5. Debitum.-Qui contraxit cum virgine, licet prius ab alio fuerit desponsata, bigamus non censetur.

6. Quia.-Qui plures habuit concubinas, ex eo bigamus non est.

7.

A nobis.-Subdiaconus, qui cum vidua contraxit et eam cognovit, bigamiae poenam incurrit, licet bigamus non sit.

IN SEXTO.-Ibi tit. XII.

Cap. unic. Altercationis.-Bigamus nudatus est omni privilegio clericali, et adstrictus seculari foro: nec valet consuetudo in contrarium: et prohibetur ei sub anathemate, ne tonsuram deferat.

TIT. XXII.—DE CLERICIS PEREGRINIS.

Cap. 1. Tua.-Ultramarini, et valde remoti ordinationem suam probare debent per quinque Episcoporum sigilla.-[ Hodie attendenda sunt notata ad cap. Romana I. de tempor. ordin. in 6. supra.]

2. Inter. Clericus peregrinus, qui jurat se ordinatum, nisi aliter probet, in illo Ordine non suscipietur, nec ad superiores promovebitur.

3. Tuae fraternitatis.-Peregrinus, de cujus ordinatione non constat, non permittitur celebrare in publico, sed in occulto sic.- [Ex Trid. sess. 22. cap. Quanta de obser. et vitan. in celeb. miss. et sess. 23. cap. 16. de reform., ` neque permittendus est celebrare in occulto sine commendatitiis sui Ordinarii. ]

4. Te nobis.-Inferiores Praelati sine Dioecesanorum consensu in Ecclesiis suis peregrinos non possunt instituere.-[ Hoc tamen remittitur arbitrio Episcopi, qui super hoc dispensare potest, ut in textu; ubi tamen non sunt concordata ab Apostol. Sede admissa aliter disponentia.]

TIT. XXIII.-DE OFFICIO ARCHIDIACONI.

Cap. 1. Ut archidiaconus.-Ponit quae spectant ad officium Archidiaconi.— [Vide correctionem Elencho II. n. 33.]

2. Officium.-Ponit quaedam, quae spectant ad officium Archidiaconi. 3. Ex quae.-Custodia vasorum Ecclesiae spectat ad Archidiaconum.

4. Cum satis.-Archidiaconus sine mandato Episcopi non committit curam animarum, id est, non habet institutionem autorizabilem.

5.

Archidiaconis.-Archidiaconus de jure communi non potest excommunicare. 6. Mandamus.-Archidiaconus semel in anno (nisi necessitas exigat plus), visitat in suam provinciam, id est, Parochiam.-[Vide moderationem Elench. II. n. 34.]

7. Ad haec.-Dicit: 1.° quod sit officium Archidiaconi, et in quo per illud relevetur Episcopus; 2.° dicit, Decanos rurales per Episcopum et Archidiaconum eligendos, et amovendos, si illorum vices communiter gerant.--[Vide correctionem Elencho II. n. 35.]

8. Significasti.-Archidiaconus non dat commendatitias ad Ordines.

9. Ut nostrum. -Archidiaconus examinant, et praesentat ordinandos, et ponit Praelatos in sede.—[ Quoad examen, vide notata Elencho II. n. 25.]

10. Dilecto.-Archidiaconi in monasteriis jurisdictionem non habent, nisi quantum tribuit eis generalis, vel specialis consuetudo. [Vide moderationem Elencho II. n. 36.]

TIT. XXIV.-DE OFFICIO ARCHIPRESBYTERI.

Cap. 1. Ut Archipresbyter.-Archipresbyter civitatis subest Archidiacono, et principaliter praeest Presbyteris et presbyteralibus officiis.

2. Ministerium.-Enumerat quae sint ministeria Archipresbyteri.

3. Officium.-Declarat quod sit Officium Archipresbyteri civitatensis.

4.

Ut singulae.--Archipresbyter ruralis Presbyterorum et laicorum Plebaniae suae curam gerit; contra decretum tamen Episcopi nihil ordinare potest.

TIT. XXV.-DE OFFICIO PRIMICERII.

Cap. unic. Ut Primicerius.-Ponit ea, quae spectant ad Officium Primicerii.

Cap. unic.

TIT XXVI.-DE OFFICIO SACRISTAE.

Ut sciat.-Dicit quale sit officium Sacristae.

TIT. XXVII.-DE OFFICIO CUSTODIS.

Cap. 1. Custos.-Ponit, quae spectant ad officium Custodis.
Custos.--Idem dicit.

2.

IN EXTRAVAGANTIBUS COMMUNIBUS.-Ibi tit. V.

Cap. unic. Quia cunctos.-In Religiosorum mendicantium conventibus plures campanae esse non prossunt sine speciali Papae licentia; plures autem campanulas in refectoriis, capitulis et alibi, licite ipsi Religiosi mendicantis habere possunt.— [Hodie ex contraria consuetudine his interdici nequit retento usu plurium campanorum, ut etiam deducitur ex textu.]

TIT. XXVIII.-DE OFFICIO VICARII.

Cap. 1. Ad audientiam.-Vicarius, si beneficium curatum postea sit adeptus, Vicaria privabitur.-[Concordat Trid. sess. 7. c. 4. et sess. 24. c. 17. de reform.] 2. Providens.-Plures vicarias quis habere non potest.

3. Ad haec.-Perpetuus Vicarius per Episcopum institutus, per Rectorem removeri, vel portione sua fraudari non potest.

4. Clericos.-Vicarius non potest substituere Vicarium.

5. Sua nobis.-Vicarius Papae in Urbe jurisdictionem habet, non extra Urbem.-[Ex pluribus Constit. SS. Pontificum, et novissima Bened. XIV. Romanae 21. Decemb. 1745. jurisdictionem habet etiam extra Urbem usque ad quadragesimum ab ea lapidem, juxta modum in eadem Constit. praescriptum.]

6. Ex parte.-Compelluntur Vicarii ordinarii Ecclesiis deservire, per subtractionem proventuum, et Vicariarum.—[Loquitur de Vicariis perpetuis, qui tenentur in suis Vicariis residere, et ex Decretis Cong. Conc. relatis hic a Fagnano n. 4.; tenentur etiam ad residentiam Rectores beneficiorum, et Coadjutores perpetui, quibus annexum est onus coadjuvandi parochum eadem lege, qua ex Trid. sess. 25. c. 1. de reform. tenetur parochus. ]

Cap. 1. Romana.-Successor Officialis excommunicati excommunicatus non est; nisi in crimine damnato communicet; illa autem quae exercet, illo excommunicato manente, non valent, si jurisdictione solum ab eo recepta hoc facit.

2. Licet.-Ex generali commissione non potest Officialis inquirere, corrigere, deponere et punire subditorum excessus.

3. Cum in generali.-Ex generali commissione Officialis beneficia conferre non potest.

IN CLEMENTINIS.-Ibi tit. VII.

Cap. unic. Quae de Ecclesiis.-Jura loquentia de Ecclesiis curatis locum habent in Vicariis perpetuis Ecclesiarum paroecialium, quoad prohibitionem retentionis plurium similium, onus recipiendi sacerdotium intra annum, et legiti

mam aetatem.

TIT. XXIX.-DE OFFICIO ET POTESTATE JUDICIS DELEGATI.

Cap. 1. Quia.-Delegatus Papae potestatem habet non solum in partes sed etiam in alios, qui suam jurisdictionem impediunt.-[Nec obstat cap. Causam 1. de testibus cogen., ubi praecipitur Judici ordinario, ut compellat testes ad ferendum testimonium coram delegatis, quia id evenit ob majorem timorem, qui in illis partibus, ubi causa agitabatur, habebatur de jurisdictione Ordinarii.

2. Sane. Cum diversae litterae sub eadem da ta et forma contraria impetrantur, et praesentantur a diversis ad eosdem Judices, supersedetur utrisque, donec consulatur Papa.

3. Si pro debilitate.-Delegatus Papae impeditus subdelegare potest causam, quae sine ipso commode terminari potest.

4. De causis.-Si causa committitur intra certum diem decidenda, nisi patres abrogent, per lapsum diei expirat jurisdictio.-Ubi certa poena per jus statuta non est, delegatus imponit arbitrariam.-[Nec obstat Cap. Cum Inquisitionis 21. de accusation., ubi statuitur posse Judicem moderare poenam a jure statutam juxta personae merita, et qualitatem excessus; nam ibi agitur de judicio extraordinario, hic de ordinario, in quo juxta petitionem partis procedendum est.

5. Praeterea.-Per simplicem commissionem causae potest delegatus citare, contumacem punire, et reliqua facere quae spectant ad causam.

6. Quamvis.-Si causa pluribus, etiam simpliciter est commissa, quilibet subdelegare potest.

7. Significasti.-Delegatus Papae exequitur sententiam suam, quam exequi non potest, aut non vult is, cui eam commiserat exequendam.

8. Si quando.-Si Ordinarius sciat eum non canonice institutum, quem delegatus Papae mandat in possessionem induci, non resistet violenter sed precibus instabit, ut differat, donec Papa consulatur.

9. In litteris.--Post definitivam exsecutioni mandatam, expirat delegati jurisdictio.

10. Consultationibus.-Reo absente non per contumaciam, delegatus datus etiam ad diem, non restituet actorem, licet possessionem et dejectionem probare volentem.

11. Sane.-Delegatus Papae in causa sibi commissa jurisdictionem habet super Ordinarium, et quemcumque illo majorem.

12. Ex parte.-Si primus impetravit primam dignitatem in Ecclesia vacaturam, secundus impetravit certam dignitatem ipsius Ecclesiae, cum vacaret, et illa postmodum vacat, debetur primo, et non secundo.- [ Ulterius cum hic non improbetur successio immediata collateralium, seu transversalium in beneficiis, quandoquidem hic nepos obtinuit beneficium vacans per resignationem avunculi, vide Const. S. Pii V. Quanta in Auctore lib. 1. tit. 9. n. 117. Vide correctionem Elencho II. n. 37.]

13. Ex parte.--Ubi contraria voluntas Papae non apparet, delegatus juris formam servare debet, et rationabiles exceptiones admittere.

14. Quoniam.-Delegatio facta dignitati, non expresso nomine proprio, transit ad successorem. [Vide correctionem Elencho II. n. 38.]

15. Super eo.--Si quaestionem de jure praesentandi Papa delegat appellatione

remota, et sub ea forma, ut Delegatus ad praesentationem ejus, ad quem viderit pertinere, ordinet Ecclesiam, per hoc non habet instituere, sed pronuntiare; et is ad quem pertinet, instituet; et si juri suo detrahitur, licite appellat.

16. Causam.-Si causa simpliciter est delegata duobus, sententia unius non tenet.

17. Causam.-Delegatus, qui est dominus impetrantis, recusari potest.

18. Cum te.-A subdelegato delegati Papae, qui subdelegavit non in totum, nou ad Papam, sed ad ipsum delegatum appellari debet.

19. Relatum.-Morte delegantis non expirat jurisdictio delegati, coram quo lis erat contestata.- [ Nec obstat cap. Si super gratia 9. hoc eod. tit. in 6., ubi statuitur officium Judicum esecutorialium Sedis Apost. non finiri morte Pontificis ; ibi enim agitur de exsecutione gratiae non expirantis re integra per morem concedentis, sicut non expirat ipsa gratia; hic vero de rescriptis justitiae. Et vide correctionem Elencho I. n. 12.]

20. Gratum.-Si delegatus citavit ante mortem delegantis, perpetuata est ejus jurisdictio, et appellationi renuntiat qui coram Judice, à quo appellavit, litem prosequitur.

21. Prudentiam.-Si causa committitur tribus delegatis cum clausula quod si non omnes, etc., priusquam appareat de impotentia tertii, duo procedere non possunt; et si procedunt, nihil agunt.— Clausula Si non omnes poteritis, sub impotentia includit voluntatem, quoad purificandam jurisdictionem Conjudicum. Item in duobus datis cum clausula quod si ambo.- Si reus coram Delegato objicit excommunicationem actori, quam non probat intra tempus debitum, auditur actor. Si vero probat, Delegatus absolvet actorem, si excommunicatus est propter causam sibi commissam; si propter aliam, ad excommunicatorem suum illum remittet: qui si non vult eum absolvere, Delegatus Papae eum absolvet, nisi sit de casibus Papae reservatis.-Absolutus a delegato super causa, pro qua fuerat excommunicatus, coram excommunicatore parebit, seu respondebit super illa causa, nisi sit alteri delegata; et si excommunicator malitiose distulerit, delegatus, qui absolvit, cognoscet.

22. Cum causa.-Si causa simpliciter delegatur tribus, duo sine subdelegatione tertii procedere non possunt; quod si fecerint, ab eis poterit appellari. Idem si sunt dati cum clausula quod si omnes; non enim valet processus duorum, tertium inconsulto.

23. Cum super.-Si duo sunt Delegati cum clausula quod si ambo, etc., uno recusato, alter solus procedere potest; nec tenet processus, si cum recusato procedat.-[Vide circa hoc cap. Si a Judicibus de appellat. in Clem.]

24. Consuluit.-Si jurisdictio Delegati expirat in termino peremptorio, quem partibus assignavit, post congruam horam peremptorii Judex non expectabit contumacem. Si non expirat, potest expectare in diem alteram, et iterum citare, si vult.