Obrázky na stránke
PDF
ePub

à diuturna Jacobi Cuiacij consuetudine affatim hauserat et imbiberat. Sed P. Ramo eloquentiæ doctori delectus à Rege successor in ea demum professione consenuit, nobilemque doctrinæ suæ famam vel apud remotissimas orbis terræ nationes longe latéque propagauit, cum nihil vulgare, nihil tritum, nibil è medio sumptum afferret, ob idque politissimi quique homines etiam ex ipso Senatu celebre eius auditorium frequentarent, ac velut ex nitidis et fragrantibus eius hortulis lectissimos Romanæ elegantiæ flores incredibili cum voluptate excerperent. Fuit altero captus oculo, facieque rubore suffusa, quæ nescio quid austerum et inamabile præ se ferret. Sed ejus ingenio nihil erat amænius, nihil .sermone facetius, nihil vsu et congressione iucundius. Qua singulari morum suavitate incredibiles sui amores in mentibus hominum excitabat. Adeo quidem ut ab Henrico Memmio viro clarissimo in amicitiam et familiam semel acceptus ad ipsos unde triginta annos apud eam in summa animorum et studiorum coniunctione vixerit. Extant huius gratissimi convictus et otij testes multi lusus, variáque non vulgaris argumenti poëmatia, quibus, vt antiqui moris est, solebat quotannis ineunte Januario patronum illum suum salutare, et quæsitis ex tam preciosa Musarum svpellectile muneribus magis ac magis demereri. Ac vtinam quæ in Ciceronem, Salustium, Suetonium, et Latinos poëtas propè omnes iampridem adnotauit, aliquando quoque in lucem excant. Sed quam ego vereor ne et hæc et alia negligenter ab auctore habita, nunc etiam post eius obitum negligentius ab alijs habeantur? Ob hæc merita dignissimum illum judicauimus, qui tot inter eximios bonarum literarum proceres locum hic suum tueretur, ac velut agmen ipsum iure quodammodo suo clauderet. His enim extremis rei literariæ temporibus nisi Scaligeri, Lipsij, Casauboni, cum aliis paucissimis adhuc supersint, quis vltimum politioris literaturæ decus in huius tanti viri morte concidisse non fa

teatur? Obijt ex paralysi annum agens vitæ septuagesimum tertium anno Salutis c15.15.c. Cùm ad integrum pene quinquennium lecto miserè afflictus in maxima ægritudine et molestia iacuisset, eo tamen constantis animi vigore, vt etiam inter vltima suspiria sibi ipse Epitaphium pro solita iocandi libertate concinnaret.

SCEVOLA SAMMARTANUS. ►

Epitaphum Carmen quod sibi
Ipse scripsit.

Hic situs in parva Janus Passertius urna,
Ausonii doctor Regius eloquii.

Discipuli memores tumulo date serta magistri,
Ut vario florum munere vernet humus,
Hoc culta officio mea molliter ossa quiescent,
Sint modo carminibus non onerata malis.

Veni, abii sic vos venistis, abibitis omnes.

ALIUD.

Miseri beatus portus hic est corporis,
Commune tectum, turbidæ vitæ quies:
Nemo unde aberrat, cæca sit licet via:
Egreditur unde nullus, ingressus semel
Necessitatis lege: sed potentior

Hinc Christus invictum unus extulit pedem,
Ad astra functis liberum pandens iter.
Hac habito tandem, clausus æterna domu,
Ubi opes avari conditæ Ditis jacent.

Qui sim, viator, quæris: ipse nescio:

Qui vis futurus tu, tamen per me scies.

Ego tuque pulvis, umbra et umbræ somnium,

JOHN PASSERAT, born in 1534, at Troye in Champagne; died in Sept. 1602, aged 68.

Lord Rochester has imitated Passerat's Poem entitled « NIHIL. » Johnson has given this Poem at length in his Life of Lord Rochester, observing that Passerat's Works are not common. (1)

ART. LXXXV. PHILIPPE DE COMINES.

Memoires de Messire Philippe de Comines Seigneur d'Argenton, où l'on trouve l'Histoire des Rois de France Louis IX. et Charles VIII. Nouvelle Edition, Revue sur plusieurs Manuscrits du tems, enrichie de Notes et de Figures, avec un Recueil de Traités, Lettres, Contrats et Instructions, utiles pour l'Histoire, et nécessaires pour l'étude du Droit Public et du Droit des Gens. Par Messieurs Godefroy. Augmentée par Mr. l'Abbé Lenglet du Fresnoy. A Londres, et se trouve à Paris chez Rollin, Fils, Quai des Augustin's. MDCC.XLVIII. 4 vol. in 4.o

This is the best edition of De Comines.

(1) Johnson's Lives of the Poets, vol. I. p. 181.

The following DEDICATION is seldom to be found in copies, having been early suppressed.

HOMAGE

Consacré AU HEROS de nos jours.

Vrai modele du PARFAIT HEROISME dans la guerre,

Par la Prudence, le Courage et l'Activité.
DIGNE DE PORTER UNE Couronne,

Puisqu'il scait la défendre.

CHERI DU SOLDAT;

Aimé de l'Officier;

pour faire l'admiration des Peuples,
IL CONTRAINT SES ENNEMIS MESMES A L'ESTIMER.

Au fils du Magnanime Frederic Auguste :
Au petit Neveu de l'Invincible Maurice,
La terreur de l'Autrichien.

AU GRAND, A L'INTREPIDE, AU VICTORIEUX
MARECHAL COMTE DE SAXE;
Dont le nom

Gravé pour toujours dans le cœur des François, Décore par ses lauriers les heureux fastes de la Monarchie. L'ABBÉ LENGLET DU FRESNOY

Lui présente une foible marque de son respect
Dans cette nouvelle Edition

DE L'HISTOIRE D'UN GRAND ROY,

Dont il auroit fait les délices,

COMME IL FAIT CELLES DU PLUS JUSTE

ET

DU PLUS JUDICIEUX DE SES SUCCESSEUrs.

ART. LXXXVI. M. ANT. FRANC. RAINERIO.

All Illustrissimo et Eccellentiss. S. Fabiano De Monti. Cento Sonetti. Di M. Anton Francesco Rainerio. Gentilhvomo Milanese. Con breuissima Espositione dei soggietti loro, et con la Tauola in fine. M.D.LIII. 4.o

Al Reverendiss. et Illvstrissimo S. Innocenzo Cardinale De Monti, Breuissima Espositione Di M. Hieronimo Rainerio Gentilhuomo Milanese. Sovra di Cento Sonelli et l'altre Rime aggiunte loro. M.D.LIII. Colophon. Impressi in Milano Per Gio. Antonio Borgia. (1)

ILLVSTRISSIMO ET ECCELLENTISS. SIGNOR.

Fv' costume degli Antichi Gentili, vietato poi da la nostra legge diuina, di procacciarsi ne le fortune aduerse, et ne le graui necessità, da se medesmi la morte: Chi col ferro, chi col veleno, et chi con altro modo; secundo che più loro aggradiua. Giudicando essi minor infamia finir la vita à voglia loro, ch' à l'altrui cenno imperioso; condotti (com' à dir) n' e Trionfi et n' e spettacoli publici da Vincitori Nemici, ò crudelmente vccisi. Questo caso auiene hora à me Sig. mio; perche hauend' io scherzato ne i primi anni de la giouentù mia, come sogliono molti, in diuerse compositioni et volgari et latine; quel tempo che da l' ufficio mio di Segretario de Principi m' era lecito,

[1] Another Ed. Giolito, 1554. 12.o

« PredošláPokračovať »