Atque illas vultu lacrymas absterge decoro.
Tu descende Erebi ad sedes, noctemque profundam,
Tartareumque jube regem tibi reddere natam :
Illi iterum liceat vesci vitalibus auris !"
Non invita Ceres patris præcepta facessit,
Tartareas intrat sedes, Ditique propinquat.
"Huc venio mandata ferens tibi regis Olympi,
Qui natam voluit mecum conscendere terras :
Imperat hoc fieri Divûm pater atque hominum rex.”—
Jam superas Cereris soboles venisset ad auras,
Ni forte Ascalaphus funesto prodidit ore,
Arbore decerptos, fatalia pondera, malos!
Nam poterat terras conscendere, dummodo nullas
Contigerit dapes virgo Plutonis in umbris.
Spes reditûs miseræ matri jam deficit omnis:
"Ah! iterum" dixit "fletus effundere cogor,
Sed frustrà; magnum regem jam denique adibo !”
Adstitit ante pedes patris, supplexque dolores
Narrat, et auxilium precibus votisque precatur.
Non sinit ire preces incassùm Jupiter æquus :
"In terris, aliquot vivat Proserpina menses,'
Inquit, "et infernis totidem sub sedibus Orci."
AUCTORE ELIJAH J. LORING.
NUNC hyems fugit glacialis, atque
Victa nix austro periit tepente,
Et redit nunc Ver placidum decoris
Floribus uber.
Gaudet agrestis, veniente vere,
Et boves jungit validos aratro,
Vomere incurvo subigitque terram,
Semina spargens.
Floribus Chloris decoratque prata,
Fundit et sylva Assyrios odores;
Per rosas spirant Zephyri tepentes
Lenibus auris.
Defluunt rivi queruli per agros,
Quos gelu nuper glaciale strinxit,
Irrigant cursu viridesque campos
Dulcibus undis.
Nunc petunt tauri fluvios sonantes,
Et greges pascunt per agros amoenos,
Dum sedet pastor viridi sub umbra
Carmina fundens.
Nunc rosas carpunt Paphias puellæ, Aut choro festo per agros vagantes, Mollibus complent violis canistra Vimine texta.
Nata sic olim Cereris legebat
Aut rosas molles, violasve, saevus
Cum Deus luco rapuit puellam,
Captus amore.
Te, decus mundi, redeunte, prata Floribus spirant croceis; et aether Candidus vultu radiat sereno,
Περι της πολεμικης αρετης.
ΟΥΤ' αν μνησαίμην, ουτ' εν λόγῳ ανδρα τιθείμην,
Ουτε ποδων αρετης, ούτε παλαισμοσυνης•
Ουδ' ει Κυκλωπων μεν εχοι μεγεθος τε βίην τε,
Νικη δε θεων Θρηϊκιον βορεην
Ουδ' ει Τιθωνοίο φυήν χαριέστερος είη,
Πλουτοιη δε Μίδεω και Κινυρκο πλεον
Ουδ' ει Τανταλίδεω Πέλοπος βασιλεύτερος είη,
Γλωσσαν δ' Αδρηστου μειλιχογηρυν έχοι
Ουδ' ειπασαν εχοι δόξαν, πλην θουρίδος αλκής.
Ου γαρ ανήρ αγαθός γιγνεται εν πολέμῳ, Ει μη τετλαίη μεν όρων φονον αἱματοεντα,
Και δημων ορέγοιτ' εγγύθεν ἱσταμενος.
Ἡ δ' αρετη, τοδ' αεθλον εν ανθρωποισιν άριστον,
Καλλιστον σε φερειν γίγνεται ανδρι νεω
Ξυνον δ' εσθλον τουτο πολη τε, παντι τε δημῷ,
Όστις ανηρ διαβας εν προμάχοισι μενη
Νωλεμέως, αισχρας δε φυγης επιπαγχυ λαθηται,
ψυχην και θυμον τλήμονα παρθεμενος, Θαρσυνῃ δε πεσειν τον πλησιον ανδρα παρεστώς·
Ούτος ανήρ αγαθος γίγνεται εν πολέμῳ.
Αίψα δε δυσμενέων ανδρων ετρεψε φαλαγγας
Τρηχειας, σπουδη τ' έσχεθε κυμα μάχης
Αυτος δ' εν προμάχοισι πεσων φιλον ώλεσε θυμον,
Αστυ τε και λαους, και πατέρ' ευκλείσας·
NoN mihi laudandus, nec carmine dignus habetur,
Qui tulerit luctæ, aut præmia summa pedum ;
Non si Cyclopum vires et corpora jactet,
Ocyor et nimbis aut aquilone foret ;
Nec si Tithono formâ præstantior esset,
Aut Cinyræ gazas vinceret atque Midæ :
Præstaretve suo Pelopen splendore superbum,
Adrastive illi lingua diserta foret:
Quamvis cuncta animo virtutum semina haberet,
Si desit virtus bellica, turpis erit.
Fortis enim non est, patiens nisi funera Martis
Viderit, adversos cominus ense petens.
Bellica nam virtus certaminis optima palma est,
Et juvenem hæc certè præmia ferre decet.
Civibus atque urbi bellator plurima confert
Qui primis hæret promptus ad arma viris,
Noluit atque fugâ vitare pericula pugnæ.
Morti animam objiciens impavidusque suam
Audacem faciens quoque qui sibi proximus adstet,
Ille vir in bello fit bonus isque potens.
Hic hostes cogit fugientes vertere terga,
Et pugnæ fluctus temperat atque vices:
Fortiter et certans primo cadit ordine miles
Gloria magna patris, magnus et urbis honos:
|