Dissolve frigus ligna super foco Nec veteres agitantur orni. I Quid sit futurum cras, fuge quaerere, et Sperne puer, neque tu choreas, Donec virenti canities abest Nunc et latentis proditor intimo X. AD MERCURIUM. Mercuri, facunde nepos Atlantis, More palaestrae, Te canam magni Iovis et deorum Te, boves olim nisi reddidisses Quin et Atridas duce te superbos Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi Finem di dederint, Leuconoë; nec Babylonios Tentaris numeros. Ut melius, quidquid erit pati! Seu plures hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam, 5 Quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrhenum. Sapias, vina liques, et spatio brevi Spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida Aetas: carpe diem, quam minimum credula postero. XII. AD AUGUSTUM. Quem virum aut heroa lyra vel acri Tibia sumis celebrare, Clio? Quem deum? cuius recinet iocosa 5 Aut in umbrosis Heliconis oris, Arte materna rapidos morantem Quid prius dicam solitis parentis 15 Laudibus, qui res hominum ac deorum, Unde nil maius generatur ipso, Nec viget quidquam simile aut secundum: Proximos illi tamen occupavit Pallas honores Proeliis audax neque te silebo, Dicam et Alciden puerosque Ledae, Defluit saxis agitatus humor, Romulum post hos prius, an quietum Regulum et Scauros animaeque magnae Hunc et incomptis Curium capillis Crescit occulto_velut arbor aevo Gentis humanae pater atque custos, 20 25 3390 35 40 45 50 !! |