§ 30. Τῷ μὲν ̔Αβραὰμ φαίνονται τρεῖς, καὶ μεσημβρίας· τῷ δὲ Λωτ δύο, καὶ ἑσπέρας. Φυσικώτατα διάφορον εἰσηγεῖται ὁ νόμος τελείου καὶ προκόπτοντος· ὁ μὲν οὖν τέλειος τριάδα φαντασιοῦται ἐν ἀσκίῳ φωτὶ καὶ μετ σημβρινῷ, μεστὴν διηνεκῆ καὶ πληρεστάτην οὐσίαν· ὁ δὲ δυάδα, διαίρεσιν καὶ τομὴν καὶ κενὸν ἔχουσαν ἐν ἑσπερινῷ σκότει. [Ταῦτα μὲν ὁ ἀκριβέστατος νομομαθὴς καὶ διδάσκαλος.] Pitra, Anal. Sac. II. p. xxiii., e Cod. Coislin. (276) f. 10, with heading φησὶ γὰρ τοῦτο ὁ ἐν λόγοις ἐξαίρετος Φίλων.

Gen. xix. 1.

Quare tribus apparentibus dixerit "venerunt duo angeli in Sodoma vesperi"?

§ 30. Abrahamo apparent tres, et meridie; Lot autem duo, et vespere. Naturalissimam distinctionem enarrat perfecti et proficientis: perfectus enim triade apparitionem sortitur, plena videlicet natura vacuitatis nescia; iste vero dualitatem dissectam ac vacuam.

Ὁ σοφὸς ἠρεμίαν καὶ ἀπραγμοσύνην καὶ σχολὴν μεταδιώκει, ἵνα τοῖς θείοις θεωρήμασιν ἐν ἡσυχίᾳ ἐντύχῃ. Ὁ φαῦλος πόλιν τε καὶ τὸν κατὰ πόλιν ὄχλον τε καὶ φυρμόν ἀνθρώπων ὁμοῦ καὶ πραγμάτων μεταδιώκει. Φιλοπραγμοσύναι γὰρ καὶ πλεονεξίαι, δημοκοπίαι τε καὶ δημαρχίαι τῷ τοιούτῳ τιμαί, τὸ δὲ ἡσυχάζειν ἀτιμώτατον.

The first sentence is Dam. Par. 376, also Cod. Reg. 923 f. 85, where it is ἐκ τοῦ α' τῶν ἐν γενέσει, and Maximus II. 599 omitting καὶ σχολὴν μετα. The last part is found in Anton Melissa (Migne, Patr. Gr. 136, col. 1193, reading ἀτιμότατον).

Sapiens enim pacis est amans et nescius dimicationis atque feriatus, ut totus divinis vacet contemplationibus. Improbus autem amat civitatem et civilem turbam ac conturbationem concursumque hominum et rerum; namque amor negotiorum, avaritia, hominibus complacentia atque studium dignitatis possidendae pretiosa illi sunt, et cessare ab iis vile putatum.

Gen. xix. 23.

Διὰ τί, “ἐξῆλθεν ὁ ἥλιος ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ Λὼτ εἰσῆλθεν εἰς Σηγώρ”;

§ 51. Καί φησιν· Ὁ αὐτὸς χρόνος γίνεται καὶ τοῖς προκόπτουσιν εἰς σωτηρίαν, καὶ τοῖς ἀνιάτως ἔχουσι πρὸς κόλασιν. Καὶ ἐν ἀρχῇ δὴ ἡμέρας εὐθὺς ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου τὴν δίκην ἐπάγει, βουλόμενος ἐπιδεῖξαι, ὅτι ἥλιος καὶ ἡμέρα καὶ φῶς καὶ ὅσα ἄλλα ἐν κόσμῳ καλὰ καὶ τίμια μόνοις ἀπονέμεται τοῖς ἀστείοις, φαύλῳ δὲ οὐδενὶ τῶν ἀθεράπευτον κακίαν ἐχόντων.

From Cat. Inedit. Cod. Reg. 1825 (Mang. II. 675), Cat. Burney f. 37 and Cat. Lips. I. col. 251. Cat. Burney reads Διὰ τί δέ Σέγωρὅσα ἐν κόσμῳ.

...

Φύσει μὲν κούφα θεῖον καὶ πῦρ· τὸ δὲ τῆς ἄρας κεκαινουργημένον ἤλλαξε πρὸς τοὺ ναντίον τὴν κίνησιν.

Cat. Burney f. 46 b as Φίλωνος ἐπισκόπου and omitting καὶ after θεῖον : Cat. Lips. col. 252 as ἀδήλου.

Gen. xix. 23.

Quare dicitur: "Sol egressus est in terram et Lot ingressus est in Zoor (Segor)"?

§ 51. Idem tempus fit tam proficientibus in salutem quam insanabilibus in punitionem, atque in ipso principio diei, oriente sole, iudicium illico inducit -volens indicare, quod sol et dies et lux et quicquid aliud in mundo est pretiosum ac bonum, sapientibus solis distributa sunt, nemini autem illorum, quorum incurabilis est malitia.

(The sentences which follow will be found much abbreviated in Cat. Lips. col. 251 from Procopius.)

Siquidem ex natura leve est sulphur, sicut et ignis; verumtamen ob maledictionem nova perpetraturus demutavit in motum contrarium.

§ 76.

Gen. xxiii. 6.

Τῶν μὲν ἀφρόνων βασιλεὺς οὐδείς, καὶ ἂν τὸ πάσης γῆς καὶ θαλάσσης ἀνάψηται κράτος· μόνος δὲ ὁ ἀστεῖος καὶ θεοφιλής, καὶ ἂν τῶν παρασκευῶν καὶ τῶν χορηγιών ἀμοιρῇ, δι' ὧν πολλοὶ κρατύνονται τὰς δυναστείας. Ωσπερ γὰρ τῷ κυβερνητικῆς ἢ ἰατρικῆς ἢ μουσικῆς ἀπείρῳ παρέλκον πράγμα οἴακες καὶ φαρμάκων σύνθεσις καὶ αὐλοὶ καὶ κιθάραι, διότι μηδενὶ τούτων δύναται χρῆσθαι πρὸς ὃ πέφυκε, κυβερνήτῃ δὲ καὶ ἰατρῷ καὶ μουσικῷ λέγοιτο ἂν ἐφαρμόζειν δεόντως· οὕτως, ἐπειδὴ τέχνη τίς ἐστι βασιλικὴ καὶ τεχνῶν ἀρίστη, τὸν μὲν ἀνεπιστήμονα χρήσεως ἀνθρώπων ἰδιώτην νομιστέον, βασιλέα δὲ μόνον τὸν ἐπιστή

μονα.

As far as θεοφιλής in Dam. Par. 396, and 776 = Cod. Rupef. f. 115 b ἐκ τοῦ α' τῶν ἐν γενέσει ζητημάτων and Cod. Reg. 923 fol. 97 ἐκ τοῦ α τῶν ἐν γενέσει (1. ἐκ τοῦ δ'). The rest of the passage in Dam. Par. 776 (Cod. Rupef.).

Gen. xxiii. 9.

$ 80. Τὸ σπήλαιον τὸ διπλοῦν δύω εἰσὶν ἀντρώδεις ὑπωρείαι· ἡ μὲν ἐκτός, ἡ δὲ εἴσω· ἢ δύω περίβολοι· ὁ μὲν περιέχων, ὁ δὲ περιεχόμενος.

Cat. Lips. col. 288 (Προκοπίου).

$76.

Gen. xxiii. 6.

Est autem, ut ex insipientibus nullus sit rex, quamvis terrae et maris totam vim subiugarit, sed solus sapiens et dei amans, praeter partes apparatuum armorumque, quibus multi proficiunt per vim violentam. Etenim, sicut nauticae vel medicinae vel musicae si quis imperitus sit, pro argumento sunt ei clavus et medicaminum commixtura et tibia et lyra-nullum enim istorum usurpare potest ad usum destinatum, at navarcho et medico et musico dicitur omnino convenire: ita profecto, siquidem ars est quaedam regium hoc munus, et artium perfectissima. Nam qui imperitus est et nescius rerum homines iuvantium, rudis atque rusticus est censendus, rex autem dicendus solus peritus gnarusque.