Cum fæce siccatis, amici,
Ferre jugum pariter dolosi.
Serves iturum Cæsarem in ultimos
Orbis Britannos, et juvenum recens
Examen, Eois timendum

Partibus Oceanoque Rubro.
Eheu, cicatricum et sceleris pudet
Fratrumque. Quid nos dura refugimus
Etas? Quid intactum nefasti
Liquimus? Unde manum juventus
Metu Deorum continuit? Quibus
Pepercit aris? O utinam novâ
Incude diffingas retusum in
Massagetas Arabasque ferrum.

ODE XXXVI.

30

40

Er thure, et fidibus juvat

Placare, et vituli sanguine debito,

Custodes Numidæ Deos;

Qui nunc Hesperiâ sospes ab ultimâ
Caris multa sodalibus,
Nulli plura tamen dividit oscula,

Quàm dulci Lamiæ; memor

Actæ non alio rege puer'tiæ,

Mutatæque simul togæ.

Cressâ ne careat pulchra dies notâ :

Neu promtæ modus amphora,

Neu morem in Saliûm sit requies pedum:

Neu multi Damalis meri

Bassum Threïciâ vincat amystide;

10

Neu desint epulis rose,

Neu vivax apium, neu breve lilium.

ODE XXXVII.

Ob mortem Cleopatra ad lætitiam sodales hor

tatur.

NUNC est bibendum, nunc pede libero
Pulsanda tellus; nunc Saliaribus

Ornare pulvinar Deorum

Tempus erat dapibus, sodales. Antehac nefas depromere Cæcubum Cellis avitis, dum Capitolio

Regina dementes ruinas,

Funus et imperio parabat,

Contaminato cum grege turpium
Morbo virorum; quidlibet impotens
Sperare, fortunâque dulci

Ebria. Sed minuit furorem

Vix una sospes navis ab ignibus:
Mentemque lymphatam Mareotico
Redegit in veros timores

Cæsar, ab Italiâ volantem

Remis adurgens, (accipiter velut

Molles columbas, aut leporem citus
Venator in campis nivalis

Emoniæ) daret ut catenis

Fatale monstrum; quæ, generosiùs
Perire quærens, nec muliebriter
Expavit ensem, nec latentes
Classe citâ reparavit oras.

Ausa et jacentem visere regiam
Vultu sereno, fortis et asperas

10

20

Tractare serpentes, ut atrum
Corpore combiberet venenum ;

Deliberatâ morte ferocior:

Sævis Liburnis scilicet invidens
Privata deduci superbo

Non humilis mulier triumpho.

ODE XXXVIII.

Puerum jubet simplicem cœnam apparare.

PERSICOS odi, puer, apparatus ;
Displicent nexæ philyrâ coronæ :
Mitte sectari, rosa quo locorum
Sera moretur.

Simplici myrto nihil allabores
Sedulus, curo: neque te ministrum
Dedecet myrtus, neque me sub arctâ
Vite bibentem.

309

QUINTI HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER SECUNDUS.

ODE I.

Commendat Pollionis de bello civili scripta.

MOTUM ex Metello consule civicum,
Bellique causas, et vitia, et modos,
Ludumque fortune, gravesque

Principum amicitias, et arma

Nondum expiatis uncta cruoribus,
Periculosæ plenum opus aleæ,
Tractas: et incedis per ignes
Suppositos cineri doloso.

Paulùm severe Musa Tragœdiæ
Desit theatris: mox, ubi publicas
Res ordinâris, grande munus
Cecropio repetes cothurno,

Insigne mœstis præsidium reis,
Et consulenti, Pollio, curiæ;
Cui laurus æternos honores

Dalmatico peperit triumpho.

Jam nunc minaci murmure cornuum
Perstringis aures: jam litui strepunt :

10

Jam fulgor armorum fugaces

Terret equos, equitumque vultus.
Audire magnos jam videor duces,
Non indecoro pulvere sordidos;
Et cuncta terrarum subacta,

Præter atrocem animum Catonis.
Juno, et Deorum quisquis amicior
Afris inultâ cesserat impotens
Tellure, victorum nepotes
Retulit inferias Jugurthæ.

Quis non Latino sanguine pinguior

Campus sepulcris impia prælia
Testatur, auditumque Medis

Hesperiæ sonitum ruinæ ?

Qui gurges, aut quæ flumina lugubris
Ignara belli? Quod mare Dauniæ
Non decoloravere cædes?

Quæ caret ora cruore nostro?

Sed ne, relictis, Musa procax, jocis,
Ceæ retractes munera Næniæ;

Mecum Dionæo sub antro

Quære modos leviore plectro.

20

30

40

ODE II.

Solus dives, qui sapienter fruitur divitiis: solus beatus, qui cupiditatibus imperat.

NULLUS argento color est, avaris

Abditæ terris inimice lamne,

Crispe Sallusti, nisi temperato

Splendeat usu.

Vivet extento Proculeius ævo,
Notus in fratres animi paterni: