Rivista di filologia e d'istruzione classica, Zväzok 7 |
Čo hovoria ostatní - Napísať recenziu
Na obvyklých miestach sme nenašli žiadne recenzie.
Iné vydania - Zobraziť všetky
Časté výrazy a frázy
abbia abbiamo accanto accorciativo alcuni altre animo antichi anzi appunto assai Atene atque autori bello caduta capo caso certo chiama città colla comune congettura credo critica Curtius dato derivati dice dimostra dire Enea enim erano esempio esse etiam fare Fasti FESTO filologia fondamento forme greco intorno invece Italia l'autore lascia Latini lavoro legge libro lingua Livio lunga luogo mente mutare nome nota noto nulla nuovo opera osserva OVIDIO pare parla parole passo Plinio PLUTARCO poco poeta popolo porta possa posto potuto presente presso primitivo principio probabile proprio prova pubblicazione punto pure quae quam quod radice ragione resto ricorda riferisce Romani sarebbe scritto scrive segg seguito sembra senso sentimento SERVIO Solone spiega storico studio suono Tacito testo tratta tribù trova ultimi varie vedere venire verbo vero verso vocale vuol zione δὲ καὶ τῶν
Populárne pasáže
Strana 450 - Rursus quid virtus et quid sapientia possit Utile proposuit nobis exemplar Ulixen, Qui domitor Troiae multorum providus urbes Et mores hominum inspexit, latumque per aequor, 20 Dum sibi, dum sociis reditum parat, aspera multa Pertulit, adversis rerum immersabilis undis.
Strana 121 - Quae ante conditam condendamve urbem poeticis magis decora fabulis quam incorruptis rerum gestarum monumentis traduntur, ea nec adfirmare nec refellere in animo est. Datur haec venia antiquitati, ut miscendo humana divinis primordia urbium augustiora faciat...
Strana 37 - Aesculus in primis, quae, quantum vertice ad auras Aetherias, tantum radice in Tartara tendit. Ergo non hiemes illam, non flabra neque imbres Convellunt ; immota manet, multosque nepotes, Multa virum volvens durando saecula vincit; 295 Tum fortis late ramos et brachia tendens Hue illuc, media ipsa ingentem sustinet umbram.
Strana 71 - Musae, 475 quarum sacra fero ingenti percussus amore, accipiant caelique vias et sidera monstrent, defectus solis varios lunaeque labores; unde tremor terris, qua vi maria alta tumescant obicibus ruptis rursusque in se ipsa residant, 480 quid tantum Oceano properent se tingere soles hiberni, vel quae tardis mora noctibus obstet.
Strana 53 - Roma, 535 septemque una sibi muro circumdedit arces. ante etiam sceptrum Dictaei regis et ante impia quam caesis gens est epulata iuvencis, aureus hanc vitam in terris Saturnus agebat; necdum etiam audierant inflari classica, necdum 540 impositos duris crepitare incudibus enses.
Strana 92 - At saeva e speculis tempus dea nacta nocendi Ardua tecta petit stabuli, et de culmine summo Pastorale canit signum, cornuque recurvo Tartaream intendit vocem : qua protinus omne Contremuit nemus, et silvae insonuere profundae. 515 Audiit et Triviae longe lacus ; audiit amnis Sulfurea Nar albus aqua, fontesque Velini; Et trepidae matres pressere ad pectora natos.
Strana 17 - Quadrupedante putrem sonitu quatit ungula campum. Est ingens gelidum lucus prope Caeritis amnem, Religione patrum late sacer; undique colles Inclusere cavi et nigra nemus abiete cingunt. Silvano fama est veteres sacrasse Pelasgos, 600 Arvorum pecorisque deo, lucumque diemque, Qui primi fines aliquando habuere Latinos.
Strana 88 - Martis. en qui nostra sibi bello conubia poscunt ! 600 quis deus Italiam, quae vos dementia adegit ? non hic Atridae nec fandi fictor Ulixes : durum ab stirpe genus natos ad flumina primum deferimus saevoque gelu duramus et undis ; venatu invigilant pueri silvasque fatigant ; flectere ludus equos et spicula tendere cornu.
Strana 73 - At rex sollicitus monstris oracula Fauni, fatidici genitoris, adit lucosque sub alta consulit Albunea, nemorum quae maxima sacro fonte sonat saevamque exhalat opaca mephitim.
Strana 71 - Me vero primum dulces ante omnia Musae, Quarum sacra fero ingenti percussus amore, Accipiant, caelique vias et sidera monstrent, Defectus solis varios lunaeque labores ; Unde tremor terris, qua vi maria alta tumescant Obicibus ruptis rursusque in se ipsa residant, Quid tantum Oceano properent se tinguere soles Hiberni, vel quae tardis mora noctibus obstet.