CARMEN XIII.

In arborem, cujus casu paene oppressus fuerat.

Ille et nefasto te posuit die,

Quicunque primum, et sacrilega manu

Produxit, arbos, in nepotum

Perniciem, opprobriumque pagi.

Illum et parentis crediderim sui
Fregisse cervicem, et penetralia
Sparsisse nocturno cruore

Hospitis; ille venena Colcha,

Et quidquid usquam concipitur nefas,

Tractavit, agro qui statuit meo

Te triste lignum, te caducum

In domini caput immerentis.

Quid quisque vitet, nunquam homini satis
Cautum est, in horas. Navita Bosporum

Poenus perhorrescit, neque ultra

Caeca timet aliunde fata ;

Miles sagittas et celerem fugam
Parthi; catenas Parthus et Italum

Robur sed improvisa leti

Vis rapuit rapietque gentes.

Quam paene furvae regna Proserpinae,
Et judicantem vidimus Aeacum:

Sedesque discretas piorum; et

Aeoliis fidibus querentem

Sappho puellis de popularibus;
Et te sonantem plenius aureo,
Alcaee, plectro dura navis,

Dura fugae mala, dura belli.

Utrumque sacro digna silentio

Mirantur Umbrae dicere: sed magis

Pugnas et exactos tyrannos

Densum humeris bibit aure vulgus.

Quid mirum ? ubi illis carminibus stupens
Demittit atras bellua centiceps

30

35

40

Visendus ater flumine languido
Cocytos errans, et Danai genus
Infame, damnatusque longi

Sisyphus Aeolides laboris.

Linquenda tellus, et domus, et placens
Uxor; neque harum, quas colis, arborum
Te, praeter invisas cupressos,

Ulla brevem dominum sequetur.

Absumet haeres Caecuba dignior
Servata centum clavibus, et mero
Tinguet pavimentum superbis
Pontificum potiore coenis.

CARMEN XV.

as

IN SUI SAECULI LUXURIAM.

Jam pauca aratro jugera regiae
Moles relinquent undique latius
Extenta visentur Lucrino

Stagna lacu: platanusque caelebs

Evincet ulmos: tum violaria, et

Myrtus, et omnis copia narium,
Spargent olivetis odorem

Fertilibus domino priori :

Tum spissa ramis laurea fervidos
Excludet ictus. Non ita Romuli

Praescriptum et intonsi Catonis
Auspiciis, veterumque norma.

Privatus illis census erat brevis,
Commune magnum: nulla decempedis

Metata privatis opacam

Porticus excipiebat Arcton:

20

25

alcarc

5

10

15

Nec fortuitum spernere cespitem

Leges sinebant, oppida publico

Sumtu jubentes et deorum

Templa novo decorare saxo

CARMEN XVI.

AD GROSPHUM,

Otium divos rogat impotenti

Pressus Aegaeo, simul atra nubes

Condidit Lunam, neque certa fulgent

Sidera nautis :

Otium bello furiosa Thrace,

Otium Medi pharetra decori,

Grosphe, non gemmis neque purpura ve

nale neque auro.

Non enim gazae neque consularis
Summovet lictor miseros tumultus

Mentis, et Curas laqueata circum
Tecta volantes.

Vivitur parvo bene, cui paternum
Splendet in mensa tenui salinum :
Nec levés somnos timor aut cupido
Sordidus aufert. -

Quid brevi fortes jaculamur aevo
Multa? quid terras alio calentes
Sole mutamus? Patriae quis exsul
Se quoque fugit ?

Scandit aeratas vitiosa naves

Cura: nec turmas equitum relinquit:

`Ocior cervis, et agente nimbos

Ocior Euro.

20

5

10

15

20

Laetus in praesens animus, quod ultra est
Oderit curare, et amara lento

Temperet risu. Nihil est ab omni

Parte beatum.

Abstulit clarum cita mors Achillem,
Longa Tithonum minuit senectus:
Et mihi forsan, tibi quod negarit,
Porriget Hora.

Te greges centum Siculaeque circum
Mugiunt vaccae: tibi tollit hinnitum
Apta quadrigis equa; te bis Afro
Murice tinctae

Vestiunt lanae: mihi parva rura, et
Spiritum Graiae tenuem Camenae
Parca non mendax dedit, et malignum
Spernere vulgus.

CARMEN XVII. V

AD MAECENATEM.

Cur me querelis exanimas tuis?

Nec dîs amicum est, nec mihi, te prius
Obire, Maecenas, mearum

Grande decus columenque rerum.

Ah! te meae si partem animae rapit
Maturior vis, quid moror altera?
Nec carus aeque, nec superstes
Integer. Ille dies utramque

Ducet ruinam. Non ego perfidum
Dixi sacramentum: ibimus, ibimus,
Utcunque praecedes, supremum
Carpere iter comites parati.