Iræ Thyesten exitio gravi
Stravêre; et altis urbibus ultimæ
Stetêre causæ cur perirent

Funditus, imprimeretque muris

Hostile aratrum exercitus insolens.

Compesce mentem. Me quoque pectoris
Tentavit in dulci juventâ

Fervor, et in celeres iambos

Misit furentem: nunc ego mitibus

Mutare quæro tristia, dum mihi
Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.

ODE XV.

AD TYNDARIDEM.

VELOX amœnum sæpè Lucretilem
Mutat Lycao Faunus, et igneam
Defendit æstatem capellis

Usque meis, pluviosque ventos.
Impunè tutum per nemus arbutos
Quærunt latentes et thyma deviæ
Olentis uxores mariti ;

Nec virides metuunt colubras,
Nec Martiales hæduleæ lupos ;
Utcunque dulci, Tyndari, fistulâ
Valles et Usticæ cubantis
Levia personuêre saxa.

Dî me tuentur: dîs pietas mea

Et Musa cordi est. Hîc tibi copia
Manabit ad plenum benigno

Ruris honorum opulenta cornu.

Hic in reductâ valle Caniculæ

Vitabis æstus; et fide Teïâ

Dices laborantes in uno

Penelopen vitreamque Circen.

Hîc innocentis pocula Lesbii
Duces sub umbrâ: nec Semeleïus
Cum Marte confundet Thyoneus
Prœlia; nec metues protervos.

20

25

10

15

20

ODE XVI..

AD VARUM

NULLAM, Vare, sacrâ vite priùs severis arborem
Circa mite solum Tiburis, et mœnia Catili :
Siccis omnia nam dura Deus proposuit; neque

Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines.

Quis post vina gravem militiam aut pauperiem crepat?

Quis non te potiùs, Bacche pater, teque, decens Venus?
At ne quis modici transiliat munera Liberi,
Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero
Debellata; monet Sithoniis non levis Evius,
Quum fas atque nefas exiguo fine libidinum
Discernunt avidi. Non ego te, candide Bassareu,
Invitum quatiam: nec variis obsita frondibus
Sub divum rapiam. Sæva tene cum Berecynthio
Cornu tympana, quæ subsequitur cæcus Amor sui,
Et tollens vacuum plùs nimio Gloria verticem,
Arcanique Fides prodiga, perlucidior vitro.

ODE XVII.

AD MECENATEM.

VILE potabis modicis Sabinum
Cantharis, Græcâ quod ego ipse testâ

Conditum levi, datus in theatro

Quum tibi plausus,

Care Mæcenas eques, ut paterni
Fluminis ripæ, simul et jocosa
Redderet laudes tibi Vaticani

Montis imago.

Cæcubum et prælo domitam Caleno
Tu bibes uvam: mea nec Falernæ

Temperant vites neque Formiani

Pocula colles.

2

5

10

15

5

10

ODE XVIII.

IN DIANAM ET APOLLINEM.

DIANAM teneræ dicite virgines:
Intonsum, pueri, dicite Cynthium:
Latonamque supremo
Dilectam penitùs Jovi.

Vos lætam fluviis, et nemorum comâ,

Quæcunque aut gelido prominet Algido,
Nigris aut Erymanthi

Silvis, aut viridis Cragi:

Vos Tempe totidem tollite laudibus,
Natalemque, mares, Delon Apollinis,
Insignemque pharetrâ,
Fraternâque humerum lyrâ.

Hic bellum lacrymosum, hic miseram famem
Pestemque, a populo et principe Cæsare, in
Persas atque Britannos
Vestrâ motus aget prece.

ODE XIX.

AD ARISTIUM FUSCUM.

INTEGER vitæ scelerisque purus
Non eget Mauris jaculis, neque arcu,
Nec venenatis gravidâ sagittis,
Fusce, pharetrâ ;

Sive per Syrtes iter æstuosas,
Sive facturus per inhospitalem
Caucasum, vel quæ loca fabulosus
Lambit Hydaspes.

Namque me silvâ lupus in Sabinâ,
Dum meam canto Lalagen, et ultra
Terminum curis vagor expeditis,
Fugit inermem :

Quale portentum neque militaris
Daunias latis alit æsculetis;

Nec Jubæ tellus generat, leonum

Arida nutrix.

Pone me pigris ubi nulla campis
Arbor æstivâ recreatur aurâ,

Gaudes, apricos necte flores,
Necte meo Lamiæ coronam,
Pimpleï dulcis! nil sine te mei

Possunt honores: hunc fidibus novis,
Hunc Lesbio sacrare plectro,
Teque tuasque decet sorores.

ODE XXII.

AD SODALES.

NATIS in usum lætitiæ scyphis
Pugnare, Thracum est. Tollite barbarum
Morem, verecundumque Bacchum
Sanguineis prohibete rixis.

Vino et lucernis Medus acinaces
Immanè quantùm discrepat! Impium
Lenite clamorem, sodales,

Et cubito remanete presso.

ODE XXIII.

ARCHYTAS.

"TE maris et terræ numeroque carentis arenæ
Mensorem cohibent, Archyta,

Pulveris exigui prope littus parva Matinum
Munera; nec quidquam tibi prodest
Aërias tentâsse domos, animoque rotundum

Percurrisse polum, morituro!"

"Occidit et Pelopis genitor, conviva deorum, Tithonusque remotus in auras,

Et Jovis arcanis Minos admissus : habentque

Tartara Panthoïden, iterum Orco

Demissum, quamyis, clypeo Trojana refixo
Tempora testatus, nihil ultra

Nervos atque cutem morti concesserat atræ;
Judice me, non sordidus auctor

Naturæ verique. Sed omnes una manet nox,
Et calcanda semel via leti.

Dant alios Furia torvo spectacula Marti:

Exitio est avidum mare nautis :

10

5

5

10

15