Hoc fonte derivata clades

In patriam populumque fluxit.

Motus doceri gaudet Ionicos
Matura virgo, et fingitur artubus
Jam nunc, et incestos amores
De tenero meditatur ungui.
Mox juniores quaerit adulteros
Inter mariti vina; neque eligit,
Cui donet impermiffa raptim

Gaudia, luminibus remotis:
Sed juffa coram non fine confcio
Surgit marito; seu vocat institor,
Seu navis Hifpanae magister,

Dedecorum pretiofus emptor. Non his juventus orta parentibus Infecit aequor fanguine Punico, Pyrrhumque, et ingentem cecidit

Antiochum, Hannibalemque dirum:

Sed rufticorum mafcula militum
Proles, Sabellis docta ligonibus
Verfare glebas, et feverae

Matris ad arbitrium rccifos
Portare fuftes; fol ubi montium
Mutaret umbras, et juga demeret
Bobus fatigatis, amicum

Tempus agens abeunte curru.
Damnofa quid non imminuit dies?
Aetas parentum, pejor avis, tulit

Nos nequiores, mox daturos
Progeniem vitiofiorem.

QUID

AD ASTERIEN. ODE VII.

fles, Afterie, quem tibi candidi Primo restituent vere Favonii, Thyna merce beatum

Conftantis juvenem fide

Gygen? ille Notis actus ad Oricum
Poft infana Caprae fidera, frigidas
Noctes, non fine multis

Infomnis lacrimis, agit.

Atqui follicitae nuntius hofpitae,
Sufpirare Chloën, et miferam tuis
Dicens ignibus uri,

Tentat mille vafer modis.

Ut Proetum mulier perfida crédulum
Falfis impulerit criminibus, nimis
Cafto Bellerophonti

Maturare necem, refert.

Narrat pene datum Pelea Tartaro, Magneffam Hippolyten dum fugit abstinens: Et peccare docentes

Fallax hiftorias monet,

Fruftra: nam fcopulis furdior Icari
Voces audit, adhuc integer. at, tibi

Ne vicinus Enipeus

Plus jufto placeat, cave:

Quamvis non alius flectere equum fciens

Aeque confpicitur gramine Martio;

Nec quifquam citus aeque

Tufco denatat alveo.

Prima nocte domum claude: neque in vias

Sub cantu querulae defpice tibiae:

Et te faepe vocanti

Duram, difficilis mane.

AD MAECENATEM.

ODE VIII.

M

ARTIIS coelebs quid agam Calendis,
Quid velint flores et acerra thuris
Plena, miraris, positusque carbo in
Cefpite vivo,

Docte fermones utriufque linguae.
Voveram dulces epulas, et album
Libero caprum, prope funeratus
Arboris ictu.

Hic dies, anno redeunte, feftus
Corticem adftrictum pice dimovebit
Amphorae fumum bibere institutae
Confule Tullo.

Sume, Maecenas, cyathos amici
Sofpitis centum; et vigiles lucernas
Perfer in lucem: procul omnis esto
Clamor et ira.

Mitte civiles fuper urbe curas:
Occidit Daci Cotifonis agmen :
Medus infeftus fibi luctuofis
Diffidet armis:

Servit Hifpanae vetus hoftis orae
Cantaber, fera domitus catena:
Jam Scythae laxo meditantur arcu
Cedere campis.

Negligens, ne qua populus laboret,
Parce privatus nimium cavere; et
Dona praefentis rape laetus horae, ac
Linque fevera.

AD LYDIAM. ODE IX.

HOR. DONEC gratus eram tibi,

Nec quifquam potior brachia candidae

Cervici juvenis dabat;

Perfarum vigui rege beatior.

LYD. Donec non alia magis

Arfifti, neque erat Lydia poft Chloën;

Multi Lydia nominis

Romana vigui clarior Ilia.

HOR. Me nunc Threffa Chloë regit,

Dulces docta modos, et citharae fciens:

Pro qua non metuam mori,

Si parcent animae fata superstiti.

LYD. Me torret face mutua

Pro

Thurini Calaïs filius Ornyti

quo bis patiar mori,

Si parcent puero fata fuperstiti.

HOR. Quid fi prisca redit Venus,
Diductofque jugo cogit aëneo?

Si flava excutitur Chloë,

Rejectaeque patet janua Lydiae?

LYD. Quanquam fidere pulchrior

Ille eft; tu levior cortice, et improbo

Iracundior Adria:

Tecum vivere amem, tecum obeam libens.

AD LYCEN. ODE X.

EXTREMUM Tanain si biberes, Lyce,

Saevo nupta viro, me tamen afperas Porrectum ante fores objicere incolis Plorares Aquilonibus.

E

Audis quo ftrepitu janua, quo nemus
Inter pulchra fatum tecta remugiat
Ventis? et pofitas ut glaciet nives
Puro numine Jupiter?

Ingratam Veneri pone superbiam ;
Ne currente rota funis eat retro.

Non te Penelopen difficilem procis

Tyrrhenus genuit parens.

O, quamvis neque te munera, nec preces,
Nec tinctus viola pallor amantium,
Nec vir Pieria pellice faucius

Curvat; fupplicibus tuis

Parcas, nec rigida mollior efculo,
Nec Mauris animum mitior anguibus.

Non hoc femper erit liminis aut aquae
Coeleftis patiens latus.

MERCURI, (nam te docilis magistro
Movit Amphion lapides canendo)
Tuque Teftudo refonare septem

Callida nervis,

Nec loquax olim neque grata, nunc et
Divitum menfis et amica templis ;
Dic modos, Lyde quibus obftinatas
Adplicet aures:

Quae, velut latis equa trima campis,
Ludit exfultim, metuitque tangi,
Nuptiarum expers, et adhuc proterve
Cruda marito.

Tu potes tigres comitefque filvas
Ducere, et rivos celeres morari.