Et vixisse probos, amplis et honoribus auctos:
Contrà, Lævinum, Valerî genus, unde Superbus
Tarquinius regno pulsus fuit, unius assis

Non umquam pretio pluris licuisse, notante
Judice, quem nosti, populo, qui stultus honores
Sæpè dat indignis et famæ servit ineptus;
Qui stupet in titulis et imaginibus. Quid oportet
Nos facere, a vulgo longè latèque remotos?
Namque esto, populus Lævino mallet honorem
Quàm Decio mandare novo; censorque moveret
Appius, ingenuo si non essem patre natus :
Vel meritò, quoniam in propriâ non pelle quiessem.
Sed fulgente trahit constrictos gloria curru
Nou minùs ignotos generosis. Quò tibi, Tulli,
Sumere depositum clavum, fierique tribuno?
Invidia accrevit, privato quæ minor esset;
Nam,ut quisque insanus nigris medium impediit crus
Pellibus, et latum demisit pectore clavum,
Audit continuò: Quis homo hic?et, Quo patre natus?
Ut, si qui ægrotet quo morbo Barrus, haberi
Ut cupiat formosus, eat quàcumque, puellis
Injiciat curam quærendi singula, quali
Sit facie, surâ quali, pede, dente, capillo:
Sic qui promittit, cives, urbem sibi curæ,
Imperium fore, et Italiam, et delubra Deorum ;
Quo patre sit natus, num ignotâ matre inhonestus,
Omnes mortales curare et quærere cogit.—
Tune, Syri, Damæ, aut Dionysî filius, audes
Dejicere e saxo cives, aut tradere Cadmo?
At Novius collega gradu post me sedet uno:
Namque est ille, pater quod erat meus.-Hoc tibi

Paullus

Et Messala videris? At hic, si plaustra ducenta Concurrantque foro tria funera, magna sonabit Cornua quod vincatque tubas: saltem tenet hoc nos.Nunc ad me redeo, libertino patre natum:

Quem rodunt omnes libertino patre natum;
Nunc, quia, Mæcenas, tibi sum convictor; at olim,
Quod mihi pareret legio Romana tribuno.

Dissimile hoc illi est: quia non, ut forsit honorem
Jure mihi invideat quivis, ita te quoque amicum;
Præsertim cautum dignos assumere, pravâ
Ambitione procul. Felicem dicere non hoc
Me possum, casu quòd te sortitus amicum;
Nulla etenim tibi me fors obtulit: optimus olim
Virgilius, post hunc Varius, dixere quid essem.
Ut veni coràm, singultim pauca locutus,
Infans namque pudor prohibebat plura profari,
Non ego me claro natum patre, non ego circum
Me Satureiano vectari rura caballo,

Sed, quod eram, narro. Respondes, ut tuus est mos,
Panca: abeo ; et revocas nono post mense, jubesque
Esse in amicorum numero. Magnum hoc ego duco,
Quòd placui tibi, qui turpi secernis honestum,
Non patre præclaro, sed vitâ et pectore puro.
Atqui, si vitiis mediocribus ac mea paucis
Mendosa est natura, alioqui recta, velut si
Egregio inspersos reprêndas corpore nævos;
Si neque avaritiam, neque sordes, nec mala lustra,
Objiciet verè quisquam mihi; purus et insons,
Ut me collaudem, si vivo, et carus amicis:
Causa fuit pater his, qui macro pauper agello
Noluit in Flavî ludum me mittere, magni
Quò pueri magnis e centurionibus orti,
Lævo suspensi loculos tabulamque lacerto,
Ibant octonis referentes idibus æra.

Sed puerum est ausus Roman portare, docendum
Artes quas doceat quivis eques atque senator
Semet prognatos: vestem servosque sequentes
In magno ut populo si quis vidisset, avitâ
Ex re præberi sumptus mihi crederet illos.
Ipse mihi custos incorruptissimus omnes

Circum doctores aderat. Quid multa? pudicum,
Qui primus virtutis honos, servavit ab omni
Non solum facto, verùm opprobrio quoque turpi :
Nec timuit sibi ne vitio quis verteret olim

Si præco parvas, aut, ut fuit ipse, coactor,
Mercedes sequerer; neque ego essem questus. Ab hoc

nunc

Laus illi debetur et a me gratia major.

Nil me pœniteat sanum patris hujus : eoque
Non, ut magña dolo factum negat esse suo pars
Quòd non ingenuos habeat clarosque parentes,
Sic me defendam. Longè mea discrepat istis-
Et vox et ratio. Nam si natura juberet
A certis annis ævum remeare peractum,

Atque alios legere ad fastum quoscumque parentes
Optaret sibi quisque; meis contentus, honestos
Fascibus et sellis nolim mihi sumere; demens
Judicio vulgi; sanus fortasse tuo, quòd

Nollem onus,

tum.

,haud umquam solitus, portare moles

Nam mihi continuò major quærenda foret res,
Atque salutandi plures; ducendus et unus
Et comes alter, uti ne solus rusve peregrève
Exirem; plures calones atque caballi

Pascendi; ducenda petorrita. Nunc mihi curto
Ire licet mulo, vel, si libet, usque Tarentum,
Mantica cui lumbos onere ulceret, atque eques armos.
Objiciet nemo sordes mihi, quas tibi, Tulli,
Quum Tiburte viâ prætorem quinque sequuntur
Te pueri, lasanum portantes œnophorumque.
Hoc ego commodiùs quàm tu, præclare senator,
Millibus atque aliis vivo: quàcumque libido est,
Incedo solus; percontor quanti olus ac far;
Fallacem circum vespertinumque pererro
Sæpè forum ; assisto divinis ; inde domum me
Ad porri et ciceris refero laganique catinum:

Cœna ministratur pueris tribus ; et lapis albus
Pocula cum cyatho duo sustinet; astat echino
Vilis cum paterâ guttus, Campana supellex.
Deinde eo dormitum, non sollicitus mihi quòd cras
Surgendum sit manè, obeundus Marsya, qui se
Vultum ferre negat Noviorum posse minoris.
Ad quartam jaceo; post hanc vagor; aut ego, lecto
Aut scripto quod me tacitum juvet: ungor olivo,
Non quo fraudatis immundus Natta lucernis.
Ast, ubi me fessum sol acrior ire lavatum
Admonuit, fugio rabiosi tempora signi.
Pransus non avidè, quantùm interpellet inani
Ventre diem durare, domesticus otior. Hæc est
Vita solutorum miserà ambitione gravique :
His me consolor, victurus suaviùs ac si
Quæstor avus pater atque meus patruusque fuissent.

SATIRA VII.

PROSCRIPTI Regis Rupili pus atque venenum
Ibrida quo pacto sit Persius ultus, opinor
Omnibus et lippis notum et tonsoribus esse.
Persius hic permagna negotia dives habebat
Clazomenis, etiam lites cum Rege molestas ;
Durus homo, atque odio qui posset vincere Regem ;
Confidens, tumidusque; adeo sermonis amari,
Sisennas, Barros, ut equis præcurreret albis.
Ad Regem redeo. Postquam nihil inter utrumque
Convenit (hoc etenim sunt omnes jure molesti,
Quo fortes, quibus adversum bellum incidit: inter
Hectora Priamidem animosum atque inter Achillem
Ira fuit capitalis, ut ultima divideret mors;
Non aliam ob causam, nisi quòd virtus in utroque
Summa fuit. Duo si discordia vexet inertes,

Aut si disparibus bellum incidat, ut Diomedi
Cum Lycio Glauco; discedet pigrior, ultro
Muneribus missis.) Bruto prætore tenente
Ditem Asiam, Rupilî et Persî par pugnat, uti non
Compositus meliùs cum Bitho Bacchius ; in jus
Acres procurrunt, magnum spectaculum uterque.
Persius exponit causam, ridetur ab omni
Conventu; laudat Brutum, laudatque cohortem;
Solem Asiæ Brutum appellat; stellasque salubres
Appellat comites, excepto Rege; Canem illum,
Invisum agricolis sidus, venisse : ruebat,
Flumen ut hibernum fertur quò rara securis.
Tum Prænestinus salso multùmque fluenti
Expressa arbusto regerit convicia; durus
Vindemiator et invictus, cui sæpè viator
Cessisset, magnâ compellans voce cucullum.
At Græcus, postquam est Italo perfusus aceto,
Persius exclamat: Per magnos, Brute, Deos te
Oro, qui reges consueris tollere, cur non
Hunc Regem jugulas? operum hoc, mihi crede, t

rum est.

tuo

OLIM

SATIRA VIII.

LIM truncus eram ficulnus, inutile lignum, Quum faber, incertus scamnum faceretne Priapum, Maluit esse Deum. Deus inde ego, furum aviumque Maxima formido: nam fures dextra coërcet, Obscenoque ruber porrectus ab inguine palus ; Ast importunas volucres in vertice arundo Terret fixa, vetatque novis considere in hortis. Huc priùs angustis ejecta cadavera cellis Conservus vili portanda locabat in arcâ. Hoc misera plebi stabat commune sepulcrum,