Quam rem cunque ferox navibus aut equis
Miles te duce gefferit.

S

Nos, Agrippa, neque hæc dicere, nec gravem 5
Pelidæ ftomachum cedere nefcii,
Nec curfus duplicis per mare Ulyffei,
Nec fævam Pelopis domum

JS Conamur, tenues grandia: dum pudor,
Imbellifque lyræ Musa potens vetat
Laudes egregii Cæfaris et tuas
Culpâ deterere ingenî.

Quis Martem tunicâ tectum adamantinâ
Dignè fcripferit? aut pulvere Troico
Nigrum Merionen? aut ope Palladis

Nos convivia, nos prælia virginum
Sectis in juvenes unguibus acrium
Cantamus; vacui, five quid urimur,
Non præter folitum leves.

AD MUNATIUM PLANCUM.

ODE VII.

LAUDABUNT alii claram Rhodon, aut Mitylenen,
Aut Ephefum, bimarifve Corinthi

Mania, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos
Infignes, aut Theffala Tempe.

6

Sunt quibus unum opus eft intacta Palladis urbem
Carmine perpetuo celebrare, et
Undique decerptæ frondi præponere olivam.
Plurimus, in Junonis honorem,

Aptum dicit equis Argos, ditefque Mycenas.
Me nec tàm patiens Lacedæmon,
Nec tàm Lariffe percuffit campus opimæ,

Quàm

Quàm domus Albuneæ resonantis,
Et præceps Anio, et Tiburni lucus, et uda
Mobilibus pomaria rivis.

Albus ut obfcuro deterget nubila cœlo
Sæpe Notus, neque parturit imbres
Perpetuos: fic tu fapiens finire memento
Triftitiam, vitæque labores

Molli, Plance, mero; feu te fulgentia fignis
Caftra tenent, feu denfa tenebit

Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque
Cùm fugeret, tamen uda Lyxo

Tempora populeâ fertur vinxiffe coronâ,

Sic triftes affatus amicos:

15

20

Quo nos cunque feret melior fortuna parente, 25 Ibimus, ô focii, comitesque.

LYDIA, dic, per omnes

Te deos oro, Sybarin cur properas amando Perdere: cur apricum

Nil defperandum, Teucro duce, et auspice Teucro.
Certus enim promifit Apollo

Ambiguam tellure novâ Salamina futuram.
O fortes, pejoraque paffi
Mecum fæpe viri, nunc vino pellite curas:
Cras ingens iterabimus æquor.

AD LYDIAM.

ODE VIII.

30

Oderit campum, patiens pulveris atque folis : Cur neque militaris

5

Inter æquales equitat, Gallica nec lupatis Temperat ora frænis.

Cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum Sanguine viperino

Cautiùs

Cautiùs vitat? neque jam livida geftat armis 10 Brachia, fæpe disco,

Sæpe trans finem jaculo nobilis expedito? Quid latet, ut marinæ

Filium dicunt Thetidis fub lacrymosa Troja Funera; ne virilis

15

Cultus in cædem et Lycias proriperet catervas?

AD THALIARCHUM.

ODE IX.

VIDES, ut altâ ftet nive candidum
Soracte; nec jam fuftineant onus

Silvæ laborantes; geluque

Flumina conftiterint acuto? Diffolve frigus, ligna fuper foco Largè reponens; atque benigniùs

Deprome quadrimum Sabinâ,

O Thaliarche, merum diotâ. Permitte Divis cætera: qui fimul Stravere ventos æquore fervido Depræliantes, nec cupreffi,

Nec veteres agitantur orni.
Quid futurum cras, fuge quærere ; et
Quem fors dierum cunque dabit, lucro
Appone: nec dulces amores

Sperne puer, neque tu choreas,
Donec virenti canities abeft
Morofa. nunc et campus, et areæ,
Lenefque fub noctem fufurri

Compofitâ repetantur horâ:
Nunc et latentis proditor intimo
Gratus puellæ risus ab angulo,

IO

15

20

Pignufque

Pignufque dereptum lacertis,
Aut digito malè pertinaci.

I

HYMNUS IN MERCURIUM.
ODE X.

MERCURI, facunde nepos Atlantis,
Qui feros cultus hominum recentum
Voce formâfti catus, et decora
More palæstræ:

Te canam, magni Jovis et Deorum
Nuncium, curvæque lyræ parentem ;
Callidum, quidquid placuit, jocofo
Condere furto.

Te, boves olim nifi reddidiffes
Per dolum amotas, puerum minaci
Voce dum terret, viduus pharetrâ
Rifit Apollo.

Quin et Atridas, duce te, fuperbos,
Ilio dives Priamus relicto,
Theffalofque ignes, et iniqua Trojæ
Caftra fefellit.

5

10

15

20

Tu ne quæfieris (feire nefas) quem mihi, quem
tibi
Finem Di dederint, Leuconoe; nec Babylonios
Tentâris numeros. ut melius, quidquid erit, pati!
Seu plures hiemes, feu tribuit Jupiter ultimam,

Quæ

2

Quæ nunc oppofitis debilitat pumicibus mare Tyrrhenum; fapias, vina liques, et fpatio brevi Spem longam refeces. Dum loquimur, fugerit invida Etas: carpe diem, quàm minimùm credula postero.

HYMNUS DE LAUDIBUS DEORUM
ATQUE HOMINUM.

ODE XII.

QUEM virum aut heroa lyrâ vel acri
Tibiâ fumes celebrare, Clio ?
Quem Deum? cujus recinet jocosa
Nomen imago,

Aut in umbrofis Heliconis oris,
Aut fuper Pindo, gelidove in Hæmo?
Unde vocalem temerè infecuta

Orphea filvæ,

Arte maternâ rapidos morantem
Fluminum lapfus, celerefque ventos,
Blandum et auritas fidibus canoris
Ducere quercus.
Quid priùs dicam folitis Parentis
Laudibus; qui res hominum ac deorum,
Qui mare et terras, variifque mundum
Temperat horis ?

Unde nil majus generatur ipfo,
Nec viget quidquam fimile, aut fecundum;
Proximos illi tamen occupavit

Pallas honores.

Præliis audax neque te filebo
Liber, et fævis inimica Virgo
Belluis; nec te, metuende certâ
Phoebe fagittâ.

Dicam et Alciden, puerofque Ledæ ;

5