Nec prius amissam respexi animumque reflexi, Defuit, et comitēs nātumque virumque fefellit. 745 Quem non incūsāvī āmēns hominumque deōrumque, Aut quid in eversā vīdi crūdēlius urbe? Ascanium Anchisenque patrem Teucrōsque Penātēs Ipse urbem repetō et cingor fulgentibus armis. Mē referō. Inruerant Danai, et tectum omne tenebant Et iam porticibus vacuis Iūnōnis asylō Praedam adservābant. Huc undique Trōïa gaza 765 Crātērēsque auro solidi, captivaque vestis Congeritur. Pueri et pavidae longō ōrdine mātrēs Ausus quin etiam võcēs iactāre per umbram 770 Nequiquam ingemināns iterumque iterumque vocavi. Obstipui, steteruntque comae et võx faucibus haesit. 775 Tum sic adfāri et cūrās his demere dictis: "Quid tantum însãnō iuvat indulgere dolōrī, 780 Longa tibi exsilia, et vāstum maris aequor arandum, 790 795 Sed mē māgna deum Genetrix his detinet ōris. Haec ubi dicta dedit, lacrimantem et multa volentem Dicere deseruit, tenuesque recessit in aurās. Ter cōnātus ibi collo dare bracchia circum; Ter frustra comprensa manus effugit imagō, Pār levibus ventis volucrique simillima somnō. Sic demum socios consumptā nocte revisō. Atque hic ingentem comitum adfluxisse novōrum Invenio admiráns numerum, matresque, virōsque, Collectam exsiliō pūbem, miserābile vulgus. Undique convenēre, animis opibusque parāti, 800 In quascumque velim pelagō deducere terrās. Iamque iugis summae surgebat Lucifer Idae Ducebatque diem, Danaique obsessa tenebant Limina portarum, nec spēs opis ūlla dabātur; Cessi et sublātō montēs genitōre petivi. P. VERGILI MARONIS AENEIDOS 5 10 15 20 LIBER TERTIUS Postquam res Asiae Priamique evertere gentem Contrahimusque viros. Vix prima inceperat aestas, Litora cum patriae lacrimans portusque relinquo Terra procul vastis colitur Mavortia campis 25 30 35 40 Virgulta et densis hastilibus horrida myrtus. Insequor et causas penitus temptare latentes; Multa movens animo Nymphas venerabar agrestes Tertia sed postquam maiore hastilia nisu Aggredior genibusque adversae obluctor harenae — Eloquar, an sileam?-gemitus lacrimabilis imo. Auditur tumulo, et vox reddita fertur ad aures "Quid miserum, Aenea, laceras? iam parce sepulto; Parce pias scelerare manus. Non me tibi Troia Externum tulit, aut cruor hic de stipite manat. Heu! fuge crudeles terras, fuge litus avarum. 45 Nam Polydorus ego. Hic confixum ferrea texit Telorum seges et iaculis increvit acutis." Tum vero ancipiti mentem formidine pressus Obstipui, steteruntque comae et vox faucibus haesit. Hunc Polydorum auri quondam cum pondere magno 50 Infelix Priamus furtim mandarat alendum Threicio regi, cum iam diffideret armis 55 Dardaniae cingique urbem obsidione videret. FRIEZE'S AENEID - 6 Vi potitur. Quid non mortalia pectora cogis, Auri sacra fames? Postquam pavor ossa reliquit, Delectos populi ad proceres primumque parentem Monstra deum refero, et, quae sit sententia, posco. 60 Omnibus idem animus, scelerata excedere terra, Linqui pollutum hospitium, et dare classibus austros. Ergo instauramus Polydoro funus, et ingens Aggeritur tumulo tellus; stant Manibus arae, Caeruleis maestae vittis atraque cupresso, 65 70 75 Et circum Iliades crinem de more solutae; Inde, ubi prima fides pelago, placataque venti Provehimur portu, terraeque urbesque recedunt. Sacra mari colitur medio gratissima tellus Nereidum matri et Neptuno Aegaeo, Quam pius Arcitenens oras et litora circum Errantem Mycono e celsa Gyaroque revinxit, Immotamque coli dedit et contemnere ventos. Huc feror; haec fessos tuto placidissima portu Accipit. Egressi veneramur Apollinis urbem. 80 Rex Anius, rex idem hominum Phoebique sacerdos, Vittis et sacra redimitus tempora lauro, 85 Occurrit; veterem Anchisen adgnoscit amicum. Et genus et mansuram urbem; serva altera Troiae |