Matre dea monstrante viam, data fāta secutus; Vix septem convulsae undis Euroque supersunt. Ipse ignotus, egēns, Libyae déserta peragrō, 385 Europa atque Asia pulsus." Nec plura querentem Passa Venus mediō sic interfata dolōre est: "Quisquis es, haud, crēdō, invisus caelestibus aurās Vītālēs carpis, Tyriam qui advēneris urbem. Perge modo, atque hinc te reginae ad limina perfer. 390 Namque tibī reducēs sociōs classemque relatam Nuntiō et in tūtum versis aquilōnibus actam, Ni frustra augurium vānī docuere parentes. Aspice bis senōs laetantēs āgmine cycnōs, Aetheria quōs lāpsa plagā Iovis āles apertō 395 Turbabat caelo; nunc terras ordine longō Aut capere aut captās iam dēspectare videntur. Ut reduces illi ludunt stridentibus ālis, Et coetu cīnxēre polum, cantusque dedere, Haud aliter puppēsque tuae pūbēsque tuōrum Aut portum tenet, aut plēnō subit ōstia vēlō. Perge modo, et, qua te ducit via, derige gressum." Dixit, et ävertēns rosea cervice refulsit, Ambrosiaeque comae divinum vertice odōrem Spirāvēre, pedes vestis defluxit ad imōs, 400 405 Et vēra incessu patuit dea. Ille ubi matrem Adgnōvit, tālī fugientem est vōce secūtus: 410 "Quid natum totiēns, crūdēlis tū quoque, falsis 415 Ipsa Paphum sublimis abit, sēdēsque revisit Laeta suas, ubi templum illi, centumque Sabaeō Tūre calent arae sertisque recentibus halant. Corripuere viam interea, quã sēmita mōnstrat. Iamque ascendebant collem, qui plūrimus urbi Imminet adversasque aspectat desuper arces. Mirātur molem Aenēās, māgālia quondam, Mīrātur portās strepitumque et strāta viārum. Instant ardentes Tyrii, pars dūcere mūrōs Mōlirique arcem et manibus subvolvere saxa, Pars optāre locum tectō et concludere sulcō; Iūra magistrātūsque legunt sanctumque senātum; Hic portus alii effodiunt; hic alta theātris Fundamenta locant alii, immānēsque columnās Rupibus excidunt, scaenis decora alta futūris. 430 Qualis apēs aestāte novā per flōrea rūra Exercet sub sōle labor, cum gentis adultōs Educunt fētus, aut cum liquentia mella 425 Stipant et dulci distendunt nectare cellas, Aut onera accipiunt venientum aut agmine factō 435 Ignāvum fūcōs pecus à praesaepibus arcent; Fervet opus, redolentque thymō frāgrantia mella. "O fortunati, quorum iam moenia surgunt!" Aenēās ait, et fastīgia suspicit urbis. Infert se saeptus nebulā―mīrābile dictū — Mönstrarat, caput acris equi: sic nam fore bellō 445 Egregiam et facilem victu per saecula gentem. Hic templum Iūnōnī ingēns Sidōnia Didō Condebat, dōnis opulentum et numine divae, Aerea cui gradibus surgebant limina nexaeque Namque sub ingenti lūstrat dum singula templo, Bellaque iam famā tōtum vulgāta per orbem, Atrīdās, Priamumque, et saevum ambobus Achillem. Cōnstitit, et lacrimāns “Quis iam locus," inquit, "Achātē, 460 Quae regiō in terris nostrī nōn plēna labōris? En Priamus! Sunt hic etiam sua praemia laudi; 465 Multa gemens, largōque umectat flumine vultum. Ardentesque avertit equos in castra, prius quam 475 Infelix puer atque impar congressus Achilli, Suppliciter trīstēs et tūnsae pectora palmis; Ter circum Iliacōs raptāverat Hectora mūrōs, 490 Dūcit Amazonidum lūnātīs āgmina peltis Haec dum Dardaniō Aenēae miranda videntur, 500 Hinc atque hinc glomerantur Orēades; illa pharētram Fert umerō, gradiēnsque deās superēminet omnēs — Lātōnae tacitum pertemptant gaudia pectus Tālis erat Didō, tālem sẽ laeta ferebat Per medios, instans operi rēgnisque futūris. 505 Tum foribus dīvae, media testudine templi, Saepta armis solioque alte subnixa resēdit. Iūra dabat legesque viris, operumque laborem Partibus aequabat iūstīs, aut sorte trahebat: Cum subito Aeneas concursu accedere magnō Anthea Sergestumque videt fortemque Cloanthum, Teucrōrumque alios, äter quos aequore turbō Dispulerat penitusque alias āvexerat ōrās. Obstipuit simul ipse simul percussus Achātēs Laetitiaque metuque; avidi coniungere dextrās 515 Ārdēbant; sed rēs animōs incognita turbat. 520 Dissimulant, et nube cavā speculantur amicti, Postquam intrōgressi et cōram data cōpia fandī, "O rēgīna, novam cui condere Iuppiter urbem 530 "Est locus, Hesperiam Grãi cognomine dicunt, 535 Cum subito adsurgēns fluctu nimbōsus Oriōn In vada caeca tulit, penitusque procācibus austrīs Quod genus hoc hominum? quaeve hunc tam barbara mōrem 540 Permittit patria? hospitio prohibēmur harēnae; |