sex septemve temporum. Bina Hendecasyllaba ducunt. Enneemimeres Iambica sequitur.

15. Alcaicum Decasyllabum cogit agmen. Hanc Carminis complexionem Horatius inprimis celebravit.

16. Phalecium Antispasticum Tetrametrum. Ratio cur hco nomine insigniatur est ex Canone. Epitritus 4. Antispast. Antispast. Diiambus. Nos autem id agimus ut, quod fieri potest, intra trisyllabos pedes subsistamus; quare versum Heccædecasyllabum per duas Cesuras Penthemimere et Triemimere carpimus, donec in Basin Dactylicam deponatur. 1. Od. 11. Iv. Od. 10.

17. Alcaicum vel Anacreontium Dimetrum Heptasyllabum. Quodcumque metrum constat ex Dactylis et Trochæis, Logaœdicon, id est, Prosometrum appellatur; eo fortassis quod Asiatici Oratores orbem verborum Ditrochæo libenter claudebant; alias ex Choriambo et Bacchio. 1. Od. 8.

18. Sapphicum Hephthemimeres cum supraposito Alcaico Dimetro. Superior versus cum hoc sic conjungitur apud Horatium. Verior metiendi ratio est per Epitritum, vel Hippium secundum, duos Choriambos, et Bacchium. Alcaicum Pentecædecasyllabum dicitur. 1. Od. 8.

19. Ionicum a minori Trirrhythmum Acatalectum binis Trirrhythmis subjungitur Tetrarrhythmum. III. Od. 12.

20. Archilochium compositum ex Tome Bucolica, quod est Tetrametrum Dactylicum, et Trochaico Dimetro Brachycatalecto, quod Ithyphallicum dicitur. Subjectum sibi habet Iambum Trimetrum Catalecticum. 1. Od. 4.

21. Archilochium compositum ex Penthemimeri Epico, et Iambico Dimetro. Observatu dignum Metra quæ Dactylicis Iambos apponunt, Encomiologica dici. Postponitur Iambo Trimetro. Elegiambus appellatus. Epod. xI.

22. Archilochium compositum ex Iambico Dimetro et Penthemimeri Epico. Sequitur Hexametrum. Iambelegos. Epod. xIII.

NONNULLORUM SCRIPTURÆ COMPENDIORUM

QUÆ IN VV. LL. OCCURRUNT.

Acr. Acron.

Ald.

Alt. 1. 2.

Anchers.

Argent.
Ascens.

Basil.

Battel.

Baxt.

Bemb.

ELENCHUS ALPHABETICUS

Bentl.

Bersm.

Bland. 1. 2. 3. &c.

Bodl. 1. 2.

Boët.

Bond.

Bos.

Brod.

Brut.

Burm.

Busl.

Cantab.

Carr.

Chabot.

Colbert.

Comb.

Cruq.

Cun. Cuning.

Dacer.

Desp.

Dess. 1. 2.

Helenius Acron, vetus Scholiastes.
Editio Aldina.

Duo codd. quos citat Jani.

Joan. Petr. Anchersenius ad Carmen Sæculare, Hafn.

1752.

Editio Argentoratensis, an. 1516.

Ascensius in Editione Paris. 1503.

Editio Basileensis, 1527.

Codex Battelianus Bentleii.

Gulielmus Baxterus in Editione sua secunda, an. 1725.
Codex Bembinus Collegii Regii Cantab. quem citat
Bentleius.

Ric. Bentleius in Editione sua secunda, Amst. 1713.
Codices Bersmanni apud Zeunium.

- Blandinii antiquissimi apud Cruquium.
Bodleiani duo apud Bentleium.
C. A. Boëttigerus in Ed. Brunsv. 1793.
Joan. Bond. in Ed. Aurel. 1670.
Lambertus Bos in Animadversionibus.
Codex Brodæi, quem laudat Gesnerus.
quem citat Jani.

Petrus Burmannus in Ed. sua Amst. 1713.
Codex Buslidianus, quem citat Cruquius.
Editio Cantabrigiensis 1701.

Codex cujus Variantes laudat Cruquius.

Petr. Gualt. Chabotus in Editione sua Paris. 1582.

Codex Colbertinus apud Bentleium.

Carolus Combe in Editione sua Lond. 1792.

Cruquius in Editione Plantiniana 1597.

Cuninghamius in Adversionibus in Ric. Bentleii Notas,

1721.

Dacerius in Editione sua Paris. 1709.

Ludov. Desprez. in Ed. Delph.
Codices quibus usus est Jani.

Digb.
Div.

Dun.

Ed. pr. Eliens.

Faber.

G. Fabr.

Faër.

Fl. Flor.
Franek.

Gal.

Gand.

Gesn.

Gott.

Glar.

Græv.

Han. 1. 2.

Hare.

Harl. 1. 2. 3. &c.

Heins.

Helmst.

Hurd.

Jan.

Jas. de Nor.

Johnson.

Jones.

Kidd.

Klotz.

Коёр.

Lamb.

Land.

Laur.

Leid.

Lips. 1. 2. 3. &c.

Locher.

Magdal.

Mald.

Marcil.

Markl.

Mart.

Mediol.

Mentel.

Codex Digbeanus Bentleii.
Divæius Cruquii.

Dunensis quem citat idem Cruquius.

Editio omnium princeps, an. 1470.

Codex Episcopi Eliensis, quem laudat Bentleius.
Tanaquillus Faber in Editione sua Salmurii 1671.
Georgius Fabricius in Ed. Lips. 1570.

Codex Lambini.

Editio Florentina, an. 1482.

Codex Franekeranus, cujus Variantes citat Bentleius.
Rogeri Galei apud eundem Bentleium.
Gandavensis, quem citat Torrentius.

Jo. Matth. Gesnerus in Editione Lips. 1815. cujus tex-
tum exhibendum curavimus.

Codex Gottingensis, quem citat idem Gesnerus.

Editio Glareana, quæ Friburgi prodiit an. 1536.
Codex Grævianus Bentleii.

Duo codicum Fragmenta in Biblioth. Regia Hannoverana, quibus usus est Gesnerus.

Jo. Hare in Epistola Critica, 1726.

Septem codices Harleiani, quos contulit Car. Combius.
Editio Dan. Heinsii Antw. 1604.

Codex quem citat Jani.

Ric. Hurdius in Editione Epistolarum ad Pisones, &c.
1766.

M. Christ. David Jani in Editione sua, Lips. 1778.
Jason de Noris in Art. Poët. 1553.

Ric. Johnsonius in Aristarcho Anti-Bentleiano, Notting.

1717.

Joan. Jones in Editione sua, Lond. 1736.

Thomas Kidd. in Editione sua Bentleiana, Cantab. 1817.
Chr. Adolph. Klotzius in Lectt. Venusinis, Lips. 1770.
J. H. I. Koëppenius in Ed. Brunsv. 1793.

Dion. Lambinus in Editione sua, Paris. 1577.
Codex quem citat Jani.

Laurentinianus Torrentii.

vetustissimus Leidensis apud Bentleium. Codices Lipsienses, quibus usus est Jani.

Editio Jacobi Locheri, Argent. 1498. quam 'Loscheri'

vocare solet Bentleius.

Codex Magdalenensis Oxonii apud Bentleium.

quem citat Cruquius.

Theodor. Marcilius in Editione Lambini.

Jer. Marklandus in Epistola Critica, 1723.
Codex Martinius, cujus Variantes laudat Cruquius.

Editio Mediolanensis.

Codex quem laudat Jani.

Moret.

Muret.

Nann.

Nicot.

Oxon.

Paris. 1. 2.

Petrens.

Porphyr.

Pulm. 1. 2. 3. &c.
Reg. Soc.

Regin.

Russard.

Rutgers.

Sanad.

Sand.

Sax.

Sil.

Sivr.

Stat.

H. Steph.

R. Steph.
Talbot.

Tons.

Torn.

Torrent.

Trin.

Urs.

Vat. 1. 2.

Venet.

Vet. Comb.

Vig. Vigorn.
Vinar.

Voss.

Waddel.

Wakef.

Wetzel.

Zar.

Zeun.
Zulich.

Codex Moreti apud Bentleium.

M. Ant. Muretus in Editione sua, Venet. 1551.
Petrus Nannius ad Art. Poët. in Editione Torrentii.
Codex quem contulit Lambinus.

Janus Rutgersius in Lectt. Venusinis, Traj. 1699.
Sanadonus in Editione sua, Paris. 1728.

Editio Gul. Sandby, Lond. 1749.
Excerpta Saxii apud Gesnerum.

Codex Gualteri Silvii, quem citat Cruquins.

Lud. Poinsinet de Sivry in Editione sua, Paris. 1777.
Codex Achillis Statii.

Editio Henrici Stephani, Paris. 1577.

Roberti Stephani, Colon. 1613.
Jac. Talbotii, Cantab. 1701.

Codex Tonsanus, quem citat Cruquius.

quem contulit Lambinus.

Lævinus Torrentius in Editione sua, Antv. 1608.
Codex Collegii Trinitatis Cantab. quem contulit Bent-
leius.

Fulvii Ursini.

Duo codices Vaticani.

Editio Veneta.

Editio vetusta in Biblioth. Regis Britannici, (Venet. 1478. ut videtur,) quam Editionem pr, falso nuncupat Combius.

Codex Vigorniensis Bentleii.

Vinariensis apud Gesnerum.
Vossianus Bentleii.

Georgius Waddelus in Animadversionibus in Horatium,

1734.

Gilbertus Wakefield in Sylva Critica, 1789. et Editione sua, Lond. 1794.

J. C. F. Wetzel in Editione sua, Lips. 1817.

Editio omnium princeps, sine 1. et a. Zarotianis typis et
circiter 1470. ut conjicit Maittarius.

Jo. Carolus Zeunius in Editione Gesneri, Lips. 1815.
Codex Zulichemianus Bentleii.

Horatius semistoicus, quo novum et leve Carminis genus apud severos excuset, fatetur se cum ceteris mortalibus insanire. (Est autem hæc velut præfatio libri. Gesn.) Alii aliis delectantur studiis; ego vero, si a Mæcenate inter Lyricos relatus fuero, h. e. si Carmina hæc mea probata fuerint Mæcenati. Zeun.

MACENAS atavis edite regibus,

Oʻ ́et præsidium, ét dulce decus meum,

57

O Macenas orte a majoribus proceribus, o et meum columen, et cara mea gloria,

Epigraphe in vett. exemplaribus: Ad Maecenatem, vel Mecanatem; in optimæ notæ codd. Torrentii: Ad Macenatem; in pluribus tamen ejusdem codd. Ad Mecenatem, sine diphthongo. Græci Makhvas scribunt, cui lectioni vetusta marmora consentiunt.-1 Brodæi codex regiis pro regibus.-—2 Turnebus Advers. XXVI. 7. laudat: O desiderium et dulce decus, ut dubium sit

NOTE

"

Ode est Monocolos, seu unius metri. Versus omnes Choriambici Asclepiadei Tetrametri Acatalecti; constant ex Spondæo, duobus Choriam. bis, et Pyrrhichio, vel Iambo; sicque scandere licet: Mæcē nās ǎtǎvīs | ēdĭtě rē | gibus; magnum exemplum Romanæ elovel isto modo faciliori: Mæcénās ǎtǎ | vīs | ēdĭtě | rēgibus.

scribendum hoc nomen, non Mecanas, ut quidam e vulgo. Vide Col. Rhodig. lib. XII. cap. 16. Mæcenas equestri, sed splendido natus genere, non minus Agrippa Cæsari carus.' Vell. Paterc. Vir ingeniosus, et

·

quentiæ daturus, nisi illum enervasset felicitas,' inquit Senec. Epist.

19.

1 Macenas] Ex antiquis marmoribus Græcisque auctoribus constat ita

Atavis] Ex Non. Marcell. quasi