ODE XIX,

AD GLYCERAM.

MATER fæva Cupidinum,

Thebanæque jubet me Semela puer,

Et lafciva licentia

Finitis animum reddere amoribus.

Urit me Glyceræ nitor,

Splendentis Pario marmore purius;

Urit grata protervitas,

Et vultus nimium lubricus afpici. In me tota ruens Venus

Cyprum deferuit; nec patitur Scythas, Et, verfis animofum equis,

Parthum dicere; nec quæ nihil attinent.

Hic vivum mihi cefpitem: hic

Verbenas, pueri, ponite, turaque,

Bimi cum paterâ meri :

Mactatâ veniet lenior hoftiâ.

ODE XX.

AD MECENATEM.

VILE potabis modicis Sabinum

Cantharis, Græcâ quod ego ipfe testâ

Conditum levi, datus in theatro
Cum tibi plaufus,

Clare Mæcenas eques; ut paterni
Fluminis ripe, fimul et jocofa
Redderet laudes tibi Vaticani
Montis imago.

Cæcubum, et prælo domitam Caleno
Tu bibes uvam: mea nec Falernæ
Temperant vites, neque Formiani
Pocula colles.

ODE XXI.

IN DIANAM ET APOLLINEM.

DIANAM teneræ dicite virgines,

Intonfum, pueri, dicite Cynthium,

Latonamque fupremo

Dilectam penitus Jovi.

Vos lætam fluviis, et nemorum comam, Quæcunque aut gelido prominet Algido,

Nigris aut Erymanthi

Silvis, aut viridis Cragi.

Vos Tempe totidem tollite laudibus,

Natalemque, mares, Delon Apollinis,
Infignemque pharetra

Fraternâque humerum lyrâ.

Hic bellum lacrimofum, hic miferam famem
Peftemque, a populo et principe Cæfare, in

Perfas atque Britannos,
Veftrâ motus aget prece

ODE XXII,

AD ARISTIUM FUSCUM.

INTEGER vitæ fcelerisque purus

Non eget Mauris jaculis, neque arcu,
Nec venenatis gravidâ sagittis,
Fusce, pharetrâ;

Sive per Syrtes iter æftuofas,
Sive facturus per inhofpitalem
Caucafum, vel quæ loca fabulofus
Lambit Hydafpes.

Namque me filvâ lupus in Sabinâ,
Dum meam canto Lalagen, et ultra
Terminum curis vagor expeditus,
Fugit inermem.

Quale portentum neque militaris
Daunias latis alit efculetis,

Nec Juba tellus generat, leonum
Arida nutrix.

Pone me, pigris ubi nulla campis
Arbor æftivâ recreatur aurâ,

Quod latus mundi nebulæ, malufque
Jupiter urguet;

Pone fub curru nimium propinqui
Solis, in terrâ domibus negatâ ;
Dulce ridentem Lalagen amabo,
Dulce loquentem.

ODE XXIII.

AD CHLOEN.

VITAS hinnuleo me fimilis, Chloe,
Quærenti pavidam montibus aviis

Matrem, non fine vano

Aurarum et filüæ metu.

Nam feu mobilibus vepris inhorruit Ad ventum foliis, seu virides rubum Dimovere lacertæ,

Et corde et genibus tremit.

Atqui non ego te, tigris ut afpera
Gætulufve leo, frangere perfequor.
Tandem define matrem
Tempeftiva fequi viro.

ODE XXIV.

AD VIRGILIUM.

Quis defiderio fit pudor aut modus
Tam cari capitis? Præcipe lugubres
Cantus, Melpomene; cui liquidam pater
Vocem cum citharâ dedit.

Ergo Quinctilium perpetuus fopor
Urguet! cui Pudor, et Juftitiæ foror
Incorrupta Fides, nudaque Veritas
Quando ullum inveniet parem?

Multis ille bonis flebilis occidit;
Nulli flebilior quam tibi, Virgili.

Tu fruftra pius, heu! non ita creditum,
Pofcis Quinctilium deos.

Quid? fi Threicio blandius Orpheo
Auditam moderere arboribus fidem;
Non vanæ redeat fanguis imagini,
Quam virgâ femel horridâ,