Est qui nec veteris pocula Massici II. JAM satis terris nivis atque dirae Terruit gentes, grave ne rediret Piscium et summa genus haesit ulmo Vidimus flavum Tiberim retortis Iliae dum se nimium querenti Audiet cives acuisse ferrum Quem vocet divum populus ruentis Cui dabit partes scelus expiandi Juppiter? Tandem venias precamur Nube candentes humeros amictus Augur Apollo; Sive tu mavis, Erycina ridens, Heu nimis longo satiate ludo, Sive mutata juvenem figura Serus in caelum redeas diuque Tollat: hic magnos potius triumphos, III. SIC te diva potens Cypri, Reddas incolumem precor, Et serves animae dimidium meae. Circa pectus erat qui fragilem truci Primus, nec timuit praecipitem Africum Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti, Major, tollere seu ponere vult freta. Prudens Oceano dissociabili Non tangenda rates transiliunt vada. Gens humana ruit per vetitum nefas. Ignem fraude mala gentibus intulit. Subductum macies et nova febrium Terris incubuit cohors, Nil mortalibus ardui est ; |