C. SUETONII TRANQUILLI TITUS FLAVIUS DOMITIANUS. I. DOMITIANUS natus est nono Kalendas Novembris, patre Consule designato', inituroque mense insequenti honorem, regione urbis sexta, ad Malum Punicum 2, domo, quam postea in templum gentis Flavia convertit. Pubertatis ac primæ adolescentiæ tempus, tanta inopia tantaque infamia gessisse fertur 3, ut nullum argenteum vas in usu haberet : satisque constat, Clodium Pollionem prætorium virum, in quem est poema Neronis, quod inscribitur I. 1. Patre Consule designato; A. U. 804, quo Vespasianus consulatum gessit per duos novissimos menses. Vide Vespas. cap. 4. 2. Ad Malum Punicum; quod vico nomen vel a malo Punico ibi efficto, quod nostris in urbibus frequentissimum, vel ab arbore tali ibi plantata, quod Latinitas non ferre videtur. Conf. Panciroll. Descript. Urb. Rom. (Thes. Græv. tom. III, pag. 345); Donat. de Urb. Rom. III, 15; Nardin. Rom. Vet. sisse fertur, etc. Jure defendit Wolf. gessisse, ut Vespas. 24 annum gerens, contra Casaub. et Ernestium, corrigentes egisse. Ita ætatem gerere cum aliquo Sulpic. ad Cicer. (ad Div. IV, 5). Mox cum Lips. Burm. et Oudend. malim constet, quoniam hoc comma annectitur præmissæ de inopia et infamia sententiæ ut infamiæ exemplum, ut præcedens inopia. Sed ita etiam male se excipiunt fertur... ut satis constet, quod regessit Wolfius. Utut legeris, oratio claudicat. Muller. conjicit constaret. 5 Luscio4, chirographum ejus conservasse, et nonnunquam protulisse, noctem sibi pollicentis: nec defuerunt, qui affirmarent, corruptum Domitianum et a Nerva, successore mox suo. Bello Vitelliano confugit in Capitolium cum patruo Sabino, ac parte præsentium copiarum : sed irrumpentibus adversariis, et ardente templo, apud ædituum clam pernoctavit 6: ac mane Isiaci celatus habitu, interque sacrificulos vanæ superstitionis, quum se trans Tiberim ad condiscipuli sui matrem comite uno contulisset, ita latuit, ut scrutantibus, qui vestigia subsecuti erant, deprehendi non potuerit. Post victoriam demum progressus, et Cæsar consalutatus, honorem præturæ urbanæ 9 cum consulari potestate suscepit titulo tenus: 4. Luscio. An Lusco, vel, quod Beroaldo etiam in mentem venit, lusio, hoc est, ludicrum, zidić? 5. Confugit in Capitolium, etc. Secundum Tacit. Hist. III, 69, Sabinus liberos suos et Domitianum, fratris filium, concubia nocte in Capitolium accivit. 6. Apud ædituum clam pernoctavit. Tacit. II, 74: «Domitianus, prima irruptione apud ædituum occultatus, sollertia liberti, lineo amictu turbæ sacricolaruin immixtus ignoratusque, apud Cornelium Primum, paternum clientem, juxta Velabrum delituit. Ac potiente rerum patre, disjecto æditui contubernio, modicum sacellum Jovi Conservatori, aramque posuit, casusque suos in marmore expressit (ita legendum, quum MS. Bud. exprexit, et constructio Græca ara casus expressa h. 1. non valeat, ob que post casus.) » De Isiaci habitu, hoc est, linteo, vide Torrent. et Ernest. qui laudavit Appian. Bell. Civ. IV, 74. Cf. Othon. 12, « sacra etiam Isidis sæpe in lintea religiosaque veste propalam celebrasse traditur.» Ceterum vide numum, in memoriam hujus rei factum, quem exhibet Patinus, Tab. XXXII, 1, et illustravit dissertatione Obrecht. Argentor. 1675. 7. Vanæ superstitionis. Al. va riæ, quod probavit etiam Turneb Advers. XXII, 16, quum manifestum scripturæ sit vitium. Docta, sed aliena ab historico, est conjectura Gronovii Phariæ. 8. Et Cæsar consalutatus. Tacit. III, 86, « Domitianum, postquam nihil hostile metuebatur, ad duces partium progressum, et Cæsarem consalutatum, miles frequens, utque erat in armis, in paternos Penates deduxit. » 9. Honorem præturæ urbanæ, etc. Tacit. IV, 3, « Ipsi (Vespasiano) consulatus cum Tito filio, prætura Domitiano et consulare imperium decernuntur; et cap. 39, 1 |