Aspiciet? partōque ibit rēgīna triumphō, Coniugiumque, domumque, patrēs, nātōsque vidēbit, 580 Iliadum turba et Phrygiis comitāta ministrīs? Occiderit ferro Priamus? Troia arserit igni? Dardanium totiēns sūdārit sanguine lītus? Non ita! Namque etsi nullum memorabile nōmen Feminea in poenā est nec habet victoria laudem, 585 Exstinxisse nefas tamen et sumpsisse merentes Laudabor poenās, animumque explēsse iuvābit Ultricis flammae, et cineres satiasse meōrum." Talia iactabam, et furiātā mente ferēbar, Cum mihi sẽ, nōn ante oculis tam clāra, videndam 590 Obtulit et pūrā per noctem in luce refulsit Alma parēns, confessa deam, qualisque vidērī "Nāte, quis indomitās tantus dolor excitat īrās? "Aspice-namque omnem, quae nunc obducta tuenti 605 Mortālēs hebetat visus tibi et umida circum Cālīgat, nūbem ēripiam; tū në qua parentis Iussa time, neu praeceptis parēre recūsā —— Hic ubi disiectās mōlēs āvulsaque saxis Saxa vidēs mixtoque undantem pulvere fumum, 610 Neptūnus mūrōs māgnōque emōta tridenti Fundamenta quatit tōtamque ā sēdibus urbem Prima tenet, sociumque furens ā nāvibus āgmen 615 Iam summās arcēs Trītōnia, respice, Pallas Tum vērō omne mihī vīsum cōnsīdere in īgnēs 625 Ilium et ex imo verti Neptūnia Trōia; Ac veluti summis antiquam in montibus ornum Descendo, ac ducente deō flammam inter et hostes Exsiliumque patř. "Vōs ō, quibus integer aevi Sanguis" ait "solidaeque suo stant rōbore vīrēs, 640 Vōs agitāte fugam. Me si caelicolae voluissent ducere vitam, Hās mihi servāssent sēdēs. Satis ūna superque Sic ō, sic positum adfāti discedite corpus. 645 Ipse manu mortem inveniam; miserēbitur hostis Exuviasque petet; facilis iactura sepulcri 650 Iam pridem invisus divis et inutilis annōs Demoror, ex quō mẽ dīvum pater atque hominum rex Tālia perstābat memorāns, fixusque manebat. Iamque aderit multō Priamī dē sanguine Pyrrhus, Nātum ante ōra patris, patrem qui obtruncat ad ārās. Hoc erat, alma parēns, quod me per tela, per ignes 665 Eripis, ut mediis hostem in penetralibus, utque Ascanium patremque meum iuxtaque Creūsam Alterum in alterius mactātōs sanguine cernam? Arma, viri, ferte arma; vocat lūx ultima victōs. Reddite me Danais; sinite instaurāta revisam 670 Proelia. Numquam omnes hodie moriēmur inulti." Hinc ferro accingor rursus clipeōque sinistram Insertabam aptāns mēque extra tecta ferēbam. Ecce autem complexa pedes in limine coniunx Haerebat, parvumque patri tendebat Iūlum: 675 "Si periturus abīs, et nōs rape in omnia tēcum; Sin aliquam expertus sumptis spem pōnis in armis, Hanc primum tūtāre domum. Cui parvus Iūlus, Cui pater et coniunx quondam tua dicta relinquor?" Tālia vociferāns gemitu tectum omne replebat, 680 Cum subitum dictuque oritur mirabile mōnstrum. Namque manūs inter maestōrumque ōra parentum Ecce levis summō de vertice visus Iūlī Fundere lumen apex, tactuque innoxia molles Lambere flamma comās et circum tempora pāsci. 685 Nōs pavidī trepidare metū, crinemque flagrantem Excutere et sanctōs restinguere fontibus ignes. At pater Anchises oculos ad sidera laetus Extulit, et caelō palmās cum voce tetendit: "Iuppiter omnipotens, precibus si flecteris ūllis, 690 Aspice nōs; hōc tantum; et, sī pietāte merēmur, Da deinde auxilium, pater, atque haec ōmina firmā.” Vix ea fatus erat senior, subitoque fragōre Intonuit laevum, et de caelō lāpsa per umbrās Stella facem dūcēns multă cum luce cucurrit. 695 Illam, summa super läbentem culmina tecti, Cernimus Idaea claram sẽ condere silvā Signantemque vias; tum longō limite sulcus Dat lūcem, et lātē circum loca sulphure fumant. Hic vērō victus genitor se tollit ad aurās, 700 Adfaturque deōs et sanctum sīdus adōrat: 705 “Iam iam nulla mora est; sequor, et, qua ducitis, ad sum. Di patrii, servāte domum, servāte nepōtem. Vestrum hoc augurium, vestrōque in numine Trōia est. Quō res cumque cadent, unum et commune periclum, 710 Una salūs ambōbus erit. Mihi parvus Iūlus Sit comes, et longe servet vestigia coniunx. Haec fātus, lātōs umerōs subiectaque colla Implicuit sequiturque patrem nōn passibus aequis; 730 Visus adesse pedum sonitus, genitorque per umbram Ardentes clipeōs atque aera micantia cerno." 740 Incertum; nec post oculis est reddita nostrīs; |