vel in Flandriam proficiscebatur, quin inde multa gaza literaria auctus rediret. Hoc tempore in Galliam exarserat universa fere Europa; turmisque, icto adversus eam fædere, conjunctis, maxima vis belli in Belgium incubuerat. Cum igitur ad incendendas ignitis globis Bruxellas nostris pars exercitus XIX. Calend. Septembris an. 1695. accessisset, emissa e muris glans tormentaria præeunti cohorti suæ Fayo crus sinistrum ita fregit, ut mox abscindendum fuerit. Hoc vulnus, licet gravissimum, nec à (1) Musis eum, nec à militia removit, quippe qui decem circiter post annis cohortis suæ dux à Rege sit factus. Lutetiam reversus, ut placidam certamque sibi constitueret vitæ rationem, lectissimam Virginem Ludovicam Elisabetham (2) Landasiam sobrinam suam, cujus eximias virtutes antea perspexerat, III. Idus Aprilis an. 1697. uxorem duxit. Ex ea duos suscepit filios, quibus ad literarum et humanitatis studia informandis non interfuit solum sed etiam præfuit. Eorum alter, magnæ spei adolescens, vix primum emensus Philosophici cursus annum, immatura morte obiit. Alter, (natu major) paternæ heres indolis, utramque colit Minervam, unius è legione Picardica cohortis factus ductor, et in Regiam Scientiarum socii nomine, admodum juvenis, cooptatus Academiam. Anno 1700. mihi cum eo consuetudinem fecit utrique innatus librorum amor. Mirantique aliquando mihi tot inter ejus volumina, quæ jam 4000 numerum expleverant, multos deesse Auctores Græcos; linguam, ait, Græcam vix primoribus labris attigi. At Cato, inquam, jam senex eam didicit, et quisquis est in ea plane rudis, in Latinis illum quoque sæpius hærere necesse est. Erat ille tum quadra [1] Quod hoc versu iconi ejus apponendo expressi : Me læsit Mavors, læsum mulsere Camænæ. [2] Landais. genarius; nec multo post ad locupletandam Græcis libris Bibliothecam, simulque ad Græcam linguam ita incubuit, ut, accito Græcarum literarum peritissimo magistro, quem singulis diebus mane tot audiebat, musæum optimis quibusque codicibus Græcis, animumque hujus linguæ cognitione instruxerit. Quod iis dictum velim, qui innumeros ad pompam inanemque doctrinæ famam sibi coacervant libros, quos non legere, nedum intelligere, possunt.. Ita comparatis antiquis omnibus et optimæ notæ Scriptoribus, à militia plane recessit, ut totus in literis versaretur. Vix unquam mane domo egredi solitus totum illud tempus studiis amicisque dabat. Illum invisebant Viri Literati, quos comiter excipiebat, et quorum colloquia vel ipsis studiis anteponenda censebat. Erat ille egregia forma vividaque oris et vultus dignitate; in sermone gravis sine asperitate, hilaris interdum et facetus, ubi opus erat: ut, si quid forte jocosius narraret, id Attico lepore tinctum audientibus prossinaret. Verbis tamen parce utebatur; ut nihil temere effutiret, sed omnia quasi prius cogitata et pensata loqueretur; ita semper amans veritatis, et ab omni fuco alienus, ut, si quem minus sincere loquentem audiret, obmutesceret illico, ejusque improbitatem vel ipso silentio objurgaret. Ut in deligendis amicis cautus, ita in iis retinendis fuit diligentissimus. Intimos animi sensus illis ultro aperiebat, librosque vel pretiosissimos liberalissime commodabat, dicere solitus, inter amicos omnia esse communia. Fidem porro iis datam fallere nefas grande ducebat: ut, si quis forte delinqueret, nihilo secius in eum amici et officia et studia exequeretur; ratus, etsi quid amico, amicitiæ nihil, quod honestum sit, esse denegandum. Longum esset singulos recensere, quibus vel societate, vel necessitudine conjunctus fuit; cum et in Urbe et in Aula vix ullus sit Virorum Principum atque Optimatum, ad quem facilis ei non patuerit aditus; totque ille fere habuerit amicos, quot sunt non Lutetiæ modo, sed etiam apud exteros Viri Literati, quos, quibuscumque potuerat officiis, sibi devinxerat. At præcipua et debita Fayum laude fraudarim, si tacuerim quanti eum fecerit æquissimus idemque perspicacissimus ingeniorum æstimator celsissimus Princeps Cardinalis Rohannius, cui adeo fuit acceptus, ut in suam eum non amicitiam modo, sed etiam familiaritatem venire voluerit. Illum sui in Italiam itineris adhibuit comitem; et quoties ab Aula Tabernas Alsaticas in suum palatium secedebat, toties fere hærebat illi assecla Fayus, quem in sinu ejus et vixisse, et obiisse dicere licet. Cum enim XIX. Calend. Februarii an. 1723. in paralysin incidisset, recuperatis aliquantum Borboniarum aquarum ope viribus, Tabernas ille, ubi tum versabatur celsissimus Princeps, advolavit. Atque ibi lenta febricula correptus, relicto omnibus magno sui desiderio, è vita excessit IX. Calend. Augusti ejusdem anni, et in Curiali illius, Urbis Templo, B. Virgini dicato, infra concionatoriam cathedram sihus jacet. D. MICH. BROCARD, È COLLeg. Mazar. » BIBLIOPOLA LECTORI. « Vir Literatus, et de re literaria bene meritus, sibi provinciam suscepit illustri defuncto præpositâ Præfatione parentandi. Nec ipsi invidimus officium amici, quod in amicum adeò ornate persolvit. ་ ART. XVI. LATIN SATIRES AGAINST POPERY. 1. Varia Doctorum Piorumque Virorum, De corrupto Ecclesiæ statu, Poemata, ante nostram ætatem conscripta: ex quibus multa historica quoque utiliter, ac summa cum uoluptate cognosci possunt. Cum præfatione Mathia Flacii Illyrici. Basileæ, Per Lodouicum Lucium. 8.° Dedication dated 1. Maij, anno Domini 1556. pp. 494. COLOPHON. Basilea, ex officina Ludouici Lucij, Anno Christi M.D.LVII. Mense Martio. (RARE.) EX ANTIQUA SCRIPTURA antiqui rhythmi. « Recessit hoc tempore, Lex à sacerdotibus, Fides à populo, Amor à parentibus, Reuerentia à subditis, Charitas à prælatis, Disciplina à literatis, Studium à scholaribus, Religio à monachis, Deuotio à monialibus, Fidelitas à militibus, Concordia à ciuibus, Comitas à rusticis, Veritas à mercatoribus, Largitas à diuitibus, Castitas à uirginibus, Moror à uiduis, Pudicitia à coniucatis. »> P. 182. MATTHIAS FLACIUS ILLYRICUS was born 3 Mar. 1520, at Albona in Istria, part of the country anciently called Illyrium. His father was Andrew Flacius, in German Flach. He died at Francfort sur le Mein, 11 March, 1575, aged 55. Matthew shewed an early turn to Literature; and discovering a bent to Theology, in his 17.th year, accompanied by a free spirit, was advised to quit Venice, and betake himself to Germany: which advice he followed, going to Basle in 1539. Hence, after a stay of some months, he passed to Tubingen; and thence to Wirtemberg, at that time the residence of most of those who entertained the design of seceding from the Church of Rome. At this place he applied himself to Theology under Luther and Melancthon, subsisting by what he could get in teaching the Greek and Hebrew languages. Having taken the degree of A. M. he married; |