Lectio vj.

Lib. 4. de Consid. C. 2. Lamábitur hoc insuétum : nam justum negári non póterit. Ego verò ne insuétum quidem assénserim. Nempè assuétum fuisse scio, ac per hoc in dissuétum potuisse veníre: sea non redire in insuétum. An verò assuétum quis neget, quod constat non modò factum; sed étiam aliquandò factitátum? Quid illud sit dicam. Fuérunt qui se totos óvibus pascendis expónerent; pastóris ópere et nómine gloriantes : nihil sibi reputantes indignum; nisi quod salúti obviáre putárent; non quæren tes quæ sua sunt : sed impendentes. Impendêre curam; impendêre substántiam impendêre et seipsos. Undè unus illórum: Et ego, ait, superimpendar ipse pro animábus vestris. Et tanquam dicerent; Non vení

tráre: ponébant, quóties oportuisset, sine sumptu Evangélium. Unus erat de súbditis quæstus, una pompa, únaque voluptas : si quo modo eos possent paráre Dómino plebem perfectam. Id omnímodis satagébant; étiam in multa contritióne cordis et córporis: in labóre et ærumna, in fame et siti, in frígore et nuditáte. Longè in áliud mutáta sunt stúdia; útinam non in pejus !

IN 111. NOCTURNO.
Lectio vij.
Léctio sancti Evangélii :
secundùm Matthæum.
Cap. 10.

Jesus discipulis nie. Sci-
N illo témpore: Dixit

tis quia príncipes géntium dominantur eórum : et qui majóres sunt, potestatem exercent in eos. Non ita

erit inter vos. Et réliqua.

Homília sancti Joannis
Chrysostomi.

Homil. 15. in cap. 7. Ep. 2. ad Corinth.

Uplex impérii genus est. Alterum cujus óperâ hómines et pópulis et úrbibus ímperant, ac civilem hanc vitam moderantur: (id quod Paulus indicábat: cùm díceret; Omnis ánima potestátibus sublimióribus súbdita sit: non est enim potestas nisi à Deo. Ac pósteà, quantùm hinc cóm

hæc verba subjungit: Magistrátus Dei minister est in bonum. Ac rursùs: Dei minister est vindex in iram ei qui malè agit.) Alterum verò est impérium, quod in se gerit quisquis mente ac prudéntiâ præditus est; quod quoque Paulus his verbis declaravit : Quòd si vis non timére potestátem, bonum fac. Quo loco de eo lóquitur qui sibi ipse ímperat. Ac verò hîc áliud quoque impérii genus est: ac civili quidem império sublímius. Quodnam ígitur hoc est ? Illud nimírum quod in Ecclésia viget ; cujus étiam ipsíus mentiónem Paulus facit, cùm ait: Obedíte præpósitis vestris, et subjacéte eis; ipsi enim pervigilant: tanquam ratiónem pro animábus vestris redditúri. Hoc enim impé rium tantò civíli excelléntius est, quantò cœlum terrâ : imò étiam multò præstántius. Primum namque non hoc præcipuo stúdio spectat, ut scélera perpetráta víndicet: sed ut ne omninò quidem perpetren tur. Deinde si perpetráta sint, non ut ægrotantem

siásticum est impérium, in ferióres sunt; quantò minùs præclárum est invítis quàm voléntibus imperáre: nam hoc étiam natúræ consentáneum imperium est. Etenim illic quidem ómnia metu et necessitáte perficiuntur: hîc voluntas, liberáque ánimi sententia ómnia exéquitur. Nec verò hâc tantùm ratióne hoc impérium illi præstat: verùm ob hanc étiam causam quòd non merum impérium est, sed étiam patérnitas, ut ita dicam ; nam patris mansuetúdinem ac suavitátem babet: cùmque majóra præcípiat, ea tamen persuadet. Externus enim princeps dicit: Si adultérium admíse FIS, actum de to exit. As his

gravíssimas pœnas minátur: si vel duntaxat procácibus et impudicis óculis mulierem conspexeris. Etenim grave ac venerandum est hoc tribúnal: nec corpus solùm, sed étiam ánimam córrigit. Quantùm ergo inter corpus et ánimam discríminis est: tantùm item hoc impérium ab illo distat.

Lectio ix.

D hæc, qui império

deleantur.

Lectio viij. R Ursus qui præsentis vitæ império potiuntur: tantò iis, penès quos Eccle.

generatióne in generatiónem. Sapiéntiam ejus enarrábunt gentes et laudem ejus enuntiábit Ecclésia.

IN II. NOCTURNO.

Lectio iv.

Ex Libro sancti Augustíni Epíscopi contra Juliánum. Lib. 2. Cap. 10. Anctos et in sancta Ecclésia illustres Antístites Dei, non Platónicis et Aristotélicis, et Zenónicis, aliisque hujuscémodi, vel Græcis, vel Latínis, quanquam et istis áliquos eórum; verùm omnes sacris litteris eruditos, nominátim, sicut oportebat. expressi: eorumque senténtias, quantùm sufficere videbátur sine ulla éditas ambiguitáte digessi; ut in eis tímeas non ipsos: sed illum qui sibi eos utília vasa formávit, et sancta templa construxit; qui tunc de ista causa judicavérunt: quandò eos nemo potest dícere pérperàm cuiquam vel adversári, vel favere potuisse. Nullas nobiscum vel vobiscum amicitias attendérunt, vel inimicitias exercuerunt; neque nobis, neque vobis iráti sunt: neque nos, neque vos miseráti sunt. Quod invenérunt in Ecclésia, tenuérunt; quod didicérunt, docuérunt : quod à Pátribus accepérunt, hoc fíliis tradidérunt.

Lectio v.

Longè post præcedentia. Sti Epíscopi sunt, doctis

graves, sancti, veritátis acérrimi defensores adversùs gárrulas vanitátes; in libertáte, quæ tria bono quorum ratióne, eruditióne, júdici tribuisti: non potes invenire quod spernas. Si Episcopális Synodus ex toto orbe congregarétur; mirum si tales possent illic fácilè tot sedere: quia nec isti uno témpore fuérunt; sed fidéles, et multis excellentióres paucos dispensatóres suos Deus per diversas ætátes temporum, loco

rumque

dictantia.

.

ei placet atque expedíre jú◄ dicat, ipse dispensat. Hos ítaque de áliis atque áliis tempóribus atque regiónibus ab Oriente et Occidente congregátos vides; non in locum quò navigáre cogantur hómines: sed in librum qui navigáre possit ad hómines.

Fellámini: apertíssimè ac fortíssimè defendérunt. Talibus post Apóstolos sancta Ecclésia plantatóribus, rigatóribus, ædificatóribus, pastóribus, nutritóribus crevit. Ideò profánas voces vestræ novitátis expávit; et cauta ac sóbria, ex admonitióne Apostólica, ne sicut serpens Evam seduxit astú

tiâ suâ : sic et mens ejus corrumperétur à castitáte quæ est in Christo; catholicæ fídei virginitáte, insídias vestri dogmatis surrepentis exhórruit: et tanquam ca

put cólubri calcávit, obtrí
vit, abjécit.

IN III. NOCTURNO.
Lectio vij.
Léctio sancti Evangélii :
secundùm Matthæum.
Cap. 5.

IN illo témpore: Dixit
Jesus discípulis suis. Vos

estis sal terræ ; quod si sal evanúerit, in quo saliétur? Et réliqua.

Homília sancti Augustíni
Epíscopi.

Lib. 1. de Serm. Domini in

Monte. C. 6. Stendit Dóminus fá

condiendi sunt quodámmodò pópuli, metu persecutiónum temporálium amiséritis regna cœlórum: qui erunt hómines per quos à vobis error auferátur; cùm vos elégerit Deus per quos errórem áuferat ceterórum? Lectio viij.

Ego ad nihilum valet

sal infatuátum, nisi ut ab hominibus. Non itaque mittátur foràs : et calcétur calcátur ab hominibus, qui pátitur persecutiónem : sed qui persecutiónem timendo infatuátur. Calcári enim non potest nisi ínférior; sed inférior non est, qui quamvis córpore multa in terra sustineat: corde tamen fixus in cœlo est.

Lectio ix.

Os estis lumen mundi. Quómodò dixit supériùs Sal terræ: sic nunc dicit Lumen mundi. Nam neque supériùs ista terra accipienda est, quam pédibus corpóreis calcámus : sed hómines qui in terra hábitant, vel étiam peccatóres

quorum condiendis

qui temporálium bonórum vel cópiam sectantes, vel inópiam metuentes, amittunt æterna quæ nec dari possunt ab hominibus, nec auferri. Itaque si sal infatuátum fúerit, in quo salie

Apostólicum salem Dóminus misit. Et hîc mundum non cœlum et terram; sed hómines qui sunt in mundo vel dí'igunt mundum oportet intélligi: quibus illuminandis Apóstoli missi