Lectio ij. præmísit, et substituit fœminæ NTROGRESSUS autem syna-sanitátem. Utrumque enim se-gógam, cum fidúciâ loque-xum Dóminus curatúrus advébátur per tres menses, díspu-nerat, et prior sanári débuit, tans, et suádens de regno Dei. qui prior creátus est; nec præCùm autem quidam induraren- termitti illa quæ mobilitáte tur, et non créderent, male-magis ánimi, quàm pravitáte dicentes viam Dei coràm mul- peccáverat. Sábbato medicína titúdine, discédens ab eis, se- Domínicæ ópera coepta signifigregávit discípulos, quotídiè cat; ut indè nova creatúra cœdisputans in scholâ tyranni cu- perit, ubi vetus antè desívit: jusdam. Hoc autem factum est nec sub lege esse Dei Fílium, per biennium, ità ut omnes, sed suprà legem in ipso princiqui habitábant in Asia, audípio designáret; nec solvi lerent verbum Dómini, Judæi atque Gentiles, virtútesque non quáslibet faciébat Deus per manum Pauli; ità ut étiàm super lánguidos deferrentur à córpore ejus sudária, et semicínctia, et recedébant ab eis languóres, et spíritus nequam egrediebantur. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam. Lectio iij. Cap. 4. illo témpore; Descendit Jesus in Capharnaum civitátem Galilæa, ibique docébat illos sábbatis: et stupébant in doctrínâ ejus, quià in potestáte erat sermo ipsíus. Etréliqua. Homília sancti Ambrósii

:

gem, sed impléri... Fortassis
étiàm in typo mulieris illíus so-
crûs Simónis et Andréæ, vá-
riis críminum fébribus caro
nostra languébat, et diversá
rum cupiditátum immódicis
æstuábat illecebris. Nec minó-
rem febrem amóris esse díxe-
rim, quàm calóris. Itaque illa
ánimum febris, hæc corpus in-
flammat. Febris enim nostra,
avaritia est : febris nostra, li-
bído est: febris nostra, ambí-
tio est : febris nostra,
dia est.

*

iracún

B. Omnes, qui habébant infirmos váriis languóribus ducébant illos ad (Jesum.) At ille*Síngulis manus imponens, Epíscopi. curábat eos, allelúia, allelúia. Lib. 4. in cap. 4. Luc. §. 57. 63. V. Déxtera Dómini fecit virtuIDE cleméntiam Dómini tem. Síngulis. Glória. * SinSalvatóris nec indigna-gulis. Luc.4. Ps. 117. tióne commótus, nec scelere f. Sacerd. Plúviam voluntáoffensus, nec injúriâ violátus, riam segregábis, Deus, B. Hæ Judæam déserit: quin étiàm reditáti tuæ. Ps. 67. immemor injúriæ, memor cleméntiæ, nunc docendo, nunc liberando, nunc sanando, infidæ plebis corda demulcet. Et benè sanctus Lucas virum ab tur, p. 356. Capitul. Hymn. d spíritu nequítiæ liberátum antè | y. ibid.

AD LAUDES. Psal. de Dom. cum Cant, dia sub sold Ant. Cum complerer

PROPRIUM SANCTORUM.

De Festo Semiduplici et infrà intrà Quadragesimam occurrente fit tantum Commemoratio in Vesperis et Laudibus et insuper ad Officium Nocturn. si occurrat simul cum Officio novem Lectionum, et propriam Lection. habeat. De Duplici verò et suprà fit Officium cum Commem. Feria in Vesp. Laudibus et Officio Nocturn. per Homiliam singulis diebus assignatam. In Í. Noct. si Festum proprias non habeat, Lectiones erunt de Scripturá occurrente. Prima in duas dividetur, et tertia erit de novo Testamento. In II. et III. Noct. Lect. ut notatur in Proprio.

FESTA FEBRUARII.

DIE IV.

colúerat, amórem testarétur,

S. JOANNA VALESIAE, instituit sub título Vírginis An

REGINE FRANCIE.

De Communi SS. Mulierum.

nuntiátæ sacrárum Vírginum cœtum,quæ sédulà sanctissimæ Dei Genitricis imitatióne, præcípuas ejus virtútes in se exprimere curárent. Egénos ac míseros omnes maternis complectebátur viscéribus, ægrótos imprimis, quorum úlcera et sániem própriis mánibus tér

Semiduplex. Lectio iij. Jo OANNA Valésia, Ludovici undécimi Fránciæ Regis fília, non dúbia futúræ sanctitátis, vel à tenerióribus annis præbuit indícia. Adulta, ju-gere non refugiébat. Vitæ debente patre, nupsit Ludovico Aurelianensium Duci, qui posteà regnum adeptus, à Sede Apostólica obtinuit, ut matrimónium, quod metu contráxerat, írritum declararétur. Gravi vínculo solúta Joanna, uni Deo deinceps placére studiósa, to

tam se pietatis ac misericórdia opéribus mancipávit. Bituricensis Ducátûs sibi à Ludovico rege assignátos réditus, alendis pauperibus, curandis ægrótis, ædificandisque monastériis profúsè erogábat. Ut suum ergà Deiparam Virginem, quam ab infántiâ singulári devotióne

mùm innocentíssimè actæ finem quadragenária præsenties, sacramentis muníta, cumulátaque méritis, Bitúrici óbiit, anno millésimo quinquagésimo séptimo.

ORATIO.

Dalesiam, è cadúci honóEUS, qui beátam Joannam ris fastígio ad Crucis humilitátem vocasti, virtútumque splendóre illustrem effecisti; ejus méritis et intercessióne tríbue, ut spretis mundi illecebris, Christum sequi valeámus : Qui tecum.

DIE V.

Lectio iij.

EDASTUS, relictis ab ado

SANCTAE AGATHE, Vlescéntià paréntibus et præ

VIRGINIS ET MARTYRIS.

Semiduplex.

Oratio Omnipotens, p. xliij.
De Sermóne sancti Methódii
Epíscopi Constantinopolitáni.
Apud Bollandum.
Lectio iij.

H

diis amplíssimis, solitáriam Tulli-leucórum vitam ducébat, cùm Clodovæus, devictis Germánis, Remos ad beátum Remígium baptizandus véniens, eum cómitem ascívit, ut in itínere fidei rudimentis ab ipso ODIE Christiána Ecclésia imbuerétur. Remis aliquándiù sese exornet, cùm jàm commorátus, atque à Remígio suam gloriósam intínxerit púr- Atrébatum epíscopus factus, puram puríssimo mártyris Aga- multos éthnicos Christo acquithe cruóre. Gáudcat et exul- sívit. Ecclésias erexit in quibus tet, canatque ejus victórias et constítuit presbyteros et diátriumphos. Quænam enim res conos. In páuperes liberális creáta magis admirábilem Dei fuit, divítibus affábilis, ut suápoténtiam, quid magis amábi-viùs ad Christum allíceret. lem ejus bonitátem ostendat, Exactis in Pontificátu annis quàm in frágili foeminárum cor- quadraginta; febre correptus, púsculo, viríles ánimos, atque et sacro córporis et sánguinis heróicas virtútes intuéri? Aga- Christi viático confirmátus, tha enim non solùm de primí- clarus miráculis ánimam Deo tiis córporis sui, sed étiam de réddidit. Cujus corpus in Ectotâ substantiâ suâ honoran-clésia Cathedráli sepultum, dum sibi decrevit Deum, ac deindè in basílicâ sub ejus nócuncta córporis ánimique or-mine Deo dicátâ translátum, namenta Christo mancipávit. tandem Bellóvacum, irruénHæc Cátanæ in Sicíliâ sub im- tium Normannórum metu, asperatóre Décio, júdice Quin- portátum est anno octingentétiáno, post álapas et cárcerem, simo octogésimo. Percélebris post equúleum et torsiónes, est translátio illa propter quæpostmamillárum abscissiónem, dam mirácula sacrárum relipostvolutatiónem in téstulis ac quiárum ope patráta Bellóvaci. carbónibus, tandem martyrio Post duódecim annos, et menin cárcere consumpta est. ses ferè decem, sacrùm illud depósitum Atrébatis restitú

DIE VI.

et æternæ beatitúdinis gáudia | pronuntiáret. At illa véniam percípiat; Per Dóminum

De Sancto Amando.
Ant. Dedit illi. . Véritas,

p. xix.

ORATIO.

deprecári paulisper visa, atque interìm dimissa, celériterin ignem insíliit, et conflagrávit.

DIE IX.

SANCTI ANSBERTI,

Potens
RÆSTA, quæsumus, omní-
potens Deus, ut beáti A-
mandi Pontificis natalítia ve-
nerantes, et fidei muniámur
auxílio, et caritátis proficiá-xviij.
mus exemplo; Per.

Lectio iij.

EPISCOPI.

Semiduplex.

Oratio Deus qui pópulis, p.

Lectio iij.

NSBERTUS in Vulcas

agro

Asino ad ripam flúvii Itæ,

patre Sivíno natus, à téneris annis in litteris divínis et humánis multùm profécit. Angadrismæ Vírgini nobilíssimæ à patre cùm fuisset desponsátus, mútuo ambórum consensu quam sibi spopónderant, fides est solúta. In aulam à patre adscítus, à Clotário tértio án

NEQUAQUAM ex Décii im- nuli régii curam accepit. Reperatóris edicto persecú- bus sæcularibus abjectis, se tio cœpta est; quippè quæ ínte- cóntulit ad Fontinellense mogro anno anteverterat. Etenim nastérium, quod antè quinque infaustus quidam vates ac poéta annos sanctus Wandregésilus commóverat jam anteà, at- construxerat. Aliórum factus que incitáverat adversùs nos exemplar, júdice Abbáte, digentílium turbas... Ab hoc gnus fuit sacerdótio quod à ígitur hómine stimuláti, om- sancto Audoéno Rotomági susnemque ad patranda scélera cépit. Secundus post Wandrelicéntiam nacti, hanc solam gésilum in locum Lamberti pietátem cultumque dæmonu Abbas suffectus, doctrinâ et suórum existimábant, si cædi- virtútibus alumnos in sut admibus adversus nostros sævirent.. ratiónem adduxit. In successótunc admirandam illam pro- rem à sancto Audoéno postuvectæ jam ætátis Vírginem látus, et in aulam à TheodoAppollóniam comprehendé- ríco tértio vocátus, Rotomarunt; et maxillas ejus verbe- gensis Epíscopus consecrátus rantes, cunctos ei dentes ex- est à sancto Lamberto Lugducussérunt. Accenso autem ex- nensi, cụi in Abbátiâ Fontitrà urbem rogo, minabantur nellensi succésserat. Póntifex vivam se illam combustúros, factus, nulla caritátis aut relinisì unà cum ipsis ímpia verba | giónis exempla prætermísit: