ODE VIII.

AD THALIARCHUM.

VIDEs ut altâ stet nive candidum
Soracte, nec jam sustineant onus
Silvæ laborantes, geluque

Flumina constiterint acuto.
Dissolve frigus, ligna super foco
Largè reponens; atque benigniùs
Deprome quadrimum Sabina,

Ò Thaliarche, merum diotâ.
Permitte divis cætera : qui simul
Stravêre ventos æquore fervido
Deprceliantes, nec cupressi,

Nec veteres agitantur orni.
Quid sit futurum cras, fuge quærere; et
Quem sors dierum cunque dabit, lucro
Appone: nec dulces Camænas

Sperne puer, neque tu choreas;
Donec virenti canities abest
Morosa. Nunc et campus, et areæ,
Lenesque sub noctem susurri,

Compositâ repetantur hora.

15

20

15

Thessalosque ignes et iniqua Troja

Castra fefellit.
Tu pias lætis animas reponis
Sedibus, virgâque levem coërces
Aureâ turbam, superis deorum

Gratus et imis.

20

ODE X.

AD LEUCONOËN.

Tu ne quæsieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi
Finem di dederint, Leuconoë; nec Babylonios
Tentâris numeros. Ut meliùs, quidquid erit, pati!
Seu plures hiemes, seu tribuit Jupiter ultimam,
Quæ nunc oppositis debilitat pumicibus mare
Tyrrhenum. Sapias, vina liques, et spatio brevi
Spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida
Ætas. Carpe diem, quàm minimùm credula postero.

5

ODE XI.

AD AUGUSTUM.

5

QUEM virum aut heroa lyrâ vel acri
Tibiâ sumis celebrare, Clio?
Quem deum, cujus recinet jocosa

Nomen imago,
Aut in umbrosis Heliconis oris,
Aut super Pindo, gelidove in Hæmo,
Unde vocalem temerè insecutæ

Orphea silvæ,
Arte maternâ rapidos morantem
Fluminum lapsus, celeresque ventos,
Blandum et auritas fidibus canoris

Ducere quercus ?
Quid priùs dicam solitis Parentis
Laudibus, qui res hominum ac deorum,
Qui mare ac terras, variisque mundum

Temperat horis ?
Unde nil majus generatur ipso,
Nec viget quidquam simile aut secundum :

10

15 20

25

30

35

Proximos illi tamen occupavit

Pallas honores.
Præliis audax, neque te silebo,
Liber, et sævis inimica virgo
Belluis; nec te metuende certâ

Phoebe sagitta.
Dicam et Alciden; puerosque Ledæ,
Hunc equis, illum superare pugnis
Nobilem : quorum simul alba nautis

Stella refulsit,
Defluit saxis agitatus humor ;
Concidunt venti, fugiuntque nubes;
Et minax, nam sic voluêre, ponto

Unda recumbit.
Romulum post hos priùs, an quietum
Pompilî regnum memorem, an superbos
Tarquinî fasces, dubito, an Catonis

Nobile letum.
Regulum, et Scauros, animæque magnæ
Prodigum Paulum, superante Peno,
Gratus insigni referam Camænâ,

Fabriciumque.
Hunc, et incomptis Curium capillis,
Utilem bello tulit, et Camillum,
Sæva paupertas, et avitus apto

Cum lare fundus.
Crescit occulto velut arbor ævo
Fama Marcelli: micat inter omnes
Julium sidus, velut inter ignes

Luna minores.
Gentis humanæ pater atque custos,
Orte Saturno, tibi cura magni
Cæsaris fatis data; tu secundo

Cæsare regnes.
Ille, seu Parthos Latio imminentes
Egerit justo domitos triumpho,
Sive subjectos Orientis oræ

Seras et Indos,
Te minor latum reget æquus orbem :
Tu gravi curru quaties Olympum;
Tu parùm castis inimica mittes

Fulmina lucis.

40

45

50

55

60

5

O NAVIS, referent in mare te novi
Fluctus! O quid agis ? Fortiter occupa

Portum. Nonne vides ut

Nudum remigio latus,
Et malus celeri saucius Africo,
Antennæque gemant, ac sine funibus

Vix durare carinæ

Possint imperiosius
Æquor ? Non tibi sunt integra lintea,
Non dî quos iterum pressa voces malo:

Quamvis Pontica pinus,

Silvæ filia nobilis,
Jactes et genus et nomen inutile.
Nil pictis timidus navita puppibus

Fidit. Tu, nisi ventis

Debes ludibrium, cave.
Nuper sollicitum quæ mihi tædium,
Nunc desiderium, curaque non levis,

Interfusa nitentes
Vites æquora Cycladas.

10

15

20

ODE XIII.

NEREI VATICINIUM DE EXCIDIO TROJÆ.

5

Pastor quum traheret per freta navibus
Idæis Helenen perfidus hospitam,
Ingrato celeres obruit otio

Ventos, ut caneret fera
Nereus fata : “ Malâ ducis avi domum,
Quam multo repetet Græcia milite,
Conjurata tuas rumpere nuptias,

Et regnum Priami vetus.
Eheu! quantus equis, quantus adest viris
Sudor ! quanta moves funera Dardanæ
Genti! Jam galeam Pallas, et ægida,

Currusque, et rabiem, parat.
Nequidquam, Veneris præsidio ferox,
Pectes ca sariem, grataque feminis

10

15

20

Imbelli citharâ carmina divides;

Nequidquam thalamo graves
Hastas, et calami spicula Gnosii,
Vitabis, strepitumque, et celerem sequi
Ajacem : tamen, heu serus! adulteros

Crines pulvere collines.
Non Laërtiaden, exitium tuæ
Gentis, non Pylium Nestora respicis?
Urgent impavidi te Salaminius

Teucer, te Sthenelus sciens
Pugnæ, sive opus est imperitare equis,
Non auriga piger. Merionen quoque
Nosces. Ecce furit te reperire atrox

Tydides, melior patre:
Quem tu, cervus utì vallis in alterâ
Visum parte lupum graminis immemor,
Sublimi fugies mollis anhelitu,

Non hoc pollicitus tuæ.
Iracunda diem proferet Ilio
Matronisque Phrygum classis Achiller :
Post certas hiemes uret Achaïus

Ignis Pergameas domos.”

25

30

35

ODE XIV.

PALINODIA.

5

O MATRE pulchrâ filia pulchrior,
Quem criminosis cunque voles modum
Pones iambis; sive flammâ,

Sive mari libet Hadriano.
Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,
Non Liber æquè, non acuta

Sic geminant Corybantes æra, Tristes ut iræ : quas neque Noricus Deterret ensis, nec mare naufragum, Nec sævus ignis, nec tremendo

Jupiter ipse ruens tumultu. Fertur Prometheus addere principi Limo coactus particulam undique Desectam, et insani leonis

Vim stomacho apposuisse nostro.

10

15