Thessalosque ignes et iniqua Trojæ
Castra fefellit.

Tu pias lætis animas reponis
Sedibus, virgâque levem coërces
Aureâ turbam, superis deorum
Gratus et imis.

15

20

ODE X.

AD LEUCONOEN.

Tu ne quæsieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi
Finem dî dederint, Leuconoë; nec Babylonios
Tentâris numeros. Ut meliùs, quidquid erit, pati!
Seu plures hiemes, seu tribuit Jupiter ultimam,
Quæ nunc oppositis debilitat pumicibus mare
Tyrrhenum. Sapias, vina liques, et spatio brevi
Spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida
Etas. Carpe diem, quàm minimùm credula postero.

5

Arte maternâ rapidos morantem

Fluminum lapsus, celeresque ventos,

Blandum et auritas fidibus canoris

Ducere quercus?

Quid priùs dicam solitis Parentis

Laudibus, qui res hominum ac deorum,
Qui mare ac terras, variisque mundum

Temperat horis?

Unde nil majus generatur ipso,

Nec viget quidquam simile aut secundum.

5

10

15

Proximos illi tamen occupavit

Pallas honores.

Præliis audax, neque te silebo,
Liber, et sævis inimica virgo
Belluis; nec te metuende certâ
Phoebe sagittâ.

Dicam et Alciden; puerosque Ledæ,
Hunc equis, illum superare pugnis
Nobilem: quorum simul alba nautis
Stella refulsit,

Defluit saxis agitatus humor;
Concidunt venti, fugiuntque nubes;
Et minax, nam sic voluêre, ponto
Unda recumbit.

Romulum post hos priùs, an quietum
Pompilî regnum memorem, an superbos
Tarquinî fasces, dubito, an Catonis

Nobile letum.

Regulum, et Scauros, animæque magnæ
Prodigum Paulum, superante Pœno,
Gratus insigni referam Camœnâ,

Fabriciumque.

Hunc, et incomptis Curium capillis,
Utilem bello tulit, et Camillum,
Sæva paupertas, et avitus apto
Cum lare fundus.

20

25

330

35

40

ODE XII.

AD REMPUBLICAM.

O NAVIS, referent in mare te novi
Fluctus! O quid agis? Fortiter occupa
Portum. Nonne vides ut
Nudum remigio latus,

Et malus celeri saucius Africo,
Antennæque gemant, ac sine funibus
Vix durare carinæ

Possint imperiosius

Æquor? Non tibi sunt integra lintea,

Non dî quos iterum pressa voces malo:
Quamvis Pontica pinus,

Silvæ filia nobilis,

Jactes et genus et nomen inutile.

Nil pictis timidus navita puppibus

Fidit. Tu, nisi ventis

Debes ludibrium, cave.

Nuper sollicitum quæ mihi tædium,

Nunc desiderium, curaque non levis,
Interfusa nitentes

Vites æquora Cycladas.

ODE XIII.

NEREI VATICINIUM DE EXCIDIO TROJÆ.

PASTOR quum traheret per freta navibus
Idæis Helenen perfidus hospitam,

Ingrato celeres obruit otio

Ventos, ut caneret fera

5

10

15

20

Nereus fata: "Malâ ducis avi domum,

5

Quam multo repetet Græcia milite,

Conjurata tuas rumpere nuptias,

Et regnum Priami vetus.

Eheu! quantus equis, quantus adest viris
Sudor! quanta moves funera Dardanæ
Genti! Jam galeam Pallas, et ægida,
Currusque, et rabiem, parat.

Nequidquam, Veneris præsidio ferox,
Pectes cæsariem, grataque fœminis

10

Imbelli citharâ carmina divides;

Nequidquam thalamo graves

Hastas, et calami spicula Gnosii,
Vitabis, strepitumque, et celerem sequi
Ajacem: tamen, heu serus! adulteros
Crines pulvere collines.

Non Laërtiaden, exitium tuæ
Gentis, non Pylium Nestora respicis?
Urgent impavidi te Salaminius

Teucer, te Sthenelus sciens

Pugnæ, sive opus est imperitare equis,
Non auriga piger. Merionen quoque
Nosces. Ecce furit te reperire atrox
Tydides, melior patre:

Quem tu, cervus utì vallis in alterâ

Visum parte lupum graminis immemor,

Sublimi fugies mollis anhelitu,

Iracunda diem proferet Ilio

Non hoc pollicitus tuæ.

Matronisque Phrygum classis Achilleï:

Post certas hiemes uret Achaïus

Ignis Pergameas domos."

ODE XIV.

PALINODIA.

O MATRE pulchrâ filia pulchrior,

Quem criminosis cunque voles modum
Pones iambis; sive flammâ,
Sive mari libet Hadriano.

Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,

Non Liber æquè, non acuta

Sic geminant Corybantes æra,

Tristes ut iræ quas neque Noricus
Deterret ensis, nec mare naufragum,
Nec sævus ignis, nec tremendo
Jupiter ipse ruens tumultu.
Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam, et insani leonis

Vim stomacho apposuisse nostro.

30

35

5

10

15

Iræ Thyesten exitio gravi

Stravêre; et altis urbibus ultimæ
Stetêre causæ cur perirent

Funditus, imprimeretque muris

Hostile aratrum exercitus insolens.

Compesce mentem. Me quoque pectoris
Tentavit in dulci juventâ

Fervor, et in celeres iambos

Misit furentem: nunc ego mitibus

Mutare quæro tristia, dum mihi
Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.

ODE XV.

AD TYNDARIDEM.

VELOX amœnum sæpè Lucretilem
Mutat Lycao Faunus, et igneam
Defendit æstatem capellis

Usque meis, pluviosque ventos.
Impunè tutum per nemus arbutos
Quærunt latentes et thyma deviæ

Olentis uxores mariti ;

Nec virides metuunt colubras,
Nec Martiales hæduleæ lupos ;
Utcunque dulci, Tyndari, fistulâ
Valles et Usticæ cubantis
Levia personuêre saxa.

Dî me tuentur: dîs pietas mea

Et Musa cordi est. Hic tibi copia
Manabit ad plenum benigno
Ruris honorum opulenta cornu.

Hic in reductà valle Caniculæ

Vitabis æstus; et fide Teïâ

Dices laborantes in uno

Penelopen vitreamque Circen.

Hîc innocentis pocula Lesbii
Duces sub umbrâ: nec Semeleïus
Cum Marte confundet Thyoneus
Prælia; nec metues protervos.

20

25

5

10

15

20