Obrázky na stránke
PDF
ePub

scriptura in margine inferiore adiecta: primi eam ex codice. ediderunt Labbeus 1) et Mabillonius ), repetiuit Mazochius 3).

Et orationibus beatae & gloriosae semper uirginis Mariae hunc codicem excerptorum quem ex opusculis sancti Augustini beatae recordationis Eugippius presbyter & abba fecit & eum codicem dei aspiratione pro amore diuinarum scripturarum 5 adhuc in laica uita constitutus Redux misericordia dei episcopus conscribi fecit & praefatus Redux dei gratia faciente in eadem neapolitana ciuitate a uiro beatissimo Pelagio sedis Romae pontifice est episcopus ordinatus. & eo iubente ego Petrus notarius sanctae ecclesiae catholicae neapolitanae ut 10 potui emendaui sub die iduum decembrium imperatore domino nostro Tiberio Constantino perpetuo Augusto anno septimo, post consulatum eiusdem Augusti anno tertio, indictione quinta decima, obsidentibus Langobardis neapolitanam ciuitatem. quem codicem pro memoria recordationis nominis sui prae15 dictus episcopus deuote sanctae ecclesiae neapolitanae, cui praeest, pro aedificatione populi christiani noscitur obtulisse. et obtestor uos sanctos successores ecclesiae supra scriptae dei gratia succedentes in diuersis ordinibus constitutos per dei nostri omnipotentis f. 224 aduentum, ut hic codex in ecclesia dei semper ualeat permanere, ut, quomodo fides aeterna est

[blocks in formation]

1) Dissertatio hist. de scriptt. ecclesiast. 1 776 sqq.
2) Vetera analecta tom. II p. 11-13. Paris. 1676.

De sanctorum Neapolitanae ecclesiae episcoporum cultu p. 264 sqq.

christiana, sic haec oblatio codicis in ecclesia iure deo custodiente uobisque seruantibus ibidem perseueret. testes sitis etiam uos per confessionem meritoque beati Ianuarii martyris, ut sub nullo argumento, nulla alienatione, nulla commutatione de archibo ecclesiae uel iure aliquo modo discedat, ne cum 5 praedicto pontifice Reduce in diuino iudicio causas reddere uideamini. FINIT. AMEN.

1 hec oblacio Q

ecclesia Q

custodiente scripsi: cuftodiendo

G

****

Qcustodienda et Mab. 2 seruantib; Q: seruientibus Mab. ibidemp feueret Q (mp add. m 2, u ex a (?) corr. m. 1): ibidem semper seruetur Mab. 3 meritaque Mab.

enciore (r ex n corr.) Q

chiba Q

martiris Q 4 ali

comutatione Q

5 archibo Mab.: arne] nec Q

aliquo] uel aliquo fort. discedebat Q

6 in] im Q 7 AMEN] add. m. alia.

Librum Sangermanensem Vindobonam missum ipse maximam partem, capita CCLXXIIII CCCXXX A. Engelbrecht

meum in usum contulit.

Codex Sangallensis, numero 176 notatus, long. 0.42 m, lat. 0.29 m, VIIII saeculo ab uno, ut uidetur, librario confectus, foliis 238, paginis bipertitis, totum Eugippium continet, et fol. 1 quidem Epistulam ad Probam, f. 1b-9b indicem capitum, fol. 9vb - 238 Excerptorum capita 366. liber postquam a librario absolutus est, duorum 1) correctorum operam passus est, qui aut erasis et oblimatis uerbis librarii suas in eorum locum ex alio exemplari petitas lectiones scripserunt aut librum lectionibus et adnotationibus aliunde haustis referserunt, ita ut omnia, quae librarius et correctores scripserunt, enotare res sit immensi temporis et sudoris. atque in primis is qui non multo post librarium codicem legit et correxit, adeo inuerecunde munere suo functus est, ut uerbis, quae librarius scripserat, erasis aut extinctis alia in eorum locum

1) G. Haenel Catalogi librorum mss. tres correctores distinguit: Correctores uitiose scripti codicis tres. primus pag. 18. 39 uel 71 etc. ad alia exemplaria prouocat. manus Ekkehardi IV uisitur p. 295 (?) 130. 214 etc. nota de cella S. Galli p. 298 (?) ab Ekkehardo adiecta.“

ex suo exemplari supra scriberet, idque fecit omni iudicio ita prorsus destitutus, ut haud raro falsa et peruersa pro genuinis scripturis non intellectis substitueret. multo autem religiosius rem suam alter corrector gessit, qui librum denuo tractans correxit multaque inter lineas et in marginibus adnotauit. qui de sua et prioris correctoris opera initio libri, in margine folii 1 inferiore, haec adnotauit: Librum hunc inprimis scriptor uitiauerat. postea eum etiam quidam quasi corrector deprauauerat. nos autem singulorum capitulorum requirentes codices, ubicumque potuimus, quae saniora uidebantur ita iussi superscripsimus. neutrum autem ipsorum abrasimus, ut lector quid malit eligere habeat. ille enim plurima inconsiderate deleuerat, quae nos iterum, ut uidere est, asscripsimus. ex quibus apparet omnes correcturas, quae rasis uerbis a librario scriptis ortae sunt, a manu 2 profectas esse, id quod ad diiudicandas correcturas libri G non parui momenti est, cum ex litterarum ductibus et colore atramenti nonnumquam manus difficillime discernantur. praeterea euincitur correcturas m. 3 non ex aliquo codice Excerptorum Eugippii, sed ex codicibus Augustini ipsis petitas esse. quare correcturas alterius correctoris fere ubique neglexi, nisi si nullus Eugippii codex sanam scripturam seruasse uidebatur. ab hac manu 3 praeterea inter lineas et in marginibus plurima argumenta atque interpretamenta adiecta sunt: quae plerumque silentio praeterii, cum ad emendanda uerba Augustini nullius momenti sint. uelut ad 69, 21 haec adnotauit: Iudeis locustas manducare scam legem liberum erat, marinas quidem, nris maiores et uescibiliores. aiunt etiam quidam locustas erba et ideo locustas dictas quia

atur

natura eis sit ubi nunc inuenit non ibi ad iterum inueniri sed in proximo aliquo loco; et ita saliendo de loco ad locum oriri quemadmodum locustis animalibus mos est et natura saltare. prestantissimi utique saporis, sicut a plurimis audiuimus, qui eas in deserto Iordanis, ubi habundant, manducasse se dicebant. discorticate (decorticatae uel discoriatae fort.) enim si manducentur, mellis saporem prestant, ut aiunt. sunt autem qui Iohannem ipsis pastum opinentur. sed Au

gustinum hoc ignorasse difficile est. ad p. 113, 1: Ñ. catholicu. integritatis costode. Orthodoxu. recta sectante, alia.

Hunc librum, qualis a m. 1 exaratus erat, multis omnium generum mendis inquinatum fuisse constat, ita ut ex. gr. uocales uocalibus, consonae consonis saepissime permutatae, uerba singula aut plura omissa sint et quae aliae corruptelae in eius aetatis libris non admodum bonis plurimae inueniuntur.

In codice archetypo libri G quorundam foliorum transpositione ordo capitum XLI et sequentium (XXV — XXVIIII h. ed.) turbatus erat. quae capita ita se in códice G excipiunt: post materie corporali (cap. XXV p. 194, 13) sequitur sideraque fulgere, diei noctisque uices cet. (c. XXVIII p. 203, 12) usque ad finem

nitantur

capitis. sequitur c. XXVIIII usque ad p. 206, 23 motionum (nitantur add. m. 3 supr. uers.). excipiunt quae restant ex cap. XXV (p. 194, 13) per diuinam conceptionis cet. secuntur deinceps capita XXVI (p. 196), XXVII (p. 197–202), XXVIII ad terrestria luminaria (p. 203, 12). excipiunt uerba capitis XXVIIII, quae restant: nitantur, inueniet cet (p. 206, 23). quae foliorum transpositio priorem correctorem fugit, non item alterum. adnotauit enim in margine: Verte duo folia. Et quod hic deest lege VI capitulo q sup. Hinc iam scriptor igitur alterius libri folia diuertendo desipuit, et alio loco: scriptor huius libri conuoluendo folia alterius ordinem disturbauit. in hoc autem fallitur, quod auctorem transpositionis scribam libri G fuisse arbitratur. nam eadem perturbatio transpositione foliorum orta etiam in illo codice fuisse uerisimile est, ex quo G a m. 2 correctus est.

0

a

Liber G artissima necessitudine cum DPV codicibus coniunctus est: nam in his omnibus capita Excerptorum eodem ordine decurrunt, eaedem interpolationes inueniuntur, denique in potioribus lectionum similitudinibus et uarietatibus omnes quattuor consentiunt: quare eos ex uno archetypo fluxisse consentaneum est.

Huius libri, qui summa Idtensohnii, qui bibliothecae Sangallensi praeest, beneuolentia Vindobonam transmissus erat, ipse

contuli Epistulam, indicem capitum, Excerptorum capita 1-29; 171-177; 383, 384 et quae in MV codicibus desunt, innumeris praeterea locis excerpsi.

Codex bibliothecae capitularis Vercellensis, numero XXX. v 94 signatus, in folio min., X saeculo exaratus, olim totum Eugippium, Epistulam ad Probam, tabulam capitum, Excerpta integra continebat. nunc autem Excerptorum ultima capita, inde a capite CCCXXX (p. 1047, 23), desiderantur, cum aliquot schedae codicis reuulsae sint. singulae paginae bipertitae. margo superior morsibus murium derosus est, ut primi cuiusque paginae uersus desint, quod in adnotatione critica adnotare supersedi. liber Vercellensis quamquam scriptura nonnullis locis aliquantum differt, tamen ab uno librario confectus esse uidetur. nonnulla, quae librarius peccauerat, corrector fere aequalis correxit. liber, cum ordo capitum XLI (= XXV sqq. h. ed.) perinde atque in Sangallensi turbatus sit, ex eodem codice parente, ex quo G fluxit, originem traxisse uidetur. cum autem praecipue manus altera codicis G fere ubique, idque in minutissimis, cum Vercellensi consentiat — id quod ex adnotatione critica cognoscitur librum Sangallensem ex codice parente libri Vercellensis correctum esse consentaneum est.

[ocr errors]

Librum Vercellensem ipse fere totum (usque ad caput CCLXXIIII), cum Vercellis anno 1877 morarer, contuli.

Praeterea quosdam libros tantummodo inspexi et quae memoratu digna uidebantur ex iis adnotaui. hi sunt:

1) codex Parisinus 2110 (ancien fonds du roi), X saeculo scriptus. fuit olim Vlrici Obrechti, praetoris regii Argentoratensis, id quod inscriptio in primo folio libri posita indicat: Codex olim Virici Obrechti Praetoris Regii Argentoratensis. an. 1701. continet foliis 401 integra Eugippii Excerpta, et folio quidem 1-2 Epistulam ad Probam, fol. 2 — 15′ tabulam capitulorum, fol. 15-401 Excerptorum capita 366, qui numerus plane cum numero libri Sangallensis congruit. qui liber cum capita 1024, 351–355 alia, quae DGPv soli exhibent, habeat, iis uero capitibus, quae MV soli habent,

« PredošláPokračovať »