AD ASINIUM POLLIONEM.
Motum ex Metello consule civicum,
Bellique causas, et vitia, et modos,
Ludumque Fortunæ, gravesque
Principum amicitias, et arma
Nondum expiatis uncta cruoribus,
Periculosæ plenum opus aleæ,
Tractas, et incedis per ignes
Suppositos cineri doloso.
Paulùm severæ Musa tragœdiæ
Desit theatris: mox, ubi publicas
Res ordinaris, grande munus
Cecropio repetes cothurno,
Insigne mæstis præsidium reis,
Et consulenti, Pollio, curiæ;
Cui laurus æternos honores
Dalmatico peperit triumpho.
Jam nunc minaci murmure cornuum
Perstringis aures: jam litui strepunt;
Jam fulgor armorum fugaces
Terret equos, equitumque vultus.
Audire magnos jam videor duces
Non indecoro pulvere sordidos,
Et cuncta terrarum subacta
Præter atrocem animum Catonis.
Juno, et deorum quisquis amicior
Afris inultâ cesserat impotens
ÆQUAM memento rebus in arduis
Servare mentem, non secùs in bonis
Ab insolenti temperatam
Lætitiâ, moriture Delli,
Seu mæstus omni tempore vixeris,
Seu te in remoto gramine per
Festos reclinatum beâris
Interiore notâ Falerni,
Quâ pinus ingens albaque populus
Umbram hospitalem consociare amant
Ramis, quâ et obliquo laborat
Lympha fugax trepidare rivo.
Huc vina, et unguenta, et nimiùm brevis
Flores amenos ferre jube rosæ,
Dum res, et ætas, et Sororum
Fila trium patiuntur atra.
Cedes coëmptis saltibus, et domo,
Villâque flavus quam Tiberis lavit :
Cedes; et exstructis in altum
Divitiis potietur hæres.
Divesne, prisco natus ab Inacho,
Nil interest, an pauper, et infimâ
De gente, sub divo moreris,
Victima nil miserantis Orci.
Omnes eòdem cogimur: omnium
Versatur urna; seriùs ociùs
Sors exitura, et nos in æternum
Exsilium impositura cymbæ.
SEPTIMI, Gades aditure mecum, et
Cantabrum indoctum juga ferre nostra, et
Barbaras Syrtes, ubi Maura semper
Tibur, Argeo positum colono,
Sit meæ sedes utinam senectæ!
O SÆPE mecum tempus in ultimum
Deducte, Bruto militiæ duce,
Quis te redonavit Quiritem
Dîs patriis, Italoque cœlo,
Pompei, meorum prime sodalium?
Cum quo morantem sæpè diem mero
Fregi, coronatus nitentes
Malobathro Syrio capillos?
Tecum Philippos et celerem fugam
Sensi, relictâ non bene parmulâ,
Quum fracta virtus et minaces
Turpe solum tetigêre mento.
Sed me per hostes Mercurius celer
Denso paventem sustulit aëre:
Te rursus in bellum resorbens Unda fretis tulit æstuosis. Ergo obligatam redde Jovi dapem, Longâque fessum militiâ latus Depone sub lauro meâ: nec Parce cadis tibi destinatis.
20
Oblivioso levia Massico
Ciboria exple: funde capacibus
Unguenta de conchis. Quis udo
Deproperare apio coronas
Curatve myrto? quem Venus arbitrum
Dicet bibendi? Non ego saniùs
Bacchabor Edonis: recepto
Dulce mihi furere est amico.
Non semper imbres nubibus hispidos
Manant in agros, aut mare Caspium
Vexant inæquales procellæ
Usque; nec Armeniis in oris,
Amice Valgi, stat glacies iners
Menses per omnes; aut Aquilonibus
Querceta Gargani laborant,
Et foliis viduantur orni.
Tu semper urges flebilibus modis
Mysten ademptum: nec tibi Vespero
Surgente decedunt amores,
Nec rapidum fugiente Solem.
At non ter ævo functus amabilem
Ploravit omnes Antilochum senex
Annos: nec impubem parentes
Troïlon, aut Phrygiæ sorores,
Flevêre semper. Desine mollium
Tandem querelarum: et potiùs nova
Cantemus Augusti tropæa
Cæsaris, et rigidum Niphaten,
Medumque flumen, gentibus additum
Victis, minores volvere vortices,
Intraque præscriptum Gelonos
Exiguis equitare campis.
|