ODE XXIX.

Mæcenatem ad frugales epulas invitat, eumque admonet ut curas Deo permittat.

TYRRHENA Regum progenies, tibi
Non antè verso lene merum cado,
Cum flore, Mæcenas, rosarum, et
Pressa tuis balanus capillis
Jamdudum apud me est. Eripe te moræ ;
Ne semper udum Tibur, et Æsulæ
Declive contempleris arvum, et
Telegoni juga parricidæ.

Fastidiosam desere copiam, et
Molem propinquam nubibus arduis ;
Omitte mirari beatæ

Fumum et opes strepitumque Romæ.

Plerumque grate divitibus vices,
Mundæque parvo sub lare pauperum
Cœnæ, sine aulæis et ostro,
Solicitam explicuere frontem.

Jam clarus occultum Andromeda pater
Ostendit ignem jam Procyon furit,
Et stella vesani Leonis,

Sole dies referente siccos.

Jam pastor umbras cum grege languido,
Rivumque fessus quærit, et horridi
Dumeta Sylvani: caretque

Ripa vagis taciturna ventis.

Tu, civitatem quis deceat status,
Curas; et urbi solicitus times,

Quid Seres et regnata Cyro

Bactra parent, Tanaïsque discors.

Prudens futuri temporis exitum
Caliginosâ nocte premit Deus:

10

20

30

Ridetque, si mortalis ultra

Fas trepidat. Quod adest, memento
Componere æquus: cetera fluminis
Ritu feruntur, nunc medio alveo
Cum pace delabentis Etruscum

In mare, nunc lapides adesos,
Stirpesque raptas, et pecus, et domos
Volventis unà, non sine montium
Clamore, vicinæque sylvæ ;
Cùm fera diluvies quietos
Ille potens sui

Irritat amnes.

Lætusque deget, cui licet in diem
Dixisse, "Vixi: cras vel atrâ
Nube polum Pater occupato,

Vel sole puro; non tamen irritum
Quodcunque retro est, efficiet; neque
Diffinget, infectumque reddet,
Quod fugiens semel hora vexit.
Fortuna sævo læta negotio, et
Ludum insolentem ludere pertinax,
Transmutat incertos honores,

Nunc mihi, nunc alii benigna.

Laudo manentem. Si celeres quatit
Pennas, resigno quæ dedit, et meâ
Virtute me involvo, probamque
Pauperiem sine dote quæro.

Non est meum, si mugiat Africis
Malus procellis, ad miseras preces
Decurrere, et votis pacisci,

Ne Cypriæ Tyriæque merces
Addant avaro divitias mari.
Tunc me biremis præsidio scaphæ
Tutum per Ægæos tumultus
Aura feret, geminusque Pollux."

40

50

60

88

HORATII CARMINUM LIB. III. 30.

ODE XXX.

Carminum suorum gloriam æternam fore.

EXEGI monumentum ære perennius,
Regalique situ pyramidum altius;

Quod non imber edax, non Aquilo impotens
Possit diruere, aut innumerabilis
Annorum series, et fuga temporum.
Non omnis moriar; multaque pars mei
Vitabit Libitinam. Usque ego posterâ
Crescam laude recens, dum Capitolium
Scandet cum tacitâ virgine pontifex.
Dicar, quà violens obstrepit Aufidus,
Et quà pauper aquæ Daunus agrestium
Regnavit populorum, ex humili potens,
Princeps olium carmen ad Italos
Deduxisse modos. Sume superbiam
Quæsitam meritis, et mihi Delphicâ
Lauro cinge volens, Melpomene, comam.

10

QUINTI HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER QUARTUS.

ODE I.

Venerem orat ut sibi jam ætate provecto parcat.

INTERMISSA, Venus, diu

Rursus bella moves? Parce, precor, precor.

Non sum qualis eram bonæ
Sub regno Cynara. Desine, dulcium

Mater sæva Cupidinum,

Circa lustra decem flectere mollibus

Jam durum imperiis. Abi

Quò blandæ juvenum te revocant preces.

Tempestiviùs in domo

Pauli, purpureis ales oloribus,

Et

Commissabere Maximi,

Si torrere jecur quæris idoneum.
Namque et nobilis, et decens,
pro solicitis non tacitus reis,
Et centum puer artium,
Latè signa feret militiæ tuæ.
Et, quandoque potentior
Largis muneribus riserit æmuli,

10

Albanos prope te lacus

Ponet marmoream sub trabe citreâ.
Illic plurima naribus

Duces thura: lyræque et Berecynthiæ
Delectabere tibiæ

Mistis carminibus, non sine fistulâ.
Illic bis pueri die,

Numen cum teneris virginibus tuum
Laudantes, pede candido

In morem Salium ter quatient humum.

Me nec fœmina, nec puer

Jam, nec spes animi credula mutui,

Nec certare juvat mero,

Nec vincire novis tempora floribus.

Sed cur, heu! Ligurine, cur

Manat rara meas lacryma per genas?
Cur facunda parum decoro

Inter verba cadit lingua silentio ?

Nocturnis te ego somniis

Jam captum teneo, jam volucrem sequor

Te per gramina Martii

Campi, te per aquas, dure, volubiles.

20

30

40

ODE II.

Ab Iulo Antonio laudes Augusti, meliùs quàm a se, spiritu Pindarico celebrari posse affirmat.

PINDARUM quisquis studet æmulari,

Iule, ceratis ope Dædaleâ

Nititur pennis, vitreo daturus

Nomina ponto.

Monte decurrens velut amnis, imbres
Quem super notas aluere ripas,