ODE XXVII. AD LYRAM. POSCIMUR... si quid vacui sub umbrâ Lesbio primùm modulate civi; Littore navim, 5 Sive jactatam religârat udo Liberum, et Musas, Veneremque, et illi PARCUS deorum cultor, et infrequens, Insanientis dum sapientiæ Consultus erro; nunc retrorsùm Plerùmque, per purum tonantes Sedes, Atlanteusque finis Concutitur. Valet ima summis Mutare, et insignia attenuat Deus, Obscura promens: hinc apicem rapax Fortuna cum stridore acuto Sustulit; hîc posuisse gaudet. 15 5 10 15 Ruris colonus; te dominam æquoris, Te Dacus asper, te profugi Scythæ, Injurioso ne pede proruas 5 10 Stantem columnam, neu populus frequens 15 Concitet, imperiumque frangat. Te semper anteit sæva Necessitas, Clavos trabales et cuneos manu Gestans ahenâ; nec severus Uncus abest, liquidumque plumbum. 20 Te Spes et albo rara Fides colit Velata panno; nec comitem abnegat, Veste domos inimica linquis. At vulgus infidum et meretrix retro Ferre jugum pariter dolosi. 25 Serves iturum Cæsarem in ultimos 30 Partibus, Oceanoque Rubro. Eheu! cicatricum et sceleris pudet, Liquimus? unde manum juventus Massagetas Arabasque ferrum! 35 40 ODE XXX. AD PLOTIUM NUMIDAM. Er thure et fidibus juvat Qui nunc Hesperiâ sospes ab ultimâ Nulli plura tamen, dividit oscula, Actæ non alio rege puertiæ, Mutatæque simul togæ. Cressâ ne careat pulchra dies notâ ; Neu promptæ modus amphoræ : 5 10 Neu morem in Saliûm sit requies pedum : Bassum Threïciâ vincat amystide: Neu desint epulis rosæ, Neu vivax apium, neu breve lilium. 15 5 10 15 |