COCCEIUS. Exercitationes. Lungoviae, 1722. Vol. I, - in diss. I: Praesumptio quae militat pro antiquiori possessore. CHRIST. LUDOV. CRELL. Dissertatio de praesumptione aequalitatis in iudiciis divisoriis et actione negatoria. (Vit. 1635), ad 1. 7, D. fin. regund., X, I. CAR. REINH. HEINZ. Dissertatio inauguralis de praesumptionibus eorumque effectu in actione negativa. Regiom. 1776. L. POSTIUS. Tractatus mandati de manutenendo, sive summariissimi possessorii. Venetiis, MDCLXXII. Observatio XLIV: Manutentio an et quando detur ei qui habet juris praesumptionem vel resistentiam contra se. JOH. ULR. FREYHERR VON CRAMER. Von der praesumptione generali, die ein jeder Landesherr so lange vor sich hat, bis ein anderer, was er in seinen territorio, insonderheit in Ansehung der Beholzigung prätendiret, specifice erwiesen hat; in Eius Wetzlarische Nebenstunden. P. CVI, p. 265 (Della praesumptione generali che ogni proprietario ha per sè fino a che un altro non abbia dimostrate specifice di avere diritto a far legna sul territorio di lui; nelle sue Horae subsecivae a Wetzlar). Ulma, 1755. FRANCESCO TAFONE. Della presunzione di proprietà a pro del marito dei mobili esistenti nella casa coniugale e di tutto ciò che possiede la moglie, anche quando questa sia una pubblica mercantessa. Nella « Gazzetta del Procuratore », anno XVIII (luglio 1883), n. 20, pag. 229 a 231. 4. Successioni. JAC. CARMON. De praesumpto ordine mortalitatis commorientium in linea recta. Rost. 1734. DAV. GEORG. STRUBEN. Von der rechtlichen Vermuthung, dass ein Miterbe dasjenige, was ihm gebührt, aus der väterlichen Verlassenschuft erhalten habe (Della presunzione di diritto che un coerede abbia ricevuto dalla paterna eredità ciò che gli spetta). In eius rechtl. Redenk. P. IV, n. 53. DIDACUS RODERICUS ALVARADUS. De coniecturata mente defuncti ad methodum redigenda. Francofurti. D. JOHANNES DEL CASTILLO. Quotidianarum controversiarum juris, tomi IV, V, VI: Tractatus de coniecturis et interpretatione ultimarum voluntatum. Coloniae Allobrogum, MDCCXXVI. F. MANTICA. Tractatus de coniecturis ultimarum voluntatum, in libros XII distinctus. Venetiis, MDLXXXVII. VITTORE VITALI. Delle presunzioni in generale applicate alle forme ed alle formalità estrinseche dei testamenti. Nella Rivista << Il notariato italiano », anno IX (luglio, agosto, ottobre, novembre, dicembre 1885), nn. 14, pag. 261 a 266; 15, 231 a 286; 16, 301 a 303; 19, 361 a 366; 20, 381 a 385; 21, 401 a 404; 23, 441 a 445; 24, 461 a 464. 5. Cosa giudicata. GRIOBEL. CESAREO. De l'autorité de la chose jugée. Paris, 1868. Che s'intende per sentenza passata in giudicato. Messina, 1876. LAI. Dell'identità di persone per gli effetti della cosa giudicata. Cagliari, 1878. - Cosa giudicata. Nell'« Enciclopedia giuridica italiana », già diretta da P. S. Mancini; Napoli, dal 1881. Vol. III, parte IV, fasc. 42. GIOVANNI BORTOLUCCI. Cosa giudicata e responsabilità del conservatore delle ipoteche, con un'appendice sulla cassazione. Bologna, SAM. STRYCK. - Disputatio de praesumptione pro clero. Disputatio de praesumptione pro magistratu. Hal. 1698. In Eius Dissert. Hallenses. Tom. I, n. 17. Lips. 1715. CHR. THOMASIUS. Disputatio de praesumptione bonitatis. Hal. 1700. Disputatio de limitibus praesumptionis CHR. FERD. HARPPRECHT. boni et mali in homine. Tubing. 1750. A. F. STEIGER. Ueber den Gemeinspruch quisque praesumitur bonus donec probetur contrarium (sopra l'adagio comune quisque praesumitur, ecc.). Mainz. 1809. praesumptione qualitatis feudalis. Jo. GOTTFR. KRAUSE. De praesumptionis ex vita et moribus effectu. Viteb. 1728. GUIL. ANDR. MUEG. De praesumptione jurisperitorum in ambiguis Cynosura. Argent. 1731. Jo. FRID. HAERTER. Dissertatio de praesumptione juris naturalis circa actiones liberas in genere. Erlang. 1756. A. MERENDA. Dissert., tom. IV, pars II, lib. XXIV, cap. XVI: Praesumpta voluntas non differt ab expressa quando praesumptio est valde urgens. AUG. FRID. BATZ. Die so genannte vermuthete Einwilligung gehört ins Naturrect (Il così detto consenso presunto appartiene al diritto naturale). Ulm. 1822. CHRN. CHPH. DABELOW. Bemerkungen über die consensus praesumptus und fictus, Eintheilung und Interpretation der Willenserklärrung (Osservazioni sopra il consensus praesumptus e fictus, divisione e interpretazione della dichiarazione di volontà). Halle; 1816-18. Del consenso tacito e presunto. Monit. pret. VIII, 17, |