Atqui non ego te, tigris ut aspera
Gaetulusve leo, frangere persequor:
Tandem desine matrem

Tempestiva sequi viro.

CARMEN XXIV.

AD VIRGILIUM.

Quis desiderio sit pudor aut modus
teach mor

Tam cari capitis? Praecipe lugubres
Cantus, Melpomene, cui liquidam Pater
Vocem cum cithará dedit.

Ergo Quinctilium perpetuus sopor
Urguet! cui Pudor, et Justitiae soror,
Incorrupta Fides, nydaque Veritas
dwisi
Quando ullum inveniet parem ?

10

5

CARMEN XXV.

AD LYDIAM.

Parcius junctas quatiunt fenestras
Ictibus crebris juvenes protervi,
Nec tibi somnos adimunt: amatque
Janua limen,

Quae prius multum facilis movebat
Cardines. Audis minus et minus jam
Me tuo longas pereunte noctes,
Lydia, dormis?

Invicem moechos anus arrogantes
Flebis in solo levis angiportu;

Thracio bacchante magis sub inter-
lunia vento:

Quum tibi flagrans amor, et libido,
Quae solet matres furiare equorum,
Saeviet circa jecur ulcerosum;

Non sine questu,

Laeta quod pubes hedera virenti

Gaudeat pulla magis atque myrto:

Aridas frondes Hiemis sodali

Dedicet Euro

CARMEN XXVI.

DE AELIO LAMIA.

Musis amicus, tristitiam et metus
Tradam protervis in mare Creticum
Portare ventis quis sub Arcto

Rex gelidae metuatur orae,

5

10

15

Natis in usum laetitiae scyphis

Pugnare Thracum est: tollite barbarum
The your
Morem, verecundumque Bacchum
Sanguine's prohibete rixis.

Vino et lucernis Medus acinaces

Immane quantum discrepat! impium
Lenite clamorem, sodales,

Et cubito remanete presso.

5

Vultis severi me quoque sumere
Partem Falerni? dicat Opuntiae

10

Frater Megillae, quo beatus
Vulnere, qua pereat sagitta.

Cessat voluntas? non alia bibam

Mercede. Quae te cunque domat Venus,

Non erubescendis adurit

Ignibus, ingenuoque semper

Amore peccas. Quidquid habes, age,

Depone tutis auribus-Ah miser,

Quanta laborabas Charybdi,

Digne puer meliore flamma!

15

20

Quae saga, quis te solvere Thessalis
Magus venenis, quis poterit deus?
Vix illigatum te triformi

Pegasus expediet Chimaerae.

"

CARMEN XXVIII.

NAUTA ET ARCHYTAE UMBRA.

Nauta.

Te maris et terrae numeroque carentis arenae

Mensorem cohibent, Archyta,

Pulveris exigui prope litus parva Matinum
Munera nec quidquam tibi prodest

Aërias tentasse domos, animoque rotundum
Percurrisse polum, morituro !

Archytae umbra.

Occidit et Pelopis genitor, conviva deorum,
Tithonusque remotus in auras,

Et Jovis arcanis Minos admissus, habentque
Tartara Panthoiden, iterum Orco

Demissum; quamvis, clypeo Trojana refixo
Tempora testatus, nihil ultra

Nervos atque cutem Morti concesserat atrae;

Judice te non sordidus auctor

Naturae verique. Sed omnes una manet nox,
Et calcanda semel via leti.

Dant alios Furiae torvo spectacula Marti :

Exitio est avidum mare nautis :

Mixta senum ac juvenum densentur funera: nullum

Saeva caput Proserpina fugit.

Me quoque devexi rapidus comes Orionis

Illyricis Notus obruit undis.

At tu, nauta, vagae ne parce malignus arenae

Ossibus et capiti inhumato